Hoi,
Maaike schreef:
moeilijk vond gaan met der shet omdat ie zo klein is en je geen oogcontact
hebt ofzo???
ervaren!

Ik heb veel vrijheidsduur gedaan met Shetlanders. Als kind met 4
verschillende (ik gaf regelmatig een "circus"-voorstelling met hen, voor
kennissen en buurtbewoners , en later met Joris, een Shetlander die ik
ook nu nog heb. En heel recent (maar incidenteel) met de mini-Shetlander van
mijn buren.

Ik vind Shetlanders over het algemeen heel geschikt voor vrijheidsdressuur,
omdat de meeste Shets superslim zijn, graag nieuwe dingen ondernemen en ze
meestal graag "showen".
Superslimheid kan natuurlijk net zo gemakkelijk voor je als tegen je werken
Daarom vind ik de meeste Shetlanders ook helemaal niet geschikt als
kinderpony; ze hebben over het algemeen duidelijk leiding nodig want anders
doen ze liever gewoon waar ze zelf zin in hebben, en meestal is dat niet met
een kind op de rug in bak of wei rondjes lopen ... Ook ken ik opmerkelijk
veel Shetlanders die bijten, veel meer Shets dan ponies en paarden van
andere rassen die dat doen. Ik kan niet goed beoordelen of dat meer zegt
over de gemiddelde Shetlander-eigenaar, of over de rastypische aanleg van de
gemiddelde Shet. Of over allebei een beetje? Zijn er meer mensen die
opmerkelijk veel bijtende Shetlanders kennen? Als dat zo is, hebben jullie
een verklaring?

Het is wel zo dat je de ogen van veel Shetlanders vaak niet of moeilijk
ziet, vanwege het kleine formaat (Joris bijv. heeft een schofthoogte van 78
cm) in combinatie met een enorme bos manen. Ik deed bij Joris vaak even een
vlecht in zijn maantop als ik met hem ging trainen, precies om die reden.

groeten,
Karen

Karen Koomans schreef op Fri, 20 Feb 2004 00:51:54:

Hoi Karen,


Ja vroeger kende ik er genoeg (op maneges, in weitjes in de buurt) en vond het echte "snert"beesten. Maar omdat ik uiteindelijk graag een paardje wilde en het de keus was tussen of shetlander of niets, ik toch maar voor die shet koos. Wij dus naar een fokker toe (want dan wel een "echte"). En een wei met wel 20 shetlanders en allemaal even lief, nieuwsgierig. Of ze nu veulen, jaarling of bejaard waren. Isabella zelf zal ook nooit bijten, al steek je je hand in haar mond (tenzij je haar tong wilt pakken). Inmiddels vele shetlanders bezocht, bijv. de keuringen, maar eigenlijk nooit bijtende tegengekomen. Ik weet dus zeker dat het GEEN RASkenmerk is. Maar het is dus gewoon gekomen uit verwennerij, paardje niet meer interesssant genoeg, te weinig aandacht, enz.
Door mijn pony (en daarna verdere contacten) ben ik helemaal shetlandergek geworden. De hengst van de buren bijt wel, maar ja, daar is hij hengst voor; hoewel de mensen het toelaten, dus later (hij is nu 2) zal het een echte bijter worden.

Maar vrijheidsdressuur is leuk met die kleintjes. Je kunt er niet op rijden, dus je moet wat. Echter door Isabella's slimheid leerde ze in het begin snel, maar door haar eigenwijsheid leert ze nu niets nieuws meer. En dat is wel balen. Spaanse pas kende ze mooi, maar op den duur begon ze te klieren en heb ik haar ooit op haar kop gegeven en nu doet ze het gewoonweg niet meer. Ja zo zijn ze ook.

Overigens nog een leuk menverhaal; 2 jaar terug bij Paard en Koets was er een demonstratie 4-span shetlanders. Wij waren de laatste dag daar aanwezig. Dus beestjes hebben al een 20 min. hun kunstjes vertoont, net zoals de voorgaande dagen en in eens besluit de voorste shet dat hij nu al genoeg langs al dat groen gelopen heeft en die neemt een bamboo-struik mee die langs de kant stond als decoratie. Dus in no-time lag het hele spul overhoop met die bamboo tussen de pony's en half onder de wagen. Wel lachen hoor, iedereen lag dubbel en de commentator maakte er ook maar een mooi verhaal bij, vooral dus over de eigenwijsheid van de shet en zijn eigen "mening" over het gebeuren op zo'n show. Kijk dat maakt die beestje zo interessant; ze doen nooit exact wat de bedoeling was.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 9:25:


20 jaar geleden werkte ik op een manege en na een half jaartje les op de manege kregen sommige kinderen na lang gezeur van pa, ma, opa of oma een pony. Pa en ma wisten niks van pony's dus niet te groot en shetlanders zijn toch kinderpony's?! Pony in een weitje en laat het kind maar rommelen. Soms ging het goed maar vaak zagen we ze toch terug op de manege: ze hadden een vals kreng gekocht.

Het moge duidelijk zijn dat ik denk dat het komt door opvoeding. Je ziet het ook bij die kleine schoothondjes. Waarom zou je die opvoeden, ze zijn zo lieieieieief.

groet Elsbeth

elsbeth flipsen schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 10:15:


Hoi Elsbeth, je bent me net voor met reageren, want ik wilde ook het vergelijk maken met de kleine hondjes. "Grote honden moeten opgevoed, maar ach die kleintjes zijn zo wel te hanteren" Fout fout fout, Er zijn zoveel mensen die van de kleine hondenrassen veel meer tolereren dan van de grotere. En eigenlijk is dat wel logisch. Als "fifi" hap zegt komt het nog niet zo aan, Maar als "nero" hap zegt heeft dat fikse conseqenties. "fifi" is met haar paar kilo, ondanks dat ze aan de lijn trekt wel te hanteren maar als "nero" met zijn 30 kilo aan de lijn gaan hangen wordt het toch wel heel vervelend. Idem is het met shetlanders en grotere rassen. Door hun formaat en uitstraling zijn ze toch zo vertederend, en worden ze vaak als kinderpony aangeschaft. Hoe moeten kinderen nou zo'n pony op de juiste manier opvoeden? Terwijl wij als volwassenen al moeite hebben om een klein hondje op de juiste manier op te voeden!!! De opvoedings- en gedragsregels zijn voor zowel klein als grote formaten gelijk. Daar komt nog als extra bij dat een shetlander buitengewoon intelligent is. Als zo'n kind dan regelmatig naar haar verzorgpony gaat, gaan er meestal zakken vol lekkernijen mee. Pony's worden geconditioneerd op lekkers, en gaan hun eigenaressen zien als wandelende voerautomaten. Komt het dan niet snel genoeg dan wordt er gehapt of gemept. Bingo. Even voor alle duidelijkheid, ik wil hier niet alle kinderen of volwassenen met kleine hondjes over 1 kam scheren hoor. Ik ken ook keurig opgevoede kleine hondjes en ik heb ook ontzettend leuke en lieve shetlanders gekend, maar helaas is een groot deel gewoon verpest.
Groetjes Henny

henny wittenaar schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 11:18:

Hoi,
Ja helemaal mee eens. Ik vind kleine hondjes over het algemeen ook maar "krengetjes", net wat Karen van shetlanders vindt. Althans over het algemeen. In onze familie zitten 2 schatten van kleine hondjes en wij hebben zelf een lieve shetlander (die wel kan schooien als de beste).
Toch lopen er op onze manege 2 shetlanders dagelijks hun rondjes en ze zijn de lieveling van alle kinderen. Vooral de kleine Blacky, die kan werkelijk niet stuk. Die is ook absoluut niet te koop, al bieden ze er goudgeld voor. Terwijl ik zeker weet dat onze pony juist heel vervelend zou gaan worden als er op die manier met haar om werd gegaan (en ze in een stand aan de ketting moest staan). Gelukkig zijn er ook nog "suffige" shetlanders.

Groeten,
Ingrid