verasita schreef op donderdag 22 januari 2009, 18:17:


Maar is er dan iets mis in het paard zelf, mss de alvleesklier die niet goed werkt? Gaf je m dan rijk bladhooi? Ik dacht dat een bloedonderzoek een momentopname gaf van het glucosegehalte?

verasita schreef op donderdag 22 januari 2009, 18:17:


Goed dat je het nu weet!
Gaat de magnesium in deze genoeg doen? Of zijn er ook nog andere behandelingen mogelijk?

Veel succes in ieder geval! Het komt wel goed nu je weet waar je moet beginnen!

Groetjes Geertje

verasita schreef op donderdag 22 januari 2009, 18:17:


Yep. Insulineresistentie.
Je bent niet de enige. Redelijk klassiek geval als ik deze waarden zie en de foto van de hoeven.


Dat zal in dit geval zeker helpen. Magensium maakt de cellen gevoeliger voor insuline, en daardoor zal er minder insuline nodig zijn om het glucosepeil onder controle te houden.


Nee, GEEN overjarig hooi. Overjarig hooi bevat nog evenveel suiker/zetmeel als vers hooi (suiker bederft immers niet, verdwijnt ook niet zomaar, anders zou ik wel overjarige chocolade gaan eten).
Het enige waaraan overjarig hooi armer is zijn vitaminen.
Ik zou niet weten waarom je je paard vitamine-arm hooi zou willen geven, dus ik neem aan dat dit een vergissing is.

Neem een goede kwaliteit hooi, liefst geoogst in een fructaan-arme periode. Ook hier geldt weer: suiker bederft niet, dus zat er veel fructaan in het gras tijdens het oogsten, dan zal dat nu ook in het hooi zitten.

Verder geen krachtvoer of andere producten waarin suiker of zetmeel zit, maar dat had je waarschijnlijk al door.

Sterkte ermee. We kennen veel paarden waarbij magnesium wonderen doet bij insulineresistentie, laten we hopen dat dit bij Vera ook zo is.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:02:


Ja, ik zat er over te denken dat graszaadhooi in dit geval ook niet zo'n goed advies was, minder voedingswaarde wil niet zeggen minder suiker he.
Sorry Trudy.

vagebond schreef op donderdag 22 januari 2009, 18:59:


De alvleesklier werkt prima, want anders zou hij niet zoveel insuline kunnen aanmaken.
Glucosegehalte is inderdaad een momentopname, maar in dit geval niet van belang. Waar het namelijk om gaat is de combinatie van glucosepeil EN insuline. Bij deze hoeveelheid glucose hoort het insulinepeil niet zo astronomisch hoog te zijn. Een normaal paard zou bij een dergelijke hoeveelheid insuline een hypo krijgen en in coma raken.
Bij dit paard niet, omdat de cellen nauwelijks reageren op de insuline en het glucosepeil maar moeizaam onder controle te houden is. De alvleesklier maakt overuren met de productie van insuline.
HET grootste probleem bij deze situatie is het hoge insulinegehalte, dat zorgt voor een enorm grote gevoeligheid voor hoefbevangenheid.

Het enige dat je kunt doen is proberen de gevoeligheid voor insuline wat op te krikken. Magnesium, beweging, en het paard zo mager mogelijk houden is hier van belang.

Dat laatste meen ik heel serieus: De hoeveelheid benodigde insuline is namelijk sterk afhankelijk van het aandeel vet in het lijf. Net als bij mensen kan een radicale gewichtsvermindering de insulinebehoefte fors doen afnemen. Mensen kunnen door stevig te vermageren soms van de insulinespuit afkomen, hebben op zijn minst minder nodig, en bij paarden is dat idem ditto.

Complicatie in dit geval is dat paarden met insulineresistentie maar moeizaam afvallen. Toch je best er voor doen...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:09:


Huh... Juist bij insuline-resistentie zou je toch hoge glucose-waardes verwachten? Het insuline werkt immers niet goed, dus gaat glucose niet goed de cellen in en blijft het gehalte in het bloed hoog...
Of gaat mijn redenering nou ergens mank?

Frans Veldman schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:02:


Dusseuh hooi uitspoelen met water en hierdoor ............ verkrijgen is eigenlijk BS! ????????????????????

Frans Veldman schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:02:


Zolang Vera nog gevoelig loopt zou ik haar hooi ook weken. Er is een onderzoekje naar gedaan: http://www.safergrass.org/pdf/SoakReport.pdf

Ze hebben gezien dat het suikergehalte in het hooi met ca 20% vermindert als je het een half uur weekt en met ca 30 % als je het een uur weekt. Gebruik voldoende water, want als het water "vol" zit dan trekt het geen suiker meer uit de plant. Warm water gaat sneller dan koud water.

Andere elementen verdwijnen ook uit het hooi. Kalium verdwijnt met ca 50% maar bij Kalium is dat niet erg, het zit toch al erg veel in gras en hooi. Er is volgens mij nog niet bekend hoeveel vitamines en mineralen er verder nog worden uitgespoeld, de kans is best groot dat dit er toch teveel zijn. Er wordt daarom aangeraden om naast geweekt hooi een goed vitaminen/mineralen supplement te voeren. Natuurlijk niet iets wat gebaseerd is op suikers of zetmeel oid! (helaas erg vaak het geval).

In ieder geval hooi nemen van een niet gestresste weide, gemaaid in een niet stressy periode (koud 's nachts, veel zon overdag, erge droogte, etc).

Ik zou haar trouwens niet op een stuk zetten waar gras staat, het gras is nu fructaanrijk met de koude nachten en een paard dat hoefbevangen is zou ik sowieso niet op gras zetten maar echt op hooi laten staan.

De weide is voor een groot deel aarde zeg je, misschien is het mogelijk om een stuk af te zetten met prikpaaltje waar écht alleen maar aarde staat en geen gras, dat lijkt me wel heel verstandig. Misschien is er een pony waar zij een hekel aan heeft maar die beneden haar in rang staat? Als je die erbij zou kunnen zetten dan blijft ze meer in beweging omdat ze die pony bij haar hoopjes hooi wegstuurt (allemaal kleine hoopjes hooi verspreiden). Als het een lagere in rang is hoef je niet bang te zijn dat ze zich overbelast.

Veel sterkte ermee!

Geertje schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:15:


Je redenering gaat inderdaad een beetje mank. Wat jij beschrijft is wat er gebeurt wanneer de alvleesklier het niet meer kan bijbenen. Bij mensen is dat al vrij snel het geval.

Paarden kunnen echter behoorlijk grote hoeveelheden insuline aanmaken. Ze maken net zoveel insuline aan tot het glucosepeil toch rond het normale uitkomt. Al is er 100 keer zoveel insuline voor nodig als normaal, dan maken ze gewoon 100 keer zoveel, zodat het dan toch lukt om het glucosepeil naar beneden te krijgen.

Bij paarden zul je dan ook praktisch nooit een echt te hoog glucosepeil aantreffen. Dit in tegenstelling tot bij mensen, waarbij de insulineafgifte redelijk gelimiteerd is, en je bij verminderde gevoeligheid voor insuline daardoor juist wel verhoogde glucosewaarden aantreft.

Bij paarden zal bij verminderde gevoeligheid voor insuline dus veel meer insuline aangemaakt worden dan normaal, waarbij het glucosepeil dankzij die enorme hoeveelheden insuline toch binnen de perken blijft.

Aan de ene kant een geluk bij een ongeluk: Bij paarden zal het praktisch nooit nodig zijn om insuline te moeten bijspuiten (wat bij menselijke diabetici dan juist weer wel nodig is), maar die hoge insulinegehaltes hebben daarentegen dan wel weer het nadeel dat ze wat problemen veroorzaken, met name in de hoeven.

Hoe dit laatste werkt is vrij recent geleden ontdekt door Prof. Pollitt. Het blijkt niet rechtstreeks de suiker te zijn die hoefbevangenheid veroorzaakt, maar de bijbehorende insulinepiek die dat veroorzaakt. Lood om oud ijzer, dat wel, want hoe meer suiker/zetmeel een paard eet, hoe meer insuline hij nodig heeft. In alle gevallen gaan die twee suiker-insuline hand in hand. Alleen de laatste iets meer bij paarden met insulineresistentie.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:06:


Is het niet zo dat graszaadhooi meer ruwvezel bevat? Het is vaak stengeliger dan gewoon hooi. En dan zou graszaadhooi misschien toch goed kunnen zijn?

Moniek

Ilona Kooistra schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:24:


Ja ilona ,ik had dit stukje gelezen op de site van laarakker over t uitgespoelde hooi.
Ik vond t logisch klinken.
Ik ga t in elk geval doen.
Ik ben blij dat ik bij lou tenminste alles mag doen ,wat goed is voor vera.
Weet misschien al een pony ,die erbij kan en anders in de paddock.
Ik leg t hooi dan wel in kleine porties in verschillende bakken.
Dank jullie wel voor alle support!

Daar heb ik wat aan.
Ik heb een liksteen respetory van de paardendrogist ,waar ze af en toe aan likt,maar zal straks dat ook goed controleren op suiker.
Ga in elk geval veel stukjes met haar lopen ,wat ze aankan en strakke regie.
tganks
groeten trudy

Frans Veldman schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:09:


Frans ,bedankt voor deze info.
Dit word mijn prioriteit.
groeten trudy

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:19:


Kijk ! hier heb ik nu echt wat aan eddy.
bedankt voor de support.
trudy

Frans Veldman schreef op donderdag 22 januari 2009, 23:32:


Ah zo, dus mijn redenering gaat niet mank , tis gewoon anders bij paarden... Bij mensen wordt ook eigenlijk vrijwel nooit het insuline gehalte gecontroleerd naar mijn weten. Misschien brengt dat ook wel meer schade toe dan ze denken, ik heb geen flauw idee welke onderzoeken er precies gedaan zijn (ik zou het eens moeten opzoeken ja :)).