lies zondag schreef op donderdag 25 december 2008, 14:53:


Nathalie is voor mij 1 van de meest bijzondere mensen op dit forum.

Gisteren heb ik het verslag zitten lezen van Nathalie's Parelli-wat noem je het- 6 weken opleiding in de US.
En de reacties die daar op kwamen.
En Nathalie's twijfels over clickeren/Parelli.

Ik vond je altijd al meer dan bewonderenswaardig, Nathalie, maar na dat al gelezen te hebben, kan ik alleen nog maar in stille verwondering blijven.

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 25 december 2008, 18:01:


OOoooohhhkeee...

Heel erg bedankt natuurlijk wel Isabel (en andere schrijvers), zoiets lezen doet natuurlijk wel deugd... Maar zoveel lof verdien ik écht niet hoor. Nog regelmatig twijfels, en na een mindere sessie mijn trainingsplan weeral aanpassen, en het ergste: Lolita die nog steeds soms weg wandelt als ze zadel of halster ziet. Maar niet altijd! En soms, juist nadat we echt wel intensief gereden hebben, dan komt ze nadien bij mij staan terwijl ik uitmest, laat de andere paarden en het hooi voor wat ze zijn en dan denk ik dat het misschien wel nog meevalt wat ik haar allemaal aandoe.

... voetjes weer op de grond,
Nathalie

lies zondag schreef op donderdag 25 december 2008, 14:53:


Ja! Ik heb er nog eentje, van mijn Cesarke, mijn eerste paard, gekocht van de manege, in zijn derde leven momenteel (na beenoperatie, slokdarmverstopping en koliekoperatie) en ongeveer twintig jaar oud nu. Met hem ben ik jaren geleden met clickeren en vrijheidsdressuur begonnen, zonder les, gewoon uitproberen, dus ook zonder veel nuttig resultaat, en niet mee verder gedaan. Een paar maand geleden heb ik dan een clinic bij Nathalie Penquitt gevolgd (met Lolita) en nu zijn we weer begonnen!

http://www.youtube.com/watch?v=V1AivDDsmR4

Omdat hij natuurlijk bijna continu uitschacht heb ik er een toepasselijk muziekje opgezet

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 24 december 2008, 10:31:


Mooi filmpje hoor Nathalie.Moesten meer mensen hier durven.

jan.

jan seykens schreef op vrijdag 26 december 2008, 5:39:


Leuk, leuk, leuk .... dat wil ik ook kunnen/doen. Hoe ben jij begonnen?

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 25 december 2008, 21:31:

.>

Léuk Nathalie!!! Die spaanse pas, wow!! Ik krijg 't er niet in bij Jay, hij blijft maar graven met die poot, het lukt me niet hem een stap te laten doen, ik mis iets! Knap van jullie, gaat een hoop tijd in zitten!

Anja Seijn schreef op vrijdag 26 december 2008, 10:19:


Ik ben begonnen met clickeren/vrijheidsdressuur heel lang geleden, maar zonder les. Hempfling gelezen, enzovoort, zelf wat uitproberen. Pas met Parelli ben ik echt goed gestart, niet alleen voor grondwerk en leukigheidjes maar ook met het rijden op een andere manier. En nu neem ik daar de voerbeloning en het beloningswoord (bridge ipv. click) in mee. De dingen met Huppel zijn aangeleerd met een combinatie van druk en belonen. Geen aversieve druk volgens mij, ik heb bij haar nog niet gemerkt dat er een een hoeveelheid druk is waarvoor ze zeker opzij gaat, ook nog niet echt geprobeerd natuurlijk, maar toch. Ook haar eigen moeder kan met (nochtans hard) bijten eigenlijk weinig bereiken. De druk die ik wel gebruikt heb was om het ons makkelijker te maken tot de juiste oplossing te komen. Als ik een betere clickertrainer zou zijn, zou dat zonder druk ook mogelijk geweest zijn. Voordeel vind ik dan weer dat Huppel met druk kan omgaan, en weet hoe wijken voor druk werkt. Wijken voor suggestie (driving game) is nog een stuk minder goed, daar ga ik eens mee beginnen...

Caatje schreef op vrijdag 26 december 2008, 19:49:


Ha, maar dat is nu net in orde gekomen door die cursus! Het helpt echt enorm als je eens uitleg krijgt van iemand die al tientallen paarden spaanse pas heeft aangeleerd. Heb je mijn ouwe spaanse pas filmpje gezien met Cesar? Dat is twee jaar geleden, maar tot anderhalf jaar geleden zag die er nog steeds zo uit. Ook was ik onder invloed van het boek van Inge de benen elke afzonderlijk gaan vragen terwijl ik voor hem stond en achteruit liep, eigenlijk is dat niet nuttig. Nu was het: naast paard, been omhoog vragen met zweep, dan twee passen vooruit, dan andere been omhoog, twee passen vooruit, enz. (= polka). Natuurlijk in het begin niet achter elkaar door maar met veel beloning na elke goeie pas. Dan twee passen spaans, één normaal, twee spaans, één normaal, tot je drie spaanse passen na elkaar kan, dan ben je er ongeveer. Nu heb ik dit met Lolita (met wie ik op cursus was) ook begonnen, maar haar Spaanse pas is nog lang zo goed niet. Ze is niet zo goed clickerbaar, en omdat ze meteen heel hoog opgooide was ik te snel met het verschillende passen na elkaar vragen waardoor ze de achterhand niet goed meeneemt. Back to polka dus voor ons!

Als ik jouw graafprobleem hoor (lees) dan denk ik dat je moet combineren met vooruit stappen. Hij doet al 'iets' met dat been, dus das goed, laat hem dat iets maar een seconde doen en ga dan vooruit (en beloon). Dan wordt dat 'iets' vanzelf een hoge pas, als hij weet dat hij ook vooruit moet.

En de voorbereiding ben ik nog vergeten, voor jezelf vooral: ga eerst naast je paard stappen, zonder spaanse passen, gewoon al tellen, drie passen en dan even inhouden (halster kort vasthouden dus), dan weer drie passen stap, even ophouden, enz. Beloon vooral jezelf als dat goed gaat, en combineer dan de ophouding met het 'iets' vragen van dat voorbeen.

Snappie?