van lennep schreef op donderdag 4 december 2008, 8:37:


Hoi Esther,succes vandaag ,komt goed!!
Conny

Ik stap de ok in , en zie daar iets zwarts liggen , jak , het is Namkje.
Ik had moeite om naar haar hoofd te kijken.Ik zag er niets van de echte Namkje in terug zoals van mijn avatar...dat fiere sterke paard lag daar echt helemaal op apegapen.
Tuurlijk wist ik wel hoe het eruit zou zien , genoeg plaatjes bekeken , maar als het dan je eigen paard is...

Dan beter maar concentreren op de monitor.De botten zelf waren op een heel klein plekje na puntgaaf! Dat was mooi zei de doktor , want als dat niet mooi was geweest , dan was het moeilijk geweest om haar weer goed te krijgen.
De lange kruisband zag er wat rafelig uit , maar het grote probleem , althans dat denken ze nu , was de vorming van als het ware een tweede minibandje.
Die had geen aanhechting op het bot , maar op het botvlies , en kon op die manier bij elke beweging aan het botvlies trekken waardoor er irritatie ontstond.
Elders was nog een oude bloeding te zien , en nu was er ook een bloeding.
Die kon blijkbaar niet gecoaguleerd worden omdat de chirurg , of het bed , of zo , niet geaard was , en ze met spoelvloeistof werkten , althans dat denk ik . Jammer, want dat was wel een kleine complicatie...bleek vooral achteraf.
Ondertussen zakte de bloeddruk van Namkje , en moest en Dobutamime bijgegeven worden . Vanuit de humane geneeswereld ken ik dat goedje wel , het zorgt uiteindelijk voor een hogere bloeddruk , maar het word niet zomaar gegeven...Ik schrok er even van , want het onder narcose brengen was ook al niet makkelijk geweest volgens de anaesthesiste.
Al die rotmedicatie , maarja , het was even nodig.
Haar bloeddruk steeg weer , en we konden weer verder wroeten in het gewricht.De doktor was heel voorzichtig , dat viel me wel op.Hij zorgde er voor dat de ingebrachte instrumenten niet zomaar van alles raakte. Dat heb ik op mijn werk wel anders gezien....
Het collaterale bijbandje[ ik weet de echte naam niet meer , vandaar mijn verzinsel ] is in zijn geheel verwijderd.
De rafelige lange kruisband werd een beetje bijgewerkt , en toen was het wel klaar. Nog even flink gespoeld.
Ik had even tijd om vol bewondering nu alle apperatuur te bekijken , en kreeg uitleg van de anaesthesiste. Namkje had een centrale lijn voor alle medicatie en vloeistof , en een bloeddruklijntje in het hoofd. De verdoving ging via de beademing.

Ok klaar , en nu moet ze weer in de benen komen , jemig wat een getakel.
Het eerste wat mij door het hoofd schoot, afspraak maken bij de ostheopaat!!!
Ik had nog zoveel meer willen weten en meer willen vragen , maarja , ze hadden niet de hele dag voor mij de tijd.
Ze kwamen mij weer ophalen , toen Namkje in haar stal stond.
Toen ik bij haar kwam stond ze verschrikkelijk te beven , en te knarsetanden.
Ze voelde ook koud aan. Ik had geen deken bij me [ heb ik er wel een?] maar ze mocht een dikke deken van de kliniek om hebben.
Och wat was ze zielig en ellendig. Ze stond even met haar hoofd tegen mijn buik aan , even een paar seconden van rust , maar door alle geluiden van buitenaf was ze al snel weer bij de deur gaan staan. Zo hyperallert op alles.
Ik heb nog even bij haar in de stal gestaan , maar ze had niet veel belangstelling voor mij , en ze wou ook niet dat ik aan haar zat. Ze reageerde op alle geluidjes wel heftig. Ik hoop dat ze een beetje rust kan vinden vannacht , als haar buikje weer gevuld is met lekker hooi.

Helaas was het hele verband roodgekleurd. Er moet morgen weer een echo gemaakt worden , om te kijken hoe het met de bloeding staat.
Ze mag nog niet naar huis.Verder krijgt ze ontstekingsremmers , en pijnstillers.
Ze moet nog twee weken op stal staan als ze thuis is.Daarna weer beginnen met stappen aan de hand , twee keer per dag 10 minuten en dat uitbreiden.
Morgen ga ik weer bij haar langs. Even kijken of Namkje ''thuis'' is...de arme meid.

De prognose is redelijk tot goed te noemen volgens de doktor.
Ik leef een beetje met de dag momenteel. Dat rijden , maakt mij momenteel geen reet uit!! Als ze het maar weer warm krijgt , en niet teveel pijn heeft. Morgen kijken we wel weer verder....

Pfff wat een belevenis zeg. Het vreet meer aan me dan ik in eerste instantie dacht.
Ik moet morgenavond de wacht in , das wel jammer , want ik kan dan niet meer bij haar langs tot maandag middag.
En met een beetje mazzel mag ik haar dan ook direct meenemen!

De paarden hier zijn stil. Het is zo rustig , geen gejaag , geen Namkje die overal bang voor is , en daarom altijd moet rennen , waardoor de anderen dan ook maar gaan rennen.Ik hoor ze snachts ook helemaal niet jagen in de inloopstal. Geen kapotgelopen poepjes om op te ruimen.
Het is maar raar hoor!

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 4 december 2008, 18:20:


Zo, dat was dus een hele ervaring he?
Ben benieuwd hoe het verder afloopt!
Ach.... we sneu he? Om zo je paard te zien...

Groet,

Wil.

Wat een belevenis, wat een emoties. Wens je veel sterkte toe en vooral ook de rust die jij haar toewenst!! Kop op meid!!

van lennep schreef op donderdag 4 december 2008, 18:20:


Moet idd raar zijn om je paard daar te zien liggen en tuurlijk vreet het aan je, je wilt iets doen om te helpen maar het gaat niet, je bent machteloos.
Maar allé, het ergste is achter de rug en de prognose is goed. Je hebt nu meer iets om naar uit te kijken. Veel succes nog!

Och jongens ,dat meeleven doet me goed , echt!!

Net weer even gebeld. Ze is de nacht goed doorgekomen , en is goed op temperatuur.
Ik had de arts zelf net aan de telefoon , en die zei dat je met paarden juist meer bang moet zijn voor oververhitting na een operatie , dan voor onderkoeling.
De bloeding lijkt gestopt , maar dat zullen ze nog even met een echo gaan bekijken.
Maandag mag ze mee naar huis.

Ik ga vandaag bij haar langs. Eens kijken of ze weer weet wie ik ben...
En of ik dat vervelende plaatje van gisteren weer van mijn netvlies kan krijgen.

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 5 december 2008, 8:37:


Hopelijk mag je haar weer gauw mee naar huis nemen!
Ik denk aan je!
Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 5 december 2008, 9:54:


Thanks!!

Super mooie foto by the way!!!

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 5 december 2008, 8:37:


Hopelijk alles in orde en heb je je spring in het veld snel gezond weer thuis,
groet, Letje

joop schreef op vrijdag 5 december 2008, 11:22:


Ik ben blij dat ik geweest ben!
We kwamen daar aan , en ze stond met een mondkap op , na te zweten.
Ze deed erg haar best om hooi te eten , maar dat lukte niet door die kap.
Nadat we bij de balie waren geweest , werd ons het een en ander uit gelegd.
Ze was net weer behandeld , schoon verband om haar sprong , en haar gebit was nagekeken en behandeld.
De sprong zag er goed uit , geen vocht , en zeker geen bloeding meer!!
Haar gebit viel een beetje tegen , maar ik kan er niks aan doen dat ik een beetje ging twijfelen , want ja , het gebit zag er voor een 7 [??]jarige redelijk uit. Huh? 7 jaar?? Ze is nog maar 4,5 jaar...Dat zie je toch wel aan het gebit?
Der zaten wat haken op haar kiezen , en die hadden een kant van de wang ook al beschadigt , maar dat kwam waarschijnlijk van hoe ze op de ok tafel gelegen had.

Pfff , meis , de ellende is achter de rug!!!
Maar zo zielig , en paard met zoon kap op waar ze dus niet mee kunnen eten.
Hij moest een uurtje omblijven , vanwege het roesje wat ze had gehad.
Ze was bijna weer de oude, en daar was ik wel erg blij mee.
Niet meer dat enorme hyperactieve geschrik van alles , maar gewoon attent zoals ze zich thuis ook gedraagt.
Ik mocht haar uitgebreid op haar lekkere plekjes kriebelen , en toen vergat ze ook even om te proberen wat hooi naar binnen te krijgen.
Ze kon er weer van genieten! Ik was echt helemaal blij!!
Na een uurtje mocht de kap af, en ze begon aan het hooi te eten , maar toch had ze op haar manier ook best belangstelling voor ons.
Ik heb even met haar geclickerd , maar ze reageerde zo snel , dat ik het maar afkapte , want dat kon ik even niet bijbenen.
En ach , laat haar maar lekker haar hooi opeten.
Ze mag daar nog even drie dagen ''genieten'' van alle rust.
Ergens ben ik er ook nog wel blij om ook , dat ze daar nog even blijft, want dan kan ze daar helemaal tot rust komen , daar waar alles gebeurd is.
Tuurlijk is er ook wat voor te zeggen om haar weer zo snel mogelijk naar huis te halen , maar daar valt ze ook in de frustratie van het op stal moeten staan. En ik vind het ook wel een prettig idee om een ''stabiel'' paard weer mee terug te nemen in de trailer. Niet een die mega opgefokt is van alles.

Maandagmiddag mag ze weer naar huis.[Ze mocht eigenlijk morgen al naar huis , maar ik zit in de wacht , en slaap dan overdag , plus ik wil haar ook nog even in de gaten kunnen houden als ze weer thuis is. En ik krijg geen zorgverlof! bah!!]

Ik ga met een gerust hart aan het werk straks , en morgen lekker slapen!

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 5 december 2008, 17:31:


Werkse en slaap lekker daarna.

Fijn dat alles goed is gegaan ondanks dat het niet prettig is allemaal.

Aafke schreef op vrijdag 5 december 2008, 21:22:


Thanks!

Ik ben echt blij dat ze weer een stuk rustiger was.Dat heeft mij ook veel meer rust gegeven.
Maandag zal ik nog wel de nodige instructies krijgen , en de arts had nu gezegd na een nachtje slapen , dat hij Namkje wel wat eerder wil laten lopen.
Hij was bang voor verklevingen als ze te lang op stal zou staan.
Nu een portje , en hup naar bed!

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 4 december 2008, 18:20:


Wat een spanning Esther,hopen dat het snel weer normaal is!!
Conny