Ben terug...pffff even bijkomen.
Het rijden ging prima! In en uitladen ging goed , Namkje was kurkdroog!
En er waren toch best wel heftige dingen onderweg. Tweebaans weg , natte weg , dus een hoop kabaal als er een vrachtwagen als tegenligger echt vlaklangs stoof. Het eerste stukje nog in de duisternis , maar daar reageerde ze helemaal niet op. Maike op de terugweg, alleen ,ging ook goed , maar dat is dus wel degene die het meest schommeld en verstapt in de trailer. Sow , wat ging hij soms te keer. Zal wel door de ataxie komen denk ik.
Maike vlak bij huis nog even laten grazen , en toen weer op de trailer gezet om het laatste stukje naar huis te rijden.
Dat ging wat moeizamer , maar goed , ik kan me dat ook wel voorstellen.
6 uur in totaal op de trailer gestaan!
Uitslag Namkje is minder goed ; echo wees een geiiriteerd botvlies , geiiriteerd kapsel , matige lange kruisband [die van binnen naar buiten gaat ] , wat rafelig , en veel vocht in het gewricht ,uit.
Morgen een scopie waarbij ze het gewricht gaan spoelen , en zonodig de boel gaan schoonkrabben.
Aan de kruisband is niets te doen [ niet in dit stadium] , en zal een zwakke plek blijven.En niet echt een duidelijke aanwijzing voor botsplinters , maar ze moeten vanmiddag nog meer foto's maken.
Ik had daar graag bij willen zijn , maar dat wou ik Maike en Tekla niet aandoen.
Oh god , wat hoop ik dat ze een beetje geduld hebben.......
De echo is onder een ''roesje'' gegaan.[het scheren dus ook ] Dat deden ze altijd , omdat er geen paard was die zo lang zo rustig doodstil kon blijven staan. De sprong is wat dat betreft een lastig iets om een echo van de maken , doordat de kop van het echo apparaat eigenlijk wat te groot is om goed contact met de huid te blijven houden bij al die botten.
Maar wat een bedrijf zeg...
Ik ben ook helemaal niets gewent...
We moesten een stukje draven , en Namkje deed dat keurig op een baantje wat daar voor was , maar de volgende stond al te wachten , en Namkje had het een beetje moeilijk met al die andere paarden. Ze durfde er niet langs.
Direct iemand te zeuren dat ze vandaag die baan ook nog wilden gebruiken , en direct achter Namkje tegen de kont aan slaan.
Niet hard of zo , maar dat ongeduld , jemig bah!!!
En ik maar zeggen , ze komt wel , laat maar...
Wat dat betreft heeft Namkje nog niets meegemaakt in haar leven. Ze keek letterlijk haar ogen uit , en moest soms even stilstaan om alles een beetje te kunnen opnemen.
Op het parkeerterrein het nodige geschreeuw en getrek en gesjor met paarden die de trailer niet op wilden. Zelfs Erik zei er wat van!
Allemaal dekens en beenbeschermers. Een vette hoefsmederij , en alles op klinkende ijzers. Lieve paardenmeisjes die je een beetje meewarig aankijken als ik langsliep met mijn bemodderde Fries.
Nee , ik voelde me daar niet prettig.
Namkje mag tot 16.00 uur vandaag nog eten , en dan blijft ze nuchter.
Ze staat op een mega grote stal , volgens mij een merrie-met-veulen stal.
Wel op zaagsel...tja , stro vreet ze op!
Ik ben niet bang dat ze zich daar snel zal vervelen. Genoeg te zien voor haar!
Ik ga morgen bellen of ik bij de operatie aanwezig mag zijn. Daar was ik vandaag te laat mee...
Ze staat voor 10.00 uur gepland.
De mensen van de kliniek waren verder best wel aardig , en informeerden ons goed.Maar alles gaat daar onder tijddruk.Het lijkt wel een gewoon ziekenhuis
Arme meid , zo onder de indruk van alles...
Gr Esther
Warboel
