Wij hebben twee plaatsen waar we onze paardjes kunnen zetten, zowiezo buiten maar.... het is ofwel in de paddock bij ons thuis ofwel op onze weide 3 km verder in the middle of nowhere, een vlakte met aan de verkeerde kant (oosten) bomen en een schuilstal aan de noordkant, dus open aan de zuidkant.
Vorig jaar hebben we overal rondom struiken en bomen geplant, maar dat heeft nog niet veel uitgehaald.
Wij proberen zo lang mogelijk onze paardjes op de weide te houden want als ze "thuis" staan, wachten ze bij het poortje tot dat terug open gaat, "happy" zien ze er dan niet uit.
Maar, om voldoende hooi op de wei te krijgen hebben wij een groot probleem, we hebben geen jeep, geen tractor... wel een paardentrailer waarin we het hooi dan moeten brengen... Zodus, laatste maandag met de trailer en een baal van 350 kg naar de wei.
Resultaat: vastrijden en de baal met zijn tweetjes verder rollen
tof!
't Was een scheve baal, die niet wilde rollen... Maar waar een wil is, is een weg!
Toch maar tot voor de ingang van de wei gerold, niet verder want 't was genoeg geweest. Plastic zeil erover, alles OK. Woensdag met de kruiwagen hooi vervoerd naar de paardjes, die in die hoek dan eten. alles OK
Vrijdag, vliegende storm, alle hooi ging vliegen voordat de paarden het nog maar gezien hadden. Een grote kuip gaan halen, die donderde ook al in de wei van de buren.
OK, no problem, een erg grote zeilzak volgestopt en met de kruiwagen naar de stal. Meer dan één keer natuurlijk
Daar in de luwte een lege badkuip gevuld, hooinetten gehangen, in de stal nog wat speciekuipen met hooi gezet.
't Was natuurlijk weer een nieuwe situatie en de paarden moesten dan ook weer nodig hun rangorde bevestigen. Couscous kon amper met haar vier voeten op de grond blijven.
Alles wordt daar nu ondergescheten... 't Is niet schoon meer!
Wij fietsen nu op en af met rugzakken spelt, bieten, hooi... Ik ben de hele week niet meer op de rug van een paard geraakt... maar ik denk wel dat ze gelukkig zijn
!
Als ik er één zie bibberen, komen ze naar huis, hier in't bos voelen ze de wind niet maar ik zie er geen een bibberen, gelukkig maar
Marianne
Warboel
