Ingrid den Ouden schreef op maandag, 16 februari 2004, 22:53:


Hoi Ingrid,

Ik weet hier dus nix van! Mijn gezonde boerenverstand zegt dat het hier om een suiker gaat?
Gelukkig nooit problemen gehad met bevangenheid. Mijn beesten lopen wel in een vette wei, maar uiteraard bouw ik rustig op en krijgen ze ruimschoots beweging. Heeft het ook niet met bewegen te maken?

En hoe zit het met een zwangere merrie, die kan toch ook bevangen raken??
please, geen agressieve onderzoekresultaten om mijn oren slingeren, lees ik toch niet.( Voor Frans en Marianne) Ik hou van praktijkverhalen!

Groetjes,

Hester

Hester schreef op maandag, 16 februari 2004, 23:00:


Toch voorzichtig zijn. Mijn paard stond ook in een grote vette wei, er was nooit wat aan de hand totdat ie ca 5 jaar was... Bevangen en goed ook! Hij stond toen al drie jaar non-stop op die weilanden, met inloopstal dus het was geen kwestie van 'niet goed laten wennen'. Ik geloof dat jij ook een jong paard hebt dus als hij wat ouder wordt raad ik je aan uit te kijken. Heb vaker gehoord dat het vooral voorkomt bij paarden die net volwassen zijn (uitgegroeid), of dat waar is weet ik niet. Maar wat ik dus wel weet is dat je nooit last gehad hoeft te hebben, niks veranderd hoeft te hebben aan leefomstandigheden/voerpatroon, en dat het toch zomaar ineens raak kan zijn...

Tot zover het praktijkverhaal

Groetjes

--

Ilona

Hester schreef op maandag, 16 februari 2004, 23:00:
Hoi Hester,
Ga ik ook niet doen hoor . Ik ben er ook eentje van de praktijk, maar als je de praktijk niet meer kunt verklaren, dan ga je toch zoeken. In het begin navragen dierenarts. Schoot ik niet veel mee op; hoorde alleen dat eiwitten-verhaal. Dan zoeken in boeken. Bleek dus dat het ook door andere dingen kon komen. Te zware belasting van hoeven tijdens rit (trailer/harde weg); bij of na pijn. Bij slecht afkomen van de nageboorte (niet tijdens drachtigheid), maar ook door anti-allergie-injectie. Daarmee was Isabella's eerste bevangenheid verklaard: had net zo'n injectie gehad, ijzers waren er net onderuit waardoor ze ietwat gevoelig liep op het harde en wij waren ook nog zo "dom" dat we gingen rijden (kar) over de weg (stukje). Opgeteld: resultaat bevangen.

Maar 2 jaar geleden had ze het weer ineens. Vreemd genoeg was ik gewoon de hoeveelheid gras aan het opbouwen zoals anders. Ze had maar 20 minuten op het gras gestaan. En dat bleef dat hele jaar zo. Was ze weer opgeknapt, gooide ik haar de wei weer op (die ik steeds verder dichtzette en soms al met een grasmaaier eerst maaide), maar steeds weer een lichte vorm van bevangenheid. Dan geloof je dat eiwitten verhaal niet meer. Vandaar dat ik toen toch verder ging zoeken en op die fructose uitkwam. Inderdaad; suiker gehalte in het gras.
Dat varieert van uur tot uur door de dag heen. "Gevaarlijkste" periode is na het middaguur; de tijd dat Isabella de wei op ging. Ook in onbemest gras; gras dat wel wil maar niet kan groeien door slechte omstandigheden, hoopt de fructose zich op, omdat het niet voor de groei wordt verbruikt. Dus bevat dat gras meer dan een wei met normale grassprieten. Vorig jaar mij daar aan gehouden. Wei ligt bemest en Isabella er pas in de vroege avond op de wei. Niets afgezet, gewoon hop na wat opbouwen uiteraard, erop. Het is het hele jaar door goedgegaan. Nou ze heeft zeker te weten meer gras op en eiwitten als het jaar daarvoor, maar minder fructose.

Hmmmm, toch nog een uitleg gegeven, maar wel praktijkgericht .

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Inderdaad schijnt het bij wat oudere paarden meer voor te komen (vanaf een jaar of 8 is mij verteld) dan bij jonge paarden. Deze gebruiken nog heel voor de groei die ze doormaken.
Daarna stopt die groei, maar de hoeveelheid voer meestal niet en ook de beweging zal niet veel meer worden.

Beweging is natuurlijk ook heel belangrijk, maar omdat de mijne altijd buiten loopt en veel beweegt (is nogal actief), geloof ik niet dat het dat is. Maar alleen van teveel aan fructose ook niet overigens hoor. Het zal een combinatie zijn. Want ze is dat jaar ook licht bevangen geweest toen ze op een donkere regenachtige dag 10 minuten wat malser gras op had.
Maar voor hetzelfde geld was ze dat jaar helemaal niet bevangen. Ze was dat jaar nl. ook zeer slecht bekapt ben ik nu achter gekomen (sinds ik dat van dat natuurlijk bekappen weet). Dat kan dus ook meetellen.

Als ze het al vaker hebben gehad, zijn ze er gevoeliger voor, zegt men. Onze ene dierenarts zegt gewoon: "eens bevangen, altijd bevangen", die van de kliniek stelde mij gewoon een vraag toen ik dit vroeg: je zet 2 paarden in eenzelfde wat malse wei. Eentje is ooit bevangen geweest, de andere niet. Welke loopt het meeste risico het terug te krijgen ??
Nou dan geef je zelf al het antwoord.

Ik zet Isabella nu ongeveer een half uur in dik gras en een uur op korter gras (aan de ketting). Ze kan haar buikje rond eten, zolang is dit gras. Dus daarmee blijft ze gras eten (totdat de boer gaat bemesten). Omdat het dan ineens op houdt met gras (heb zelf niets meer) is ze dus een periode grasloos.
Ik bouw het super voorzichtig op. Eerste dag maar paar hapjes op vrij kort gras. Dan ca. 15 minuten en iedere dag een kwartiertje langer. Is ook afhankelijk van de snelheid waarmee het gras groeit.
Maar vorig jaar heb ik haar ineens de hele nacht op de wei gelaten. Had eerst tot ca. 23.00 uur opgebouwd, maar daarna geen zin meer om 's nachts mijn bed uit te gaan. Ik vertrouwde volledig op dat fructose verhaal, dat dat 's nachts niet in het gras zit. Het ging goed, ook na 8 uur op de wei staan ineens.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 16 februari 2004, 22:53:


---Hoi,

Dit denk ik dus ook! Spunky krijgt bijvoorbeeld best veel eiwit binnen (zie het schuren verhaal), ik geef hem nu minder maar hij krijgt ook best weinig beweging. Ondanks dat hij dus eigenlijk te veel eiwit binnenkrijgt is hij dus niet hoefbevangen (gelukkig niet, laten we afkloppen). Maar als het puur en alleen door teveel eiwit zou komen had hij dus allang hoefbevangen moeten zijn (ook bij de vorige eigenaar want daar stond hij op een wei van hier tot Tokyo zogezegd)...ik denk dus net als Ingrid dat het niet aan een teveel aan eiwit ligt. Tenminste, niet ALLEEN.

Groetjes,
Linda

Ilona Kooistra schreef op maandag, 16 februari 2004, 23:17:


Ja, andor is bijna 5 en mijn Haffie is 14 jaar.
Heb
Je hebt gelijk, maar goed opletten en dan maak ik me niet zo´n zorgen hoor.

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 17 februari 2004, 9:22:


Bedoelde ook Frans en Marianne hoor!

knip knip

Ingrid,

Wat ik niet snap, hoe werkt die fructose dan? Je schrijft dat het zich kan ophopen in gras wat niet kan doorgroeien.
Kan een paarden(OK en Shet)lijf fructose afbreken?
Ik heb mijn ponies bij de koeienboer. In de zomer staan ze op een kort stuk, maar wel grote wei. Dat bemest hij niet zo heel intensief. De andere percelen moet snel groeien voor de koeien en/of maait hij voor het koeienkuil(eten mijn ponies niet, er is gelukkig ook oud hooi).
Veel Bemesting is natuurlijk niet zo goed. Maar ik ben blij dat ze totnu toe altijd wat te eten hebben gehad.
In bemeste percelen, zit daar dan veel fructose in?
En weet iemand hoe dit dan bij koeien werkt? Hebben natuurlijk eeb heel ander spijsverteringssysteem..

Kortom, moet ik me nu zorgen maken of niet?

doei,

Hester

Hester schreef op dinsdag, 17 februari 2004, 14:54:
Hoi Hester,

Nee ik denk dat jij je geen zorgen hoeft te maken. Kijk de mijne is er nogal gevoelig voor, dus moet ik gewoon opletten, maar dan met je wel weten waar je op moet letten. Als je gewoon doorgaat zoals je altijd doet, dan moet het goed blijven gaan. Maar let wel op als ze aan de dikke kant worden, als je middelen als cortisone gaat toedienen, en dat soort dingen icm "verkeerd" of wel "gestresst" gras.

Hoe het werkt? Ik heb het nagevraagd bij de Landbouwuniversiteit in Wageningen, maar ik kreeg doodleuk een berichtje terug van de afdeling paarden dat bevangenheid door eiwit teveel kwam, dus daar schoot ik niets mee op. Later gaf er een student nog aan dat er hier in Nederland eigenlijk helemaal geen onderzoek naar gedaan is. In Duitsland en Engeland waren ze inderdaad verder.

Maar fructose of fructan is een stof die in gras voorkomt en dus per tijdstip van de dag kan verschillen. Als de groeiomstandigheden voor het gras gunstig zijn, dan wordt al deze stof gebruikt voor het groeien (fotosynthese ook). Maar stel het is een zonnige winterdag; het gras wil wel groeien, neemt volop zonlicht op en de fotosynthese treedt in werking; het gras gaat fructan aanmaken. Echter het is veel te koud, het gras groeit nog niet, dus wordt de aangemaakte fructan in de stengel opgeslagen. Zodra de zon weer ondergaat, verdwijnt met het uur ook weer deze stof uit het gras. Dus het gras wil wel groeien, maar kan niet, dus de "groeistof" wordt opgeslagen. Zo ook bij onbemest grasland. Dit gras wat normaal volop zou willen groeien, heeft een kleine belemmering omdat de grond te schraal is. Bij zonnig weer wordt er dus meer fructan gemaakt dan dat er nodig is bij die minimale groei. Zijn alle omstandigheden gunstig voor het gras, dan zit er vrijwel geen fructose meer in het gras. Sowieso zit het altijd in de stengel, dus juist kort gemaaid gras, onbemest gras, in het voorjaar bij koude nachten en zonnige dagen, enz. bevat meer van die stof.

Het is wat simpeltjes uitgelegd, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Maar vooralsnog zou ik me als ik jou was geen zorgen maken. Veel gezonde paarden kunnen deze stof wel aan. Hoe precies de verwerking gaat, weet ik niet, maar het wordt omgezet in niet-paard-eigen stoffen die in de bloedbaan terecht komen ipv de urine en die zorgen voor een verstopping van de kleine haarvaten in de hoeven; dat is de hoefbevangenheid. Een niet-bacteriele ontsteking in de hoef.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 17 februari 2004, 19:13:


Helder Ingrid!

Maar vooralsnog zou ik me als ik jou was geen

Dan doe ik het ook maar niet!!

> Groeten,

groeten terug,
hester

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 17 februari 2004, 19:13:



Hoi Ingrid, Interessant dat verhaal over fructose en hoefbevangenheid. Altijd gedacht dat het aan de eiwitten lag. Heb jij een tip waar ik nog meer info hierover kan lezen? Onze paarden reageren nl. nogal problematisch als ik ze niet rantsoeneer met de zomerweide. Dikke benen, dikke manenkam, bultjes over het hele lijf. Nou weet ik inmiddels dat ze ook niet tegen melasse kunnen, en dat is immers een suikerbietenproduct. Zou er misschien een link kunnen bestaan tussen melasse en fructose in gras? Enig idee of er nog fructose in hooi kan zitten? Ik heb 2 winters terug een korte tijd een superkwaliteit hooi gevoerd en kreeg dezelfde problemen als met de zomerweide. Vanaf hun vierde jaar rantsoeneer ik zomers de weidegang behoorlijk en dat gaat redelijk goed. Daarvoor konden ze gewoon de hele dag in de wei maar dat is logisch omdat ze nog behoorlijk in de groei zaten en dus meer aan voedingsstoffen aan konden. Nu zijn beide dames ook niet geheel ongevoelig voor zomereczeem en gaan ze vanaf 9uur 'smorgens tot 4 uur 'savonds naar buiten. Ik heb ook al geprobeerd het om te draaien en ze 'snachts naar buiten te doen maar na 2 nachten vergingen ze van de jeuk en zaten ze onder de bulten.
Groetjes Henny

henny wittenaar schreef op woensdag, 18 februari 2004, 0:46:

Hoi,
Is moeilijk aan te komen. Ik heb wel een artikeltje. Zal je dat per prive-mail toesturen.


Nou ik denk dat dit niet aan de fructose ligt, maar juist aan het te veel aan eiwitten (lees eerdere berichten). Ze schijnen dit soort zaken hiervan te kunnen krijgen en het kan zelfs lijken of ze staart/maneneczeem hebben. Hooi kan wel een teveel aan eiwitten bevatten, maar niet een teveel aan fructose althans daar ga ik vanuit, omdat het een stof is voor het groeien zeg maar. Als het gras wordt gemaaid staat het over het algemeen in bloei en is het uitgegroeid. Maar een teveel aan eiwit kan zeker, vooral als je hooi hebt dat net niet gebloeid heeft. Moeilijk allemaal, niet dan. Vooral als je gevoelige paarden hebt. Gelukkig hebben de meeste mensen hier geen last van, maar ja er zijn uitzonderingen zoals jij en ik.
Ik heb dan ook nog zo'n pony die ook niet tegen diverse smeersels en shampoo's kan (uitslag), maar bijv. ook van een wormkuur erg ziek kan worden, of na de inenting.

Groeten,
Ingrid