Eva Saegerman schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 12:25:


Leuke vragen Eva. Waarom had Luna vandaag heel veel moeite om met mij uit de wei te gaan en deed ze het toch? Ze hangt erg aan haar maatjes in de kudde en heeft net een maand bij ons nog te weinig vertrouwen dat het met mij ook leuk kan zijn. Toch gaat ze mee, enerzijds door de druk die ik uitoefen en die wegvalt als ze meeloopt en anderzijds de beloning van een appelstukje als ze méér passen zet. En ook omdat ze verbondenheid voelt (mij met leidtouw), en daarmee in harmonie wil blijven. Paarden zijn groeps-harmonie verslaafden Een kat niet, die is verslaafd aan zijn eigen gang.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 19:55:


Ik riskeer het ni meer om mijn kruiwagen achter te laten op de wei, 1 keer heeft Jeanneke een bomvolle omgegooid en zij kreeg enkel een mopperende Britt als 'beloning'

Aafke schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 21:12:


Deze is leuk Aafke!!

Zie je nou wel... ze bestaan!!!

Michiel schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 21:26:


Luna als groen paard was bij de tandarts redelijk rustig. Ze vond het niet leuk, en week wel wat naar achteren, maar de behandeling kon doorgaan. Waarom? Ik denk dat een jonge hond of kat heel wat meer gevochten zou hebben om er aan te ontsnappen. Waarom voor zo'n sterk beest? Ik had wel Jur ernaast staan die kalm bleef, dat scheelt veel, toch dat groeps-harmonie-diges? Omgedraaid sprinten ze razend weg, als de groep schrikt. Ik denk dat heel veel training op deze basisbehoefte berust, meer dan we denken.

Groet, Michiel

Wil schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 21:50:


De man heeft zoveel geoefend dat zijn haagje er wel heel triest uit is gaan zien ... paardje wordt er ook gek van, ieder keer maar weer die heg snoeien!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 19:55:

Maar de topic ging erover waarom een paard doet wat ie doet.
Ik kan voor mijn paard niets invullen.
Ik ben ook uren per dag in haar buurt.
Ze hoort,ziet of voelt mij zelfs al aan komen ,als ik 2x per dag aan kom fietsen. 365 dagen per jaar
Appelleert altyd aan mijn aanwezigheid.
Kan feilloos met haar communiceren,omdat ik daar al 7 jaar veel aandacht aan heb besteed ten profijt van ons allebei.
Voor haar kan ik zeggen dat t fijn is ,dat ik veel herken in haar wat ze fijn vind.
Zowel bezig zijn of effe niet
De dingen die ik belangrijk vind,zoals hoefonderhoud ondergaat ze rustig,losstaand etc
maar of ze t nu voor mij doet?
kweet niet.
greetz

Gudrun schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 20:31:


En DAT word dan door het paard aanzien als een beloning ????

Eva Saegerman schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 20:39:


Blijkbaar onze trailerlaaddemo niet gezien ER IS GEEN REDEN , geen enkele anders dan die die je aangeeft

Nick Altena schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 18:58:


Je hebt het helemaal begrepen Nick

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 23:21:


Blijkbaar niet dus.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 16:25:


Nu ik er over nadenk is het wel zo dat een paard als BD wel dingen voor mij doet. Zij houdt er bijvoorbeeld niet van als er anderen op haar rug rijden en ik probeer dat ook zoveel mogelijk te beperken, maar soms vind ik dat ze me etoch maar even moet uithelpen als de andere paarden er al 2 uur les op hebben zitten. En dat doet ze dan, ik léés in haar ogen dat ze er eigenlijk niks aan vindt maar dit doet ze echt voor mij, dat voel ik van haar (en dat zie ik in elk rondje dat ze om me heen loopt).

Puck ook, aan haar zie je dat ze snapt dat wij haar door een heel moeilijke tijd heen hebben geholpen en ze straalt iets uit van dankbaarheid. Ik denk dat zij zich daarom zo vreselijk bij de lessen inzet, net als Stef, die goeierd, da's er ook zo-één.

Nu ik erover nadenk zijn er heus wel paarden die zoiets doen, maar als het erop aankomt zullen ze vaker voor hun eigen hachie kiezen.

Groet, Pien

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 23:53:


"Ik wil de harmonie met Pien behouden, ze straalt uit dat ik dit moet doen", eigenbelang dus van het paard.


Met Puck en Stef precies zo, het maakt heel erg afhankelijk als je bij je redders woont. In goede zin dan hé, wonen op die plek en meedien met die activiteiten doe je dan voor de rest van leven met heel veel plezier. Iets overdreven gezegt, maar stel dat je daar verstoten zou worden, dan kom je terug in ....


Ik dacht het niet, alles is verstrengeld in eigen belang, niets mis mee. Altruïsme is een egoïstsich belang.

Groet, Michiel

Nick Altena schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 21:05:


Maaaaar je voelde je goed daarmee, je voelde dat je iets goed gedaan had, dat je iets kon betekenen, dat iets of iemand je daar dankbaar voor was, voor die "belangeloze inzet" en draai t of keer t , erkenning van "je bent een goed mens nick" is voor veel mensen, ook voor mij!, belangrijk.
Niet belangenloos, maar je wilt een goede daad stellen en je voelt je daar goed bij

Voorbeeld van onze katten

Wij wonen aan een superdrukke steenweg waar 90km/u toegelaten wordt en ons huis staat helemaal aan de straatkant dus heel gevaarlijk voor onze poezen

We zouden zo "altruistisch" kunnen zijn om onze eigen living om te bouwen naar een heus kattenparadijs, zoveel mogelijk thuisblijven om de katten te entertainen, enz waarop mensen zouden zeggen, amai da zijn super lieve dierenvrienden want die hebben alles over voor hun poezen. We zouden dat kunnen installeren zodat onze poezen niet naar buiten hoefden en niet overreden zouden kunnen worden.
In dat geval zouden wij geen verdriet hebben van het verlies van onze huisdieren.
Anderzijds, zoals we nu doen ,kunnen we de poezen buiten laten, wetende dat ze een kort leven kunnen hebben (niet eens zo zeker dat ze snel overreden worden want ze letten wel op eigenlijk) maar ze zullen wel een mooi leven gehad hebben.
Wij zullen dan wel het verdriet dragen bij overlijden.
maar wat kiezen we?
Poezen binnen en zij verdriet omwille van opsluiting, maar wij lekker niet
Of poezen buiten met risico dat zij wel gelukkig zijn maar kort leven beshoren en wij verdriet hebben bij overlijden?
Dan dragen wij het verdriet wel, zij moeten een goed leven hebbe, ook als is het kort

Volgende vraag
waarom willen we dat?

--> Ik zou niet met de gedachte willen leven dat onbze poezen in gevangenschap leven en een lang opgesloten leven hebben....

Eigenbelang? "ik wil niet met de gedachte leven ..."

ingewikkeld he?

Weet je hoe dat komt?

Wij mensen zijn veel te slim, te complex en ervaren verschillende emoties tegelijkertijd, wegen zoveel waardenen normen tegen elkaar af en moeten keuzes maken. We denken aan de toekomst wat die keuzes tot gevolg kunnen hebben en vergeven onszelf die foute keuzes niet

Soms wou ik een paard zijn; gewoon op t moment leven en niet filosoferen en piekeren