Hai Esther,

Vervelend en ik begrijp de teleurstelling heel goed. De ervaring die ik met ocd heb zijn twee paarden beide springpaarden die aktief in de sport waren.
KWPN beide ocd en niet enkel oc en middelbare leeftijd. Allebei geopereerd en zeer goed gekomen en ook weer actief in de springsport zonder problemen na goede revalidatie. Dit is al weer heel wat jaartjes geleden en de expertise zal alleen maar gegroeid zijn neem ik aan. Het zijn maar twee voorbeelden maar geeft mischien wel een beetje hoop dat het helemaal nog geen einde verhaal voor rijden hoeft te zijn.
De waiboerhoeve heeft indertijd veel onderzoek (dierproeven) met veulens gedaan en het is een zoveel voorkomend probleem dat er vast veel bekend moet zijn over prognoses. Het laait wel weer de discussie op of de doorgefokte paarden wel genoeg hebben aan enkel hooi/gras en een mineraal liksteen.

muriel schreef op dinsdag 14 oktober 2008, 20:38:


Thanks Muriel!
Ach , het was het eerste wat door mijn hoofd heen schoot toen ik het hoorde...
En wie weet valt het ook wel mee , ik hoop het!

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 14 oktober 2008, 17:30:


Heerlijk he als je zo goed met je paard kan, als jij die gevoelens heb zal het vast wederzijds zijn!
Bah wat is dat dan weer schrikken, laat je weten wat jouw DA er van vind.
Blijf positief je kan vast binnenkort gaan rijden.....
Als je net zo'n reactie hoort is het logisch dat je teneergeslagen bent, maar dan verder kijken en niks is zeker en je hoort ook al weer positieve verhalen!

Anita Cats schreef op dinsdag 14 oktober 2008, 21:32:


Mijn Piablo is al jaarling voor de slacht verkocht wegens ongeneeslijk ocd, bevestigd door foto's. Is via via tussen de koeien en daarna via via bij mij terechtgekomen, de eigenaresse van toen, achterhaald via stamboek, schrok erg toen bleek dat hij er nog was. Hij had als jaarling ondanks veel pijnstilling altijd pijn en liep altijd kreupel.
Hij is nu 6 en ik rijd sinds enkele maanden bijna dagelijks zonder enig beenprobleem.
Toen hij vier was en net bij mij liep hij niet altijd 100% en belastte rechts achter (het getroffen been) duidelijk minder, maar had net aan dat zelfde been ook nog een ongeluk gehad.
Op advies van mijn dierenarts 2 maanden hoge dosis glucosamine gegeven en verder rustig aan trainen. Tot zijn 5e heeft hij het heel kalm aan mogen doen, tussen 5 en 6 stilaan wat meer.
Waarschijnlijk zijn de botsplinter(s) ergens vastgegroeid buiten het gewricht dus zonder verdere schade aan te richten.
Ocd, zelfs in erge vorm, kan dus blijkbaar genezen.
Ik heb er 2 jaar geleden veel over opgezocht, zolang de splinters neit in het gewricht zitten (of er wel zitten maar zonder schade kunnen weggehaald worden) is er goede hoop.
Sterkte en beterschap!

van lennep schreef op dinsdag 14 oktober 2008, 21:20:


Esther, ik ben bepaald geen OCD expert maar ik kan je alleen vertellen wat ik weet van onze eigen Holly. Zij heeft OCD (botchip) gehad en is daaraan geopereerd vlak voor wij haar op 15 jarige leeftijd kochten, 'het' zat ergens in het spronggewricht en zij moet daar veel last van gehad hebben, volgens de vorige eigenaar. Hij heeft haar dan ook laten opereren waarna wij haar uiteindelijk kochten. Ik weet niet wat de reden van de OCD geweest is, mij lijkt dat het pas later opgetreden is (kan dat überhaupt, overbelasting?). Ik weet ook dat Holly, die een ex wedstrijdpaard is, veel pijn gehad moet hebben als ze achterwaarts de trailer afging, dat schijnt erbij te horen (?). Ze kon niet lopen maar sprong naar achteren. Nu nog is ze zenuwachtig als ze achterwaarts moet, maar ze kan het wel, en heel goed zelfs.
Haar OCD is verder helemaal genezen, ze is nu 20 en loopt nog bijna dagelijks in de les, al doe we nu wat rustiger aan met haar maar dat komt niet door haar OCD. Ze begint nu wat artrose te ontwikkelen, maar dat schijnt ook gewoon van ouderdom te komen en heeft geen relatie met de vroegere OCD blijkbaar. Tja, als je 20 bent en je hebt je leven hard gewerkt dan mag dat ook, vinden wij.

Sterkte, wie weet komt het allemaal wel goed en valt het nog mee.
Groet, Pien

Anita Cats schreef op dinsdag 14 oktober 2008, 21:32:


Ja , is ook zo.
Zie de verhalen van Gudrun , Pien , en Muriel.
Dat geeft de burger weer moed!
Oke , ik moet zo werken , even kijken of het lukt om te bellen , want dat moet tussen 8 en 9 uur.

Gr Esther

Ik heb een vermoeden dat Winsor het ook heeft, alleen nog niet echt laten onderzoeken. Mede door zijn ervaringen met da die niet positief waren.
Eerst compleet rust in de tent en wanneer ik het gevoel heb dat het kan misschien eens verder laten kijken...

Aafke schreef op woensdag 15 oktober 2008, 7:23:


Het schijnt dat één op de zoveel jonge paarden er wel mee te maken krijgt maar dat het ook vanzelf kan overgaan (of was dat alleen de OC zonder de D)? Heb ik ooit eens ergens gelezen en dat is vast nog wel te vinden via Google. Vandaar dat die handige fabrikanten voer als Podo hebben uitgevonden; jaja, pomp d'r maar koper en zink in en je hebt geen problemen en je kunt je veulen lekker op stal laten staan (yeah right). Heb je die OCD test van Pavo ook al gedaan?

Toen wij Holly kochten wist ik helemaal niks over OCD, maar goed ook waarschijnlijk, want ik heb me later erge zorgen gemaak omdat ik toen niet wist dat de aanleg erfelijk kan zijn. Spirit zat al in haar buik toen wij Holly kochten. Zou voor mij een reden zijn om niet verder te fokken met een OCD paard. En dat is natuurlijk wat er overal wel gebeurt. OCD lijkt er al zo bij te horen dat het fokkers niet weerhoudt om met een OCD paard te fokken. 'k Vind dat nogal wat, dat OCD, komt bijna net zo vaak voor als eczeem als je het mij vraagt.

Bij Holly moet het door overbelasting ontstaan zijn (vandaar ook op latere leeftijd) maar ik héb me er wat zorgen om gemaakt zeg, ik kan me goed voorstellen hoe jij je voelt nu. Maar misschien is het die vorm die vanzelf overgaat>

Groet, Pien