Karin Haneveer schreef op donderdag 21 augustus 2008, 11:25:



Ik ben het met je eens Karin. Bij mij komt eigenlijk elke keer weer naar boven: "Dat doet ie nou anders nooit!". Van waaruit vervolgens dus weer verder geleerd kan worden. Vanuit de eigen situatie bekeken heeft iedereen gelijk. M.a.w. er is niet maar één waarheid. Je kan slechts ervaringen delen en daar wellicht iets uithalen.

Het heeft in mijn ogen alles met bewustzijn te maken. De uitkomst van wetenschappelijke onderzoeken worden bepaald door het bewustzijn van de onderzoeker. De onderzoeker kan alleen maar datgene wetenschappelijk bestuderen dat een lager bewustzijn heeft dan hij/zijzelf en nooit wat of wie zich daarboven bevindt. (uitspraak van Huston Smith, waar ik me wel in kan vinden) Ik wil dus ook bij de uitkomst van een wetenschappelijk onderzoek graag weten wie het onderzoek heeft gedaan en hoe deze persoon in het leven staat. Oftewel of de persoon bijvoorbeeld nog steeds denkt in de trant van 'de aarde is plat'. (dit is natuurlijk voorbeeldtechnisch bedoeld). Als een onderzoeker bijvoorbeeld niet gelooft in telepathisch communiceren, zal hij/zij hiermee nooit rekening houden tijdens het bestuderen van een roedel wolven. Voor mij persoonlijk heeft de uitkomst van het onderzoek dan geen waarde. Dat heeft dus alles met perceptie te maken. Het is immers de ontvanger die bepaald.

Collane schreef op donderdag 21 augustus 2008, 12:46:

Denk wat je denken wil , maar ik ben het niet met je eens.
Ik vind het daarnaast ook een beetje vreemde opmerking van jou afkomstig.

Ik (en met mij gelukkig veel meer mensen) hecht sowieso al veel meer waarde aan een gedegen onderzoek van iemand die ergens voor geleerd heeft , dan aan uitspraken van mensen die niets in die materie geleerd te hebben.
(zeker als ze dat zelf al schrijven)

Dat er veel onzin geschreven wordt hebben we al mee mogen maken (en nog) met bijv. het JKK verhaal !

Het voordeel van een gedegen onderzoeken is dat je het ook kan (laten) onderzoeken door mensen met een andere of bredere kijk (bewustzijn) op zaken om zo tot een nog beter onderzoek te komen.

Britt Claeys schreef op woensdag 20 augustus 2008, 23:23:


Ik stoor me er niet aan maar moet wel bekennen dat de wijze waarop sommige hier op het forum met hun honden bezig zijn, absoluut niet aan mij besteed is.
Ik kan me de passie wel voorstellen want dat heb ik met de paarden maar mijn honden zijn dus echt mensenhonden, die waarschijnlijk niets snappen van hondenhonden.. lol
Beide honden heb ik op volwassenleeftijd "gered", mijn dalmaat is vast goed getraint maar dan wel in het Pools en daar snap ik niet van, mijn Jacky kwam uit een gezin waar ze elke dag onder de douche ging met haar baas en ook nog eens de zelfde parfum op gespoten kreeg.
Vanaf dag 1 bleek mijn Dalmaat een verwende dame te zijn, die het liefst lekker bij de kachel rondhangt en voor mijn Jacky kwam bij mij haar belevenis van het buitenleven naar boven (die zie ik dus ook de hele dag in de weilanden en rond het huis scharrelen.
Beide hebben dan ook tot hun 6de jaar midden in de stad gewoond.
Wij nemen ze vaak mee het bos in, nooit aangelijnt, ze rennen voor ons uit. Dalmaat trekt weleens een sprintje als ze denkt een wild spoor gevonden te hebben.
Te paard neem ik mijn dalmaat vaak mee, ik hou haar niet in de gaten ookal is ze uit gezicht, ze vind mij altijd terug.

Nu werken mijn vriend en ik beide, wat dus inhoud dat ik beide honden overdag best wel lang alleen laat, zal wel niet goed zijn voor ze maar ze zijn er niet minder gelukkig van. Als wij er niet zijn kunnen ze nog steeds naar buiten, alleen met heel erg warm weer breng ik ze overdag naar mijn ouders die aan in het bos wonen en vormen dat met de 3 honden van mijn ouders waarschijnlijk wel een soort kudde, al is mijn jacky bij hun nog drukker met het zoeken naar muisjes en is mijn Dalmaat niet van haar lievelingsstoel af te krijgen...

Tja en dan Dove honden, heel eerlijk ik hoef ze niet, vind het frustrerend dat een hond je zo gemakkelijk kan negeren, lees niet aankijken is ook geen contact.
En ja ik heb ervaring met dove honden, mijn moeder heeft er momenteel eentje die ze een kans wilde geven en nu de hond dik een jaar is heeft ze er nog geen spijt van gehad.
De hond zelf is ontzettent lief maar het trainen was me best een opgave geloof ik.
Mijn moeder heeft haar dove hond ook bewust gelijk loslaten lopen in het bos en met goede begeleiding is deze nu de best luisterende Dalmaat die ik ooit ben tegengekomen (en ik heb er een heleboel gekent)...

Ach ik heb het al zo druk met het goed trainen van mijn paarden en de honden lopen altijd heerlijk ontspannen op ons terrien rond dus wat zou ik nog meer willen.....
Maar ga gerust door met deze discussie, vind het erg leuk om te lezen dat mensen dus wel heel fanatiek bezig zijn met hun honden maar aan mij is het tot nu toe niet besteed.

Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 13:54:


Nou ja wat noem je fanatiek ? Je hond zo'n opvoeding geven dattie onder elke omstandigheid met je mee kan ? Wel dan mocht van mijn de wereld vollopen met zo'n fanatiekelingen!

Karin Haneveer schreef op donderdag 21 augustus 2008, 11:25:


Toch wel Karin ,héél de opvoeding is er eigenlijk op toegespitst om deze situaites te vermijden !Wil jij zeggen dat een hond dat op 1,5 of later toch nog doet (gaan jagen dus ) wel dan zijn der een heleboel stappen overgeslagen en ga je niet véél keus meer hebben dan de hond aan te lijnen in een risicogebied ! Gaat mijn hond achter herten dan ga ik een fokkerij van herten opzoeken en ernaast gehoorzaamheid trainen! idem met kippen, konijnen enz Maar ik kan me best voorstellen dat dat niet voor iedereen mogelijk is .IK heb die mogelijkheid nu wel en geef deze door aan mijn leerlingen ! Dus als men de stappen doorloopt zoals in mijn antwoord staat ga je geen problemen ondervinden om je hond bji jou te houden als er een haas voor je ervandoor gaat !Komt er een WAT ALS vraag terug zal deze individueel per hond moeten beantwoord worden denk ik en geen algemene oplossing !

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:06:


Voor mij is het fanatiek en dat is een mening die ik heb, dat maakt het er voor andere niet anders op.
Nu heb ik er dus bewust voor gekozen om mijn honden gewoon lekker thuis te houden en sleep ze eigenlijk maar naar 2 andere plekken toe.
Moet er ook niet aandenken om gezellig met mijn honden de stad in te gaan, mijn honden btw ook niet.
Van mij hoeven mijn honden niet onder elke omstandigheid met mij mee en dat is mijn keuze die ik heb gemaakt bij het houden van honden.
Nu ben ik dan wel in de gelukkige omstandigheid dat ik geen wegen en sporen hoeft over te steken om bij het bos te komen, bos grenst aan mijn weiland en in het bos mogen geen auto's komen.
Ik kies dan ook bewust geen pups uit omdat ik weet dat dat wel training vereist en ik weet dat ik dat niet kan opbrengen.
Er zijn gelukkig zoveel leuke volwassen honden opzoek naar een plekje met veel vrijheid dus waarom zou ik het mezelf moeilijk maken...

Nick Altena schreef op donderdag 21 augustus 2008, 13:32:

Wetenschappelijk onderzoek is maar vor zoverre wetenschappelijk aanvaard, als het ook door een hele commissie academici wordt erkend en goedgekeurd.

Een klein maar belangrijk voorbeeld - belangrijk omdat het uiteindelijk de hele mensheid aanbelangt:
Dr. Antoon Vollemaere is een expert in het ontcijferen van hiërogliefen.
Hij is de eerste die het-Maya schrift heeft kunnen ontcijferen.
Hierbij deed hij een aantal belangrijke ontdekkingen.
Eén ervan is dat er een fout zit in de pre-columbiaanse jaartellingen, zoals die door de gerenomeerde oudheidkundigen al jaren wordt gehanteert en geïnterpreteerd.
Zijn bevindingen klopen als een bus. Toch wordt het werk van Dr. Vollemaere niet als wetenschappelijk aanvaard.
En weet je waarom? .... Centen en carrières !!!
Jawel mijne Dames en Heren, ook in academische kringen gaat de bussiness boven de kennis.

Paleograaf Dr. Antoon Vollemaere geniet wereldfaam op vlak van pré-columbiaanse culturen en geschriften.
Maar zolang zijn werk niet wetenschappelijk erkent wordt, kan Dr. Vollemaere nooit professor worden.

Vollemaere is
- Doctor in Latijns-Amerikaanse studies; specialiteit Maya paleografie (voor de eerste maal toegekend in de wereld) aan de Sorbonne te Parijs - 1972.
- Doctor in de Letteren en de Wijsbegeerte, eveneens aan de Sorbonne te Parijs - 1982

Hij doceert aan vele grote universiteiten ter wereld, maar mag niet de titel "Professor" dragen.
http://users.skynet.be/fa039055/biblionl.htm

Fijn toch, de wondere wereld der wetenschap ter meerdere glorie van ...
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:20:


mijn drie zijn alle drie uitstotelingetjes van ongewenste nesten !!!

Kleine voetnoot.
Ik ben zelf helemaal gek van het uiterlijk van jachthonden, de Vizsla staat al jaren op mijn verlanglijstje maar juist door mijn leefomstandgheid zoek ik mijn honden uit op geen of weinig jacht-instinct omdat dit tot grote problemen kan gaan lijden.
Reeen, konijnen, hazen en leuke vogeltjes in overvloed, ik zou er niet aan moeten denken dat ik mijn honden juist voor dit soort beestje in de gaten moet gaan houden.
Grappig detail is wel dat het instinct van mijn Dalmaat echt top is, sinds 2 maand heb ik een paard wat voor de wagen loopt en vanaf de eerste x dat Kaya mee mocht liep ze keurig tussen de assen....

Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:20:



Nochthans zéér goede training niet iedereen woont in een amazonewoud hé

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:28:


Voor de training is het goed dat weet ik, maar ik heb niets meer te trainen bij mijn honden omdat ik ze goed vind zoals ze nu zijn.
Klopt ook helemaal dat ik geluk heb met mijn woonomgeving maar ben echt niet de enige die zo woont.
Kan het zelfs nog erger maken, woonde ik niet in deze omstandigheden (mijn eigen paradijsje op aarde noem ik het hier) dan had ik dus helemaal geen dieren gehad.
Paarden wil ik niet op pension hebben, honden niet in een tuin van voormaat postzegel, katten niet in een drukke stad.
Nu is de kans wel heel erg klein dat ik naar een drukker gebied ga verhuizen omdat ik van mezelf weet dat ik daar niet kan aarden, vind zelfs het kleinste en rustige dorp hier in drenthe al veelste druk..
Zal wel de fout zijn van mijn ouders die mij hebben opgevoed bij het bos en de rust maar het heeft mij duidelijk gevormt als mens.
Als ik zie wat de invloed van deze omgeving is op mijn voorheen onhandelbare stiefzoon die dus met zijn moeder midden in Amersfoort woonde.
Op zijn 8ste was hij echt niet meer te handhaven (ook hier heeft de opvoeding veel van doen gehad), ik zie het kleine mannetje zo weer zitten....
Heel hard brullend dat hij nooit meer naar de stad wilde gaan omdat hij zich daar niet kon bewegen, geen adem kon halen, de bewegingen die hij met zijn armen maakte die hij heel snel omzich heel liet wapperen om te laten zien dat hij bij ons wel kon bewegen, tranen schieten mij spontaan weer in de ogen als ik er aandenk.
En nu 4 jaar laten is hij een stabiele 12 jarige geworden die in zijn eerste week van de brugklas zit, die weet wat hij wil en alles heel erg leuk vind, 32 km moet hij nu fietsen terwijl in de stad de school maar op 2 km afstand lag, nee zegt hij dit vind ik leuk, hier kan ik leven, hier kan ik ademhalen....

Een dagje stad vind ik best wel leuk maar eenmaal thuis in mijn eigen paradijsje, met mijn eigen dieren om mij heen geeft mij weer voldoende energie om vol teug naar de dag van morgen te kijken en ik vrees dat ik dit ook nodig heb om te willen leven......

Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:25:


Jachtinstinct heeft elke hond. Een jachthond is een gebruikshond die ingezet wordt voor de jacht, wat iets anders is dan dat hij zélf achter de reeën en konijnen aanjaagt, dat zou me wat moois worden, dan 'oogst' je nooit wat als je jager bent omdat je hond alles inpikt.
Een jachthond wordt op allerlei manieren voor de jacht ingezet, maar nooit om zelfstandig een haasje te verschalken. Hij staat voor, drijft op, markeert, wijst aan, apporteert, volgt sporen etc, allemaal acties die een jager handig vindt om te gebruiken. Daarom wordt er ook op gehoorzaamheid en will to please gefokt want dat vergroot de bruikbaarheid van zo'n hond en het voorkomt juist dat de hond in het veld voor zichzelf gaat beginnen.
Een hond die zelfstandig achter hazen en schapen aangaat, of dat nou een jacht-, een schoot-, een waak- of een herdershond is -ze vinden het allemaal leuk-, is gewoon slecht opgevoed.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:14:


Dat begrijp ik. Maar er zijn ook mensen met bv een asielhond of herplaatser, die hebben niet veel te zeggen gehad over opvoeding of mensen die een opvoeding zoals jij die voorstaat (roedel honden met ook nog volwassen honden die fatsoenlijk kunnen corrigeren) niet naast de deur hebben of ...of...


Da's een antwoord. Aanlijnen dus, dat verschilt dus eigenlijk niet van de oplossing van Nick.

Gaat mijn hond achter herten dan ga ik een

Het opzoeken van konijnenfokkerijen of kippen is inderdaad een idee. Probleem is vaak wel dat in die beheerste situaties de hond perfect gehoorzaam is.
Maar een ree of haas die 10 meter voor zijn neus uit het mais komt zetten, is toch een andere situatie. Een normaal gesproken perfect luisterende en gehoorzame hond kan er dan toch achteraan gaan als ie die haas eerder gezien heeft dan zijn baas en baas te laat is met zijn commando of de andere kant oplopen. Da's zo'n beetje een reflex.


Er zouden inderdaad meer hondenscholen moeten komen waarin boswandelingen gemaakt worden met een hele club jonge en zich goed gedragende volwassen honden, ipv dat er alleen wat op een terrein (en soms in de stad) aangelijnd getraind wordt met alleen leeftijdgenootjes.
(hoewel ik nog twijfel aan dat even niet terug in de groep mogen komen)


Oke, da's ook antwoord

Karin

Christel Provaas schreef op donderdag 21 augustus 2008, 15:18:


Kan best maar dan kies ik nog steeds voor een hondentype die hier minder "last" van hebben en dan kan ik in de opvoeding dus lekker wat steken laten vallen omdat mijn Dalmaat echt niet snapt dat je achter een konijn aan moet rennen.
En je ontkomt er ook niet aan dat de ene hond als pup al "opjacht" gaat terwijl er bij een andere dit veel minder aanwezig is en dan kies ik dus voor die hond die dat vanuit de genen veel minder aanwezig heeft zitten dan de hond die vanuit de basis dit wel doen.
Als je 10 verschillende hondenrassen op een rij zet met exact dezelfde opvoeding dan zitten hier honden bij die een sterk jachtinstinct hebben en honden die dit missen daar er binnen de verschillende rassen op verschillende dingen is geselecteert.
Deze selectie is niet afkomstig van mij als hondenbezitter maar vanuit het jarenlang fokken binnen de richtlijnen van een stamboek.

Maar je hebt helemaal gelijk, mijn honden zijn eigenlijk niet opgevoed, ze zijn zoals ze zijn en daar kan ik heel erg goed mee leven zolang ze maar niet aan de loop gaan ect ect en dat doen ze dus ook niet omdat het niet het type hond is om dit te doen.

Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 15:41:


Je reageert een beetje pikkig maar ik bedoelde het niet pikkig!
Er zijn honden die aan de loop gaan en niet luisteren, dat zijn wanneer we op jachthondenterrein blijven- doorgaans de honden die in de vossenbouw of op het zweetspoor zelfstandig moeten functioneren. Een meutehond als bv een beagle is moeilijker gehoorzaam te krijgen, omdat hij zelfstandig zonder veel tussenkomst van de baas in een hondengroep een vossenspoor nagaat. Een ruwhaartekkel graaft vossen en konijnen uit en heeft dus ook behoorlijk veel eigen initiatief, dit heet in mensentaal: eigenwijsheid.
Een staande of apporteerhond is juist gemakkelijker gehoorzaam te krijgen omdat hij gefokt is voor het werken 'onder het geweer' heet dat geloof ik, in elk geval onder continu appel van de jager, hij loopt ernaast en wacht tot hij een opdracht krijgt. Intussen houdt hij natuurlijk zelf ook zijn ogen, oren en neus gespitst. Zo'n jachthond heeft veel meer will to please dan een meute- of bloedhond. Een jachthond zal gerust wakkerder worden van het werk in het veld, maar dat wil niet zeggen dat juist een jachthond van nature het konijn wil grijpen. Elke hond wil van nature wel een konijn grijpen.

Juist omdat een staande of apporteerhond zoveel will to please heeft en mensgericht is, wordt hij ook veelvuldig gebruikt als hulphond of blindengeleidehond. Dat zou echt niet kunnen als zijn jachtinstinct hem zo dwars zat. Daar ga je met je rolstoel over de kluiten! (sorry).

Dat was de kern van mijn verhaal!

Een vriendin met een viszla heeft geen problemen met ongewenste jachtinitiatieven. De hond heeft nooit jachttraining gedaan, het apporteren of voorstaan is nooit aangemoedigd, dus hij functioneert uitstekend als gezelschapshond en kan probleemloos mee op buitenritten. Voordeel is dat er veel will to please in zit, dus met de gehoorzaamheid zit het wel snor.