Interessant, ik had het er laatst nog met iemand over. Volgens mij is er wel eens iets van onderzoek gedaan naar autisme bij dieren. Het is moeilijk, aan de ene kant zijn alle dieren wel wat autistisch, aan de andere kant komt het ook omdat wij ze bepaalde patronen en regelmaat aanleren, waar ze dan op gaan rekenen. Van paarden zeggen we toch altijd dat ze emoties kunnen spiegelen als de beste.

Ik heb bijna mijn diploma in de pedagogiek, en veel met autistische kinderen gewerkt. Het motorische deel is vooral dat ze achterblijven in hun ontwikkeling tov hun leeftijdgenoten, motorisch gestoord zijn, weinig besef hebben van bijv. hun benen, niet kunnen klimmen en rennen als anderen, enzovoorts. Veel kinderen vinden het niet fijn om aangeraakt te worden, of schrikken van een plotselinge aanraking. Ze kunnen echter wel leren om het weer acceptabel of zelfs fijn te vinden. Het moet echter wel zeer goed van tevoren worden aangekondigd. Dit zul je bij Veldre misschien wel herkennen.
Je moet er ook rekening mee houden dat de zintuigen vaak anders (vaak sterker) ontwikkeld zijn bij autisten. Geluid, aanraking, snelle bewegingen, het komt bij hun vaak anders door dan bij ons.

Veel autistische kinderen maken stereotiepe bewegingen, ik denk dat je dit kunt vergelijken met bijvoorbeeld het weven van paarden. Op momenten dat ze het even niet meer weten, ongelukkig zijn, gestresst zijn, bang zijn, zal dit gedrag toenemen. Hetzelfde voor dwangmatige handelingen. Ze hebben hun eigen patroon ontwikkeld om zich weer veilig(er) te voelen, en dat kan doormiddel van zulke bewegingen/handelingen. Er komen ook endorfinen bij vrij. Je ziet dit vooral veel op momenten van veranderingen, waar ze niet goed mee om kunnen gaan.

Autistische kinderen zijn zeer gebaat bij regelmaat en het is erg belangrijk dat ze weten wat ze kunnen verwachten. We leren ze ook bepaalde patronen aan, zodat ze beter weten hoe te handelen in bepaalde situaties. Dit zou mijn tip naar Veldre zijn, alles duidelijk van tevoren aankondigen, nog duidelijker dan je eigenlijk denkt dat nodig is. En herhaal dat terwijl je bezig bent. Herhaling is het grote sleutelwoord bij autisten.

Wat ik zelf heb ervaren, is dat het in het begin belangrijk is dat je zelf niet van die regelmaat afwijkt, ook al denk je, het zal nou toch wel duidelijk zijn? Binnen zo'n sterk kader kunnen ze namelijk makkelijker contact zoeken, omdat de omgeving veilig en duidelijk is. Daar hoeven ze zich dus minder op te concentreren en kunnen ze zich beter openstellen voor jou.
Het hangt er ook vanaf in welke mate het kind autistisch is. Bij sommige kinderen kon ik op spelenderwijze onverwachte dingen doen, om angst voor bepaalde dingen te doorbreken. Anderen zouden daar compleet van in paniek raken en dat kan weken, maanden, jaren doorwerken.
Wat de patronen betreft, bij paarden doen we natuurlijk grotendeels hetzelfde. Je kunt voor jezelf nagaan of je daar gebruik van kunt maken. Bijvoorbeeld in situaties dat je ziet dat ze angstig of boos raakt. Vraag een bepaalde handeling van haar. Pas als het binnen de bekende kaders beter gaat, kun je kijken in hoeverre ze flexibeler wordt, in hoeverre ze ervan af kan wijken.
Hou er rekening mee dat het in elke nieuwe situatie opnieuw bevestigd moet worden. Situaties die voor jou met elkaar overeenkomen, en waarin je dus verwacht dat ze het herkent en hetzelfde zal reageren als in de soortgelijke situatie, kan voor haar totaal anders zijn, omdat een klein detail anders is.

Wat betreft het sociaal emotionele deel, ze weten niet wat emoties zijn en zijn vaak niet in staat om die bij zichzelf te herkennen, laat staan bij een ander. Plotselinge boosheid of angst kan voor henzelf dus ook als een complete verrassing komen. Ze kunnen daar pas mee omgaan als je ze een patroon aanleert, iets wat ze kunnen doen als ze boos of angstig zijn. Het is belangrijk dat de kleine signalen die ze van tevoren misschien al geven, absoluut niet genegeerd worden (onder het mom van dan denken ze vast: 'hey, als hij er niet op reageert, zal het wel niet eng zijn'. zo werkt dat dus niet bij hen). Doe een stapje terug om de stress te verlagen, en pak het van daaruit weer op.

Overigens kunnen autistische kinderen uitblinken op bepaalde gebieden( vooral bij het syndroom van asperger zie je dat veel. Kinderen met Asperger kunnen vaak hun intelligentie gebruiken om het sociaal emotionele deel voor zichzelf te vertalen). Zoek naar iets wat Veldre goed kan, om haar zelfvertrouwen en zekerheid te geven.

Tja en verder, maar dat hoef ik hier niet meer te zeggen denk ik, niet straffen (daar begrijpen ze werkelijk niets van en dat kunnen ze vaak ook helemaal niet toepassen in een volgende situatie) maar belonen.

Nou.. er is een heel stuk van mijn bericht geknipt en ik heb het natuurlijk nergens opgeslagen.. aargghh

Sieta schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 11:42:


Back- of terug-knop van je browser!

Daniel schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 11:43:


Ja dat werkte helaas niet Nou ja, het zit toch allemaal in mijn hoofd, als Herman nog specifieke dingen wil weten dan komt het verhaaltje er vanzelf wel weer uitrollen

Spirithorses schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 11:13:


Eigenlijk vind ik een jaar helemaal niet lang.

jan.

Ter aanvulling een schets van Veldre:

Het Letlands rijpaard:
Veldre is een Letlander.
Het Letlands rijpaard is een kruising van het Letse tuigpaard met (voornamelijk) een Hanoveraan of Holsteiner.
Het stamboek bestaat nog maar sinds 1921 en werd hoofdzakelijk gefokt voor het Russische leger.
Het Letse tuigpaard stamt rechtstreeks af van de "wilde" Tarpanpaarden.
De papieren van Veldre vertellen mij dat er maar liefst 3 "oerpaarden" uit de basisfoklijn in haar stamboek zitten.

Historiek:
Veldre is geboren op 23 april 1996. Ze is nu dus 12 jaar.
Veldre heeft haar eerste levensjaren in de steppe van Letland kunnen rondlopen - in kudde.
Op haar 4de is ze gekocht door een Nederlandse manège.
Daar is ze in amper 3 dagen zadelmak gemaakt. aangezien Veldre in vrijheid ook hele mooie gangen heeft, hebben ze haar gelijk ook voor de dressuur willen klaarstomen: slofteugels, martingal, bit, sporen, ... enfin, de hele circushandel.
Er worden ijzers onder de hoeven getikt, en Veldre wordt op stal gezet.
Evelien, het meisje waar ik Veldre van gekocht heb, was toen 15/16 jaar en reed amper 6 maanden paard in deze manège. Toch wordt Veldre haar lespaard - met de nodige problemen uiteraard.
Amper 2 maanden later wordt Veldre door de ouders van Evelien gekocht. Ze komt aan huis te staan, midden in de bossen op een mooie grote wei. Enkele maanden per jaar worden er 2 paarden van de boer bij gezet, maar verder staat Veldre hoofdzakelijk alleen.
De hoefijzers worden even later weggehaald, en Veldre wordt verder traditioneel bekapt.
De eerste maanden gaat Evelien nog op rijles in de manège. Daarvoor moet ze met Veldre over een drukke weg, vader met de fiets voorop, moeder met de fiets achteraan. Zo is Veldre ook verkeersmak gemaakt.
Na een half jaar houdt Evelien het voor bekeken en rijdt alleen nog maar recreatieve buitenritjes.
4 jaar later wordt Evelien ernstig ziek. Zij blijkt niet meer in staat om - fysiek - haar eigen paard te rijden.
De volgende 3 jaar zal Veldre helemaal niet meer bereden worden. Ze krijgt alleen dagelijks héél veel liefde en aandacht van Evelien, die uiteindelijk besluit om Veldre een betere toekomst te geven door haar te verkopen.

Wat we met zékerheid weten:
Veldre is op 3 dagen van niks zadelmak gemaakt én meteen in de lessen gebruikt door beginnende ruiters.
Veldre heeft amper 2 maanden een stal gekend.
Veldre heeft - met uitzondernig van de manègeperiode - nooit iets moèten doen. Voor Evelien was alles ok. Had Veldre geen zin in een bosritje, wel dan ging het zadel er gelijk weer af en bleef Evelien gewoon in de wei zitten.
Het eerste jaar dat Veldre bij Evelien aan huis stond, had de hoefsmid de grootste moeite om haar te bekappen. De hoefsmid nam echter wél alle tijd, waardoor het bekappen uiteindelijk geen probleem meer was.
Veldre zal iedereen die in haar buurt komt uittesten. Dat heeft ze altijd gedaan, zo blijkt uit de correspondentie die ik nog met Evelien gehad heb.
Uittesten betekent in deze: onopvallend jou ruimte innemen, en als haar dit lukt, heb je niks meer aan Veldre te zeggen.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Spirithorses schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 11:13:


Ik begrijp Herman volkomen .Veldre wil op geen enkel moment aandacht van een mens ,hoeft ook geen affectie !! Nu als zij een eigenaar zou hebben die geen affectie toont en wil laten zien heb je uiteraard geen probleem Maar Herman zit zo niet in elkaar .Hij wil uiteraard laten zien dat hij zijn paard graag ziet en verwacht hier tekentjes van terug van zijn paard (wie van ons verwacht dit niet!!) Heb Veldre maanden aan een stuk gereden en eigenlijk zette ze bij mij geen voet verkeerd !Als je haar niets vroeg zo was ze ook gereden vroeger gewoon lekker lummelen "als ze der zin in had!!" anders gewoon afzadelen en op de weide laten . Laten we zeggen dat Veldre de mensen in haar buurt duld maar daarmee is alles ook gezegd . Nu over dat Autisme : Ik zie in Veldre geen enkele andere gedragingen naar haar soortgenoten toe en ik zou verwachten dat DAAR de eerste plaats is waar ik het zou opmerken ! Herman heeft het niet makkelijk met Veldre en hij verwacht mischien te snel een volledige kanteling in Veldre's gedrag !Héél soms krijg ik al een voorhoofd aangeboden met respect en vertrouwen ,héél soms en totaal onverwacht dan nog !! Het zal komen Herman, het komt altijd maar Veldre bepaalt wanneer ! Weet je zo'n tocht als de pelgrim hier is mischien geen slecht idee maar dan voor een kortere tijd, gewoon jij en haar. Onderweg ! Hempfling wist waarom hij dit vooraan in zijn boek zette

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:01:


Overeenkomst met Björk is dat ze beiden geimporteerd zijn en in een kudde geboren zijn. Zo'n import heeft een enorme impact, is er iets bekend over het transport? Een paard heeft zeker een jaar nodig om te acclimatisen, duidelijk is dat dit allemaal fout is gegaan bij Veldre. Veel mensen realiseren zich niet wat een impact dit kan hebben op een paard.
Heeft Veldre een vast vriendje of vriendinnetje inmiddels?

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 10:17:


Moeilijk om de ware oorzaak te achterhalen, Herman. Was ze vroeger ook zo, weet je daar iets van? Sommige paarden zijn in het verleden zo beledigd, zo verkreukeld, dat ze later niet meer sociaal voldoende kunnen functioneren (ik heb zo'n verknipte spanjaard).
De oorzaak is vaak moeilijk te achterhalen, het kan een psychisch trauma zijn, het kan iets lichamelijks zijn. Depressiviteit komt bij paarden ook wel degelijk voor.
Of autisme zich ook bij paarden openbaart, weet ik niet.
Om paarden uit hunlethargie te halen, wil clickertraining nog wel eens goed helpen, het verhaal van Apache staat mij nog helder voor de geest.
Wat ik heb gedaan om inzicht te krijgen in het abnormale en onverklaarbare gedrag van Cadiz, is een diergesprek laten plaatsvinden door een integer, gerenommeerd persoon. Daarin heb ik antwoorden gevonden én de manier om er mee om te gaan. Dingen vielen op hun plek en de te volgen lijn stippelde zich uit. Vanuit die wetenschap en dat begrip ben ik hem anders gaan behandelen en inmiddels kan ik lezen en schrijven met mijn importschimmel, maar we zijn ook 7 jaar verder.
Nu werkt het noemen van 'diergesprek' op dit forum als een rode lap op een stier, dus ik wil er eventueel per email verder op ingaan om te voorkomen dat iets waardevols besmeurd en ondergekotst wordt.