Britt Claeys schreef op zaterdag 12 juli 2008, 23:17:


hey zijn dat geen dromedarissen die daar staan?

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 juli 2008, 1:43:


Ze is ni stout hè, maar ze kijkt gewoon meer naar alles en als er iets beweegt dan schrikt ze heel even. Bij jullie trok ze zich van weinig iets aan. Een drukkere omgeving en weggaan van haar eigen stekje? Maar braaf is ze nog wel zenne, een robotje moet ik nu ook ni hebben daarvoor kan ik de fiets pakken.


Yep, ik zet door

marianne laenen schreef op zondag 13 juli 2008, 7:31:


Bedankt Marianne!
Moed heb ik wel, dat is serieus gegroeid op de PT met dank aan Eddy, al had ik graag gezien dat we verder konden werken waar we gestopt zijn op de PT. Maar allé, een stapje terug is nog zo erg niet, we blijven eraan werken. Op de PT heb ik gezien dat ze een droompaardje kan zijn en daar streven we terug naar, ik zal eens zo dankbaar dan zijn met het resultaat.

Cindy Helms schreef op zondag 13 juli 2008, 15:48:


Er is een zandweg van de Cruyenveldenbaan (vlak aan de autostrade) tot aan de brug over de vaart in Oelegem. Op het einde van die weg stonden vroeger (het is al wel een tijdje geleden dat ik daar ben geweest) aan de linkerkant lama's. Ik zal het sebiet wel zien of er beesten met bulten zijn bijgekomen

Britt Claeys schreef op zondag 13 juli 2008, 18:08:


ik zag vroeger regelmatig op verscheidene plaatsen in Wommelgem telkens dezelfde twee dromedarissen opduiken. Vandaar mijn vraag
Ze hebben elks maar 1 bult

Cindy Helms schreef op zondag 13 juli 2008, 18:31:


Ah das just, nen hoefsmid (Raf en de achternaam ben ik kwijt) die hier vroeger woonde had 2 dromedarissen en hij ging er ook mee aan de hand wandelen hè.
1 bult ja, ik had me verkeerd uitgedrukt: beest met bult of beesten met bulten zoals ik zei, een beetje te veel meervouden gebruikt
Het plekje met de lama's is ondertussen een dierentuin geworden: lama's, een shetlander, hertjes, geiten, ezels en struisvogels. Nu langs beide kanten van de weg en ze komen allemaal heel curieus afgelopen. Soraya vond ze eerst maar raar maar ze is er uiteindelijk braaf langs gelopen, missie geslaagd!

We zitten met Soraya nog niet in het leuke Britt Country zenne.
Vandaag ging het opstappen goed en toen ik vroeg om te stappen, was ze rustig. Yes dacht ik, net iets te voeg gejuigd. Toen ik vroeg om te draven: kleine onregelmatige huppelpasjes en helemaal gespannen. Een paar passen terug gestapt, ze werd terug ontspannen, terug aandraven en lap, weeral van da. Gaan lichtrijden en ze ontspande.
Ik heb gewoon blijven doordoen met afwisselend doorzitten en lichtrijden, enkel beginnen lichtrijden en haar volledig losgelaten wanneer ze enkele passen ontspannen liep terwijl ik doorzat. Maar telkens wanneer ik erna ging doorzitten werd ze weer een brokje en liep onregelmatig. En dat is niet goed voor haar rug!!
Na even te hebben doorgezeten en dat ze ontspannen liep, een galopje en hier was het bokken weer... Terug opnieuw een galop, een volledige cirkel zonder bokken maar wel met verspringen, pff...
Waarom wilt dat hier toch ni lukken? Pijn in de rug kan toch ni plaatsgebonden zijn?
Het kan in mijn eigen hoofd zitten waardoor ik het doorgeef aan Soraya zonder dat ik het wil maar zaterdag was ik de positiviteit zelve en toen heeft ze met mij ne rondedans gedaan.
Of legt een paard wel linken?
Want de ostheopaat zei toen ik hem vroeg of Soraya volledig pijnvrij kan gemaakt worden en dat de pijn niet in haar hoofd blijft zitten, dat paarden zo ver niet nadenken. Als Soraya niets voelt, zal ze niet bokken en in het rond springen en steigeren en blablabla.
Ja sorry, maar ik heb een dipje, tzal ook wel wa me het weer te maken hebben zeker.
Morgen is er een volgende dag, hopelijk gaat het dan iets beter. Want nu heb ik het gevoel dat als ik rij, ik evenveel fout als goed doe voor haar rug en dat is niet zo goed.

Ik kan me goed voorstellen dat je daar behoorlijk gefrustreerd door raakt. Heb je niemand die je thuis verder begeleid om je meer zelfvertrouwen te geven? Al is het maar een paar keer om de overgang van de PT naar thuis wat gemakkelijker te maken?

Veel succes nog (morgen zou het iets beter weer zijn na de middag?? )

Groetjes Sibyl

Britt Claeys schreef op donderdag 17 juli 2008, 22:50:


Hallo Britt,
Ik ben ook maar een amateur hoor maar ik ben overtuigt dat paarden linken leggen en je in een spelletje der gewoonten kan vervallen. Als het op de pt goed ging zou het goed zijn denk ik dat je in het begin thuis ook hulp hebt bij de start om die gewoonte te doorbreken. Het meest duidelijk zou zijn als je zou kunnen teruggaan en ginder opnieuw zou kunnen proberen. Als het daar dan wel vlotjes zou gaan wist je het direkt maar ja het is niet altijd zo gemakkelijk te verwezelijken. Houd de moed er in hé want dat voelen die stinkers ook!
grtjes Myr

amar schreef op vrijdag 18 juli 2008, 7:51:


"overtuigd" natuurlijk. Stom dat je je kemels niet kan verbeteren!

Britt Claeys schreef op donderdag 17 juli 2008, 22:50:


Zo jammer dat je het moment waarop het goed gaat niet onder haar speciale aandacht kunt brengen waardoor ze meer zulke momenten zal willen, maar dat je reageert op de momenten dat het niet goed gaat. Ik heb maar een advies: leer systematisch te trainen. Stapje voor stapje en beloon de goede momenten.

Piet

hoof issues are man made; not genetic