Els Kleverlaan schreef op maandag 23 juni 2008, 11:54:
>
> Al met al denk ik dat de angst wel altijd een beetje zal blijven, maar wel beheersbaar wordt.
>
> Els.
Ben bang dat ik je daar helaas gelijk in moet geven. Is bij mij ook zo. Sinds mijn 14e ook er-vandoor- kletterend-paard ervaring. Zijn we echt niet de enigen in. Heb ergens gelezen dat het grootste gros van de ruiters wel eens of vaker angst voelt naast of op het paard.
Wat trouwens wel bijzonder is: het ene mens voelt zich zekerder óp het paard en de ander ernaast. Ik val dus eerder in de laatste categorie.
Ook mijn ervaring is dat dóen het medicijn is. Nu ik alweer zo'n dikke 3 jaar met mijn gezondheid worstel merk ik dat die angst er diep van binnen nog steeds zit.
Zal begin volgend jaar zeker weer wat de kop opsteken als ik Pep ga rijden! Als het dan goed blijkt te gaan komt het vertrouwen vanzelf weer meer en meer terug. Zal het ook in kleine stappen gaan opbouwen. Komt mooi uit dat dat naar mijn mening zowiezo de juiste manier is voor een jong paard.
Tot er iets flink mis zou gaan. Dan is het weer rillebillen denk ik. Dan zou ik er als het even kan zo snel mogelijk weer op moeten denk...