Martina schreef op maandag 23 juni 2008, 15:12:


Ik ben ooit met een paard op hol geslagen , dat was met een Belg met een kiepkar erachter, waar zo'n hoog wiel afliep en daardoor de as over de grond sleepte met een regen van vonken erachteraan.
Ik was een klein jongetje toen en belandde met kar en al tegen een boom terwijl het paard verder liep.
Zover ik me kan herinneren was dat de enige keer dat een paard na een aantal meter niet weer bestuurbaar werd.
Nu ben ik nieuwsgierig: "wie heeft ooit meegemaakt dat zijn paard na schrik, na een bepaalde afstand niet weer bestuurbaar werd?

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op maandag 23 juni 2008, 15:30:


Ik, mijn pony sloeg op hol, was echt niks niks niks meer mee te beginnen. Uiteindelijk kwamen we bij een hindernis in het bos waar hij niet overheen wilde ofzo en besloot hij door de bomen te gaan. Daar is hij iets vertraagd en toen hij de bomen weer uitkwam uiteindelijk gestopt, ik denk omdat hij toen pas zag dat er nog een pony achteraan denderde. Maar ik zat er echt nog steeds voor jan doedel op hoor. Ben afgestapt en toen pas had hij door dat er ook nog een mens bij was.
Ow en een van de paarden is ooit eens gevallen met haar eigenaar. Zij is weer opgestaan en gaan rennen. Er zat dus weliswaar niemand meer op. Ze is toen in het bos 1 van haar vast verzorgers tegen gekomen, die toevallig een ritje maakte op een ander paard (ook een voor haar bekend paard). Die zag dat het mis was en is dwars op de weg gaan staan (en tegen haar aant praten). Ze is er net niet tegenaan geknald en door gerend. Uiteindelijk is ze de grote baan opgerend en zijn er mensen in een jeep naast gaan rijden. En toen heeft de bijrijder vanuit het raam de teugels gepakt en zo is ze gestopt. Denk niet dat het had uitgemaakt als er wel nog iemand opzat, dat was echt blinde paniek.

Piet schreef op maandag 23 juni 2008, 15:30:


Eens schrok mijn handpaard en zette aan in een beheersbare galop. Daarvan schrok mijn rijpaard en zette ook aan in een nog steeds beheersbare galop. Daarvan schrok het handpaard nog harder en toen was het hek van de dam. Ik moest het handpaard loslaten; het rijpaard is achter het handpaard aan doorgerend tot we bij de wei waren. Het is goed afgelopen, maar niet echt veilig te noemen.

Het zelfde rijpaard is eens naar huis gerend zonder nog bestuurbaar te zijn, niet uit schrik, maar omdat ze naar huis wilde. Ze besloot dan gewoon plots om haar eigen gang te gaan. Was minder eng omdat het zo weloverwogen aanvoelde. Ze zou ook niet dwars overal doorheen gerend zijn. Dit paard kon dus wel onbestuurbaar worden, maar eigenlijk juist niet van de schrik.

Bij alle andere schrik- en renervaringen waren de paarden inderdaad weer vrij snel bestuurbaar, maar die korte tijd was even gevaarlijk genoeg.

Moniek

Piet schreef op maandag 23 juni 2008, 15:30:


Ja Piet, wij ongeveer 2 maanden geleden. Ruiter en paard gaan volgende week naar de poedertoren voor een maand. Paard en ruiter zijn door het oog van een naald gegaan. Die was na ongeveer 800 meter nog niet te stoppen en is dan ook met ruiter en al in platte gallop op een auto gegaan. Gewond terug recht gekomen en nog enkele straten verder huiswaarts gerend. Mijn paard holde gewoon mee maar ik was er al afgegaan na zo een 300 tot 400 m denk ik. Ik zie en voel nog steeds het steeds versnellen. De mijne was echt maar om te willen volgen maar die grote kerel was echt door het lint. Het hoe en waarom het zo mis is kunnen gaan hebben we meermaals besproken. Hij is een eerlijk paard maar hij is de uiteindelijke leider.Toen hij voor de eerste maal na enkele dagen wat beter kon stappen lieten we hem even bij zijn merries en wij zaten er op een stoel bij en wat merkte zijn baasje terecht op? Hij mankte van de ene merrie enkele grassprieten plukkend naar de andere om daar wat gras te plukken en kwam vervolgens bij ons om terug naar de eerste merrie te gaan. Hij trachtte terug de controle over zijn kudde te krijgen en het was net of wij hoorden daar gewoon bij. Verklaart veel volgens mij.
grtjes

Piet schreef op maandag 23 juni 2008, 15:30:


Vele malen op hol geslagen (was een vree tof beeschke) als tiener ... altijd weer na x periode bestuurbaar. Mijn taktiek controle overnemen tijdens paniek door "benen" bij te geven en pas daarna weer op te vragen.

Cindy Helms schreef op maandag 23 juni 2008, 17:19:


Echt op hol nog niet zo vaak, uiteindelijk weet ik ze wel te stoppen.

Een keer in de demervallei toen een heli 10m boven m'n hoofd kwam cirkelen, paard wist effe ni waar ze het had, maar was nog redelijk te controlleren. Gelukkig niet in de Demer gesukkeld maar paard bleef nog wel een tijd onrustig. Toen ik 10 min later de spoorwegbrug overging kwam er net een trein voorbij(Murphy zeker?) en die kon het niet laten van eens leuk te claxonneren toen ik net in het midden bovenop de brug stond. Paard weg in rengalop over de beton, gelukkig geen auto's, tijdens de afdaling loste mijn teugel toch wel zeker tijdens een poging tot ORS maar na de helling beestje meteen kunnen stoppen.(gelukkig heb je nog een 2de teugel in dat geval)

Ik heb altijd het geluk gehad dat ik weinig auto's tegenkwam tijdens zo'n paniekvlucht, maar we zullen binnenkort toch maar eens beginnen trainen dat zo'n dingen niet te vaak voorvallen.

Vicky Verreycken schreef op maandag 23 juni 2008, 17:49:


Rustig 'zitten'...,vervolgens de situatie overschouwen...,interpreteren,daarna,...lang...lang daarna je teugels opnemen en heel rustig je paard weer laten voelen wie er aan het stuur zit.
Die kalmte overbrengen binnen 0,5 seconde.
Geen probleem toch,vergt wat oefening ja.

Koen

Koen Theys schreef op dinsdag 24 juni 2008, 0:20:


Probleem is niet zozeer het aan-de-kletter-gaan, maar het niet op tijd reageren van de rijder, dwz als die niet binen een paar seconden ingrijpt en het paard tot stilstand maant. Krijgt het paard de kans om te gaan rennen en snelheid te ontwikkelen, ben je-em kwijt.
Ik vind dat het probleem van veel rijders en wat ik om me heen zie; overbluft worden door de (heftige) reaktie van het paard, téveel tijd nodig hebben om te reageren en dan is het te laat....
Kun je trekken tot je een ons weegt
We hebben het hier inderdaad over secóndes....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 24 juni 2008, 0:24:


JIJ moet DODOOO doen op je vrije dag !LOL !

eddy DRUPPEL schreef :


Ik mocht wat langer opblijven vanavond.
Kan het eten wat zakken

Spirithorses schreef op dinsdag 24 juni 2008, 0:31:


BURP !!!

Spirithorses schreef op dinsdag 24 juni 2008, 0:24:

Vandaar dat ik ook schrijf 0,5 sec maar de reactie mag niet gaan over "hangen aan die teugel!!!" ,maar een zachte,kalmte overbrengende handeling die een paard ook mee gaat nemen en zelf in een rust gaat overgaan,zich gaat overgeven in een vertrouwensrelatie met zijn ruiter,en dit alles binnen die tijdspanne van 0,5sec.(of zo)?.
Koen