Ik ben nu net terug, van een strijd met mijn Engeltje. Ik kom vanmiddag bij het weiland aan, roep mevrouw, ze kijkt me aan en denkt waarschijnlijk: "Owje, niet weer" en gaat fijn verder met eten. Erg apart, want normaal kom ik aanfietsen, roep ik haar, en dan hinnikt ze terug, hardstikke lief enzo. Vandaag dus niet. Ik met mijn vandaag gekregen halster met halstertouw naar haar toe, maar daar was ze het niet zo mee eens. Omdat de eigenaresse haar altijd met een stukje brood komt halen heb ik me nu ook maar hierin gestort, omdat ze anders boos op mij wordt (zo heb ik het gevoel, beledigd meer.. van "krijg ik geen brood??"). Nou goed, en ik wil haar meenemen, vol op de rem. Het Tinkertje dat bij haar in het weiland staat gaat zelfs voor mij staan, richting uit-het-weiland. Erg apart allemaal, dus ik loop om de Tinker heen, na veel overtuigen naar Angel's kant en toen sjokte ze ook mooi achter mij aan, halstertouw in een boogje. Het enge hekje door, ook geen probleem, maar toen gingen we richting het hek, waar ik haar altijd aan vast zet (normaal dan met een longeertouw, omdat er geen halstertouw is, maar ze staat anders dus ook vast) en dat was een slecht plan, geen idee waarom. Maar ze wou niet meer vooruit, er stonden ook voerbakken voor schapen naast, maar dat leek haar niet zo te boeien, ze wou gewoon niet meer vooruit. Dus na veel overtuigen en een rondje gedraaid te hebben wou ze toch naar het hek toe. Toen ik daar kwam zag ik dat ik de borstels nog binnen had liggen, dus ik zet haar vast en loop weg. Doe ik anders zo vaak, geen probleem, blijft ze lief staan en om zich heen kijken. Nu blijkbaar wel. Toen ik terug kwam lag mijn halster + halstertouw met paniek haak op de grond. Zover voor die paniekhaak dus, werkte niet, want het halster was gewoon helemaal los gegaan (nog wel heel trouwens, beetje apart dus). En mevrouw stond een eindje verderop gewoon te eten. Maar toen ze mij aan zag komen galoppeerde ze een stuk verder. Erg apart, want anders komt ze gewoon naar mij toe. Maar goed, ik halster losmaken en loop op haar af, roep haar nog, maar ze kwam weer niet. Dus ik zal naar haar hoofd lopen, draait ze om, en schopt ze naar mij. NAH, ik lag bijna onderste boven. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik heb een half uur staan klooien, ze is ook een paar keer langs mij gelopen zonder iets te doen, dan mocht ik haar ook even aaien, maar daarna ging ze snel weer ergens eten. Het ging van kwaad tot erger, en ik heb haar, zo goed en zo kwaad als dat ging, terug het weiland in gedreven.
Het zal ongetwijfeld aan mij gelegen hebben, maar wat deed ik dan verkeerd? Of had ze gewoon een slecht humeur? Ik snapte het echt niet, en ik baal er ook behoorlijk van, want we hadden eigenlijk een beetje een band opgebouwd.

Groetjes,
een wat verdrietige Sanet

Sanet schreef op donderdag, 23 september 2004, 16:26:


Hi Sanet,

Wat een lullige toestand! Trek het je niet persoonlijk aan, iets dergelijks heb ik wel vaker gezien bij paarden. Misschien heb je de laatste tijd wat dominantiespelletjes gespeeld? Dan kan het nl zo zijn dat jullie het nu oneens zijn over het leiderschap. Nu kun je verschillende dingen doen.

1. Alleen nog maar lief zijn (aardig gevonden worden)
2. Lief, eerlijk maar wel consequent zijn (gerespecteerd en aardig gevonden worden)

Als je 1 doet vindt je paard je misschien het snelste weer heel lief (hangt een beetje van het paard af) maar je bereikt er op de lange termijn niet veel mee want je paard zal op het moment dat jij iets wilt en zij niet gewoon doen wat zij wil en weer zo boos naar je reageren.

Als je 2 doet vindt ze je op de korte termijn misschien (?) iets langer wat minder lief maar je bouwt wel een solide band op waar je iets aan hebt voor de lange termijn.

Bovenstaande is wel gebaseerd op een strijd die gaande is, dat lijkt mij namelijk het meest voor de hand liggend. Maar misschien is het wel helemaal niet zo en heeft ze vandaag gewoon een pest-humeur om wat voor reden dan ook. Jij bent de enige die het in kan schatten....

Groetjes Ilona

Sanet schreef op donderdag, 23 september 2004, 16:26:


Hallo Sanet.

Is het nu Sanet of Janet

welnu.niet verdrietig zijn.de band is er nog hoor, een echte hechte band duurt jaren. Dat paard gehoorzaamde mijns inziens het andere paard. Het is geen kwestie van ik heb geen zin om met jouw mee te gaan....het andere paard had op dat moment gewoon de leiding en "jouw paardje" gehoorzaamde. Prima toch. Het andere paard sprak "paard"
Morgen gewoon weer een nieuwe dag, en laat lokmiddeltjes maar gewoon weg. Loop er naar toe zonder een woord te zeggen en zonder aan te kijken.

Succes.

Martien.

Sanet schreef op donderdag, 23 september 2004, 16:26:


Je zegt al direct dat ze anders deden dan anders. Er was iets wat anders was en waarop zij reageerden. Dat kan een gebeurtenis zijn en dat kan inderdaad ook bij jouw vandaan komen.

Wat dacht je toen je haar ging halen?

Als je merkt dat je paard anders is. Ga dan ook anders met haar om. Pas je dus aan en verwacht dan geen dingen die ze anders gewoon doet. Doe je dit wel, dan word het inderdaad link.

Ik zou zeggen laat haar morgen maar lekker even met rust en probeer het overmorgen nog is. Weet dat elke dag anders is en je dus altijd moet kijken hoe je paard gehumeurt is. Er kan altijd wat gebeurt zijn waardoor ze uit hun dagelijkse doen zijn en alles eng vinden.

Ik heb de eigenaresse dus gebeld, sowieso omdat ik in eerste instantie van plan was om te gaan rijden, en het hoofdstel was er niet, maar die had zij thuis. En ik ben nog niet zover dat ik zonder (hoofdstel dan) durf te gaan rijden, omdat ze nog wel eens weg wil rennen voor trekkers ed.
Ik weet niet precies waar het nu allemaal aan lag, maar erg raar was het wel. Baal er ook behoorlijk van. Maar goed, morgen dus een nieuwe poging. Zien hoe het dan gaat. Ik geef normaal nooit zo snel op, maar ik vond dit echt een wanhopige situatie, en behoorlijk lullig ook nog, omdat de boer nog gezellig mee stond te kijken. Nou goed, we zullen zien wat de dag van morgen brengt. Ik geloof niet dat haar rare humeur iets met mij te maken heeft. Het was opzich wel slecht weer, maar ik heb een tijd terug ook haar geborsteld en alles terwijl het onweerde, en toen was ze zo lief als wat. Erg apart allemaal.
De vorige keer dat ik daar geweest was ging alles ook goed, beter dan de keren daarvoor.

btw. Sanet is mijn nickname, en in het eggies (echt dus) heet ik Janet

Sanet

Sanet schreef op donderdag, 23 september 2004, 22:42:


Sanet, ben je nog online.kom anders even op de chatbox.

Martien.

Vandaag ging het dus al een stuk beter. Toen ik aan kwam lopen keek ze me al aan, en liep al rustig richting het draadje waar ze doorheen moest. Ik heb haar eerst even goed gekroelt en geaaid. En daarna halstr om gedaan. Maar dat blijft eng. Het ruikt niet naar haar ofzo. Dus ik heb vooral het halstertouw over haar gewreven, zodat het naar haar ging ruiken. Ze draaide haar hoofd steeds zo dat het halstertouw over haar neus hing, zodat ze kon ruiken (raar paard..). En toen mee.. en weer in de remmen dus, maar goed, toen ik er naast ben gaan staan en het halster vast hield liep ze wel mee (zonder dwang). Daarna liep ze weer te klooien met stilstaan enzo. En ze wou weer niet naar het hek lopen. Toen ik haar eindelijk zo ver had, toen kwam de eigenaresse eraan, en toen wou ze dus wel naar het hek. Daar kreeg ze ook worteltjes enzo. Maar goed, nu moet het dus niet zo zijn dat ik haar alleen naar het hek kan krijgen door er wortels neer te leggen.
Verder heb ik niets gedaan, heb haar daarna weer terug gezet in het weiland. En daar eens gekeken hoe ze eigenlijk op mij reageerde. Zonder halster volgt ze mij alleen als ze er zin in heeft. Maar goed, ik heb haar nog even gekroeld, en ze heeft mij ook gekriebelt, haha, en de bolletjes van mijn regenjas eraf te kauwen..
Hopen dat het snel beter weer wordt, want ik vind al deze regen maar niets!!!!

Sanet schreef op vrijdag, 24 september 2004, 12:31:


Hallo Sanet.

Lastig, nietwaar. Weet je , het is heel moeilijk om per toetsenbord je in te leven in jouw situatie. Een uur geleden ging ik mijn Twister van de wei halen. Het regende en dat vind ze zalig. Ik ook trouwens, klinkt gek, maar ik wer veel buiten, dus ik moet wel. Eenmaal bij haar gekomen, zonder wat te zeggen, doet ze een aantal passen vooruit, oren een beetje in de nek, en spanning op de oogbal. duidelijk aangevend: "leuk dat je er bent, maar ik dacht het effe niet " Ik constateer alleen maar en denk werkelijk niets. Dus ook geen ooo ooohh als dat maar goed gaat. Niets.....Ik loop rustig naar haar toe en kijk gewoon naar de grond en klik het touw vast. En ik kan zo de wei uit lopen. Een maal uit de wei, zeg ik niets en raak haar ook niet aan. Nee......zij raakte mij aan met haar neus en sjokte rustig achter mij de stal in. Het ligt er helemaal aan hoe je zelf met paarden wilt omgaan. Ik beloon haar ook niet omdat dat niet nodig is. Straffen doe ik ook niet, is niet nodig, want straffen doe je vanuit de menselijke optiek en dat is altijd fout, want het paard begrijpt er niets van. De ultieme beloning is rust. Want rust onstaat bij een paard wanneer er sprake is van leiding, ze volgt gewoon, en mag gaan stilstaan. in een voor haar hopelijk prettige andere omgeving. De stal dus. Morgen van de stal naar de wei....nog prettiger, want hier heeft ze de ruimte en kan ze alles zien ( in de stal ook ?) Heeft ze hier de ruimte om te vluchten ? ( vluchtgedrag/ instinct) Op de wei wel. Daar kan ze zelf bepalen wat ze doet, wanneer en hoe. Stel ze is hengstig of net er tegen aan. Tuurlijk liever op de wei daar kan de wind de geurtjes verspreiden welke misschien door een aantrekkelijke hengst opgevangen worden. Puur natuur.

Ik heb dit getikt om je een handvat aan te reiken op welke manieren je het gedrag van een paard kunt proberen te analyseren. Alleen jij kunt bepalen WAT er gebeurd. Ik ben daar niet bij en weet het dus niet.

Succes ermee en geef de moed niet op, geloof in jezelf en in dat paard.

Martien

Martien van Schubert schreef op vrijdag, 24 september 2004, 14:03:


inderdaad, straffen bestaat niet eens in paardenwereld

straffen is dus iets wat je inderdaad m.i. niet hoort te doen, het is heel gek voor een paard

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 24 september 2004, 14:17:


Geef me dan eerst eens een definitie van straf, want ik ga weer es even moeilijk doen
Ben vooreerst benieuwd wat jullie onder straf verstaan.....

Groeten, Egon

e m kraak schreef op vrijdag, 24 september 2004, 14:22:


Hallo Egon. Als een paard straf krijgt van een ander paard, om het zo maar te noemen. Dan wordt dat paard buiten de 2e veiligheidszone gedreven, a.h.w. uit de kudde. Weg veilig gevoel. Wat je ziet is dat die paardjes er alles aan doen om terug te mogen keren. Wanneer de alpfamerrie of alphahengst dit niet wilt dan zal die dat duidelijk aangeven. Kont naar het paard toe en oren in de nek.niet meer niet minder. Dat is paardenstraf, van voor en door paarden. Hoe straffen mensen met paarden. Stem verheffen, en op het moment dat het paard b.v. stilstaat, hoofd omhoog ogen groot, neusgaten wijd open...........baffffff heeft ie er een hangen. Stommer kun je niet zijn. Gun het paard een moment van rust en straal vooral rust en balans uit. Ik zal mijn paard iedere dag weer moeten bewijzen dat ik het leiderschap (lees: partnership) waardig ben. En niet anders

Martien.

e m kraak schreef op vrijdag, 24 september 2004, 14:22:


de straf die ik nu bedoel: paard staat niet stil: <pats> (paard denkt: wat een onbetrouwbaar rottige tweebener is dat )

Dus, paard doet iets en krijgt daar een schreeuw, pets of geen hand bix na het rijden voor.

e m kraak schreef op vrijdag, 24 september 2004, 14:22:


Ik heb hier niet op gereageerd maar reageerd toch op jou.
Ik denk dat je straffen en corrigeren hebt. Corrigeren is meteen. En duidelijk voor een paard. Een nee als hij iets doet wat neit de bedoeling is.Bijvoorbeeld. Het is ook duidelijk voor een paard maar niet verschrikkenlijk erg. Straffen is dat je later je woede laat blijken en blijft slaan. JE ziet het vaak in maneges. Het paard staat stil en de mens gaat slaan. Net zo lang tot dat hij loopt. En hij loopt dan slaan ze nog eventjes een paar tikken door... Iets wat ik hier laatst op stal was dat het paard zn hoofd bewoog waardoor degene de neusriem neit goed kon dicht doen. Klap op het hoofd. Heb er maar wat van gezecht en vervolgens zelf de neuriem dicht gedaan. Dat is geen correctie, het paard snapt niet dat hij een klap krijgt doordat hij zn hoofd beweegd.
groetjes Ebby

ebby schreef op vrijdag, 24 september 2004, 15:01:


Ebby. Wat mij opvalt is dat veel mensen inderdaad zo fout reageren. Wat ze vooral vergeten te doen is te luisteren naar hun paard. Stel ik wil het hoofdstel omdoen of iets anders, geeft niet wat. En mijn paard gooit het hoofd omhoog.......dan doet ze dat maar, stoort me niet. Zij mag toch communiceren. Ik neem dan gewoon even de tijd en wacht af. Het resultaat is dat haar hoofd omlaag komt en ze zelf al de neus erdoor steekt.

Voila..............Dit heeft me wel dik anderhalf jaar gekost, want mijn paard was kopschuw. Die hadden ze al jaren het hoofd niet verzorgd. Nu heeft ze het vertrouwen dat ik haar niet pijn doe en dat ze zich veilig kan voelen. Het heeft lang geduurd maar zij en ik kunnen eigenlijk alleen maar groeien, relationeel gezien, en bij alle anderen die het begrip en het geduld niet kunnen opbrengen gaat het alleen maar van kwaad naar erger.

e m kraak schreef op vrijdag, 24 september 2004, 14:22:


Hee Egon,
wacht nog steeds in spanning op wat moeilijk gedrag van je. :)
Isabel