carausios schreef op dinsdag 4 maart 2008, 21:29:


Lastige vraag, ik rijdt altijd zonder bit en sinds kort op een paardje met ( ik wil niet weer de discussie aangaan waarom dit zo is)
Falk rijdt ik altijd zonder die is nu ook 20, Falk wil altijd voorop anders maakt ze wedstrijd en ze kán hard! Nu rijdt ik altijd als ik buiten rijd aan een touwtje omdat ik visueel gehandicapt ben, het maakt bij Falk wel degelijk uit welk paard er naast haar loopt. Als ze echt weet dat de andere ook snel is en even hard kan is het eigenlijk over. Met stappen is er geen enkel probleem, maar als je een versnelling hoger wilt is het heel handig om even een flink lang pad te nemen. Een paard dat trager is dat is wél een probleem omdat ze het touwtje laten schieten in de vliegende start Ze wil gewoon haar voorop positie. ( ze is zo eentje die het snelste weg wil zijn voor het stoplicht) het kan wel in een groep. maar achterin is echt geen doen dan blijft ze dribbelen, haasje over etc maakt allemaal niet zo veel uit, ze kan dus wel achterin maar het is gewoon niet relaxed. Zo jammer dat Falk met pensioen is. Ik denk een kwestie van proberen waar jouw paard zich goed voelt in een groep, en probeer desnoods in het begin ook met een ( voor mij noodzakelijk) touwtje. Jij hoeft in ieder geval niet bang te zijn voor laaghangende takken

Es

carausios schreef op dinsdag 4 maart 2008, 21:29:


Je kan jezelf én je 450 kg dynamiet de one-rein-stop aanleren.
Ik heb met zo'n slordige 700 kg graniet te dealen. De one-rein-stop helpt dan wel.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

carausios schreef op dinsdag 4 maart 2008, 21:29:


Ja , daar valt iet aan te doen

Herman schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:06:


YEP !!!!!!!!!!!!!

Herman schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:06:


Warom ga je er vanuit dat het paard niet stopt? Misschien foutje van mij hoor maar ik ga er altijd vanuit dat paarden de one-rein wel kennen, ik heb dus een heel ander beeld van wat er speelt als jij en misschien ook wel als Carausios menapiensis ( zo moooii die naam ;- ) ) ik doe wel copy paste

Esther schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:21:


Piablo kent de one-rein stop niet, en het lukt me ook niet hem aan te leren tot nu toe.
Iemand anders kan het met hem wel, die gebruikt kracht. Die ik niet heb. Bovendien zou de one-rein stop als het goed is moeten werken op je intentie van het touw aaien en heb je er geen kracht voor nodig. Piablo is het er niet mee eens. Conny wel.
Enige oplossing tot nu toe: bijven controle checken, adrenaline peil laag houden en vooral (tip van Pien) enkel galoperen op wegjes met een einde of achter een vriendje aan. Rengalop in groep? No way! Niet tot ik echt het gevoel heb dat hij ook dan bij me zou blijven.
Ik rijd Piabloke overigens ook bitloos, heel zelden eens met bit in de piste bij erge scheve periodes, maar dat is de laatste 6 maanden of langer niet meer nodig geweest. Qua stoppen merk ik overigens geen verschil met of zonder bit.

Gudrun schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:28:


Ja het is een interessante vraag, ik heb de vraag gelezen als hoe krijg ik weer rust in het paard. Een one-rein stop is een NOODstop, heeft naar mijn mening dan ook niets met rust in het paard te maken.
Of het altijd achter een vriendje aan moet durf ik wel te betwijfelen, ik denk dat dat van het paard af hangt. Falk bijv wil juist vooraan en dan is er rust en ook geen noodstop nodig. Falk achteran resulteert in gedribbel en hoog adrelinepeil. Kortom per situatie kan het anders zijn.
Ik gebruik ook geen kracht bij de noodstop gelukkig heb ik hem nog nooit nodig gehad Theoretisch kennen mijn paarden het wel. Praktijkervaring heb ik er niet mee.

Esther schreef op dinsdag 4 maart 2008, 22:36:


Rust in het paard willen krijgen heeft weinig zin als de hele groep ervantussen speert. Als dat min of meer de bedoeling was zoals op het strand wel eens voorkomt, dan laat ik het gebeuren en ga ik niet de pret bederven door verschrikkelijk te remmen. Ik ben zelf ook wel benieuwd wie er zal winnen namelijk. Het strand is breed, je kunt elkaar overal passeren en als het link wordt stuur je de duinen of de zee in, die remmen beide heel goed. Als je dan wel eens zo bloedstollend hard gaat, ben je inderdaad tijdelijk de controle kwijt maar hoe erg is dat. Lekker uit laten draven, terugnemen, belonen en meteen lange teugel.

Een algemene regel is: hoe groter de groep, des te groter de opwinding. En bepaald niet: des te groter de pret, maar meer: des te minder de controle. Hou het groepje klein (max 4), dat stookt elkaar veel minder op. Het is nog eens praktischer ook. We rijden vaak in de duinen over slingerpaadjes, in galop naar boven en in stap naar beneden. Als nr 1 in galop naar boven vertrekt, is nr 8 nog bezig de vorige helling af te dalen, maar die wil wel mee. Met zijn tweeën of drieën klopt het beter.
De one rein stop heb ik nooit nodig gehad, geleerd of geprobeerd, misschien moest ik dat eens doen. Vaak helpt een boze kreet ook al.

Wat ook helpt is een zadel waar je je safe in voelt. Ik vind het niet zo erg als mijn paard er vandoor gaat als er plotseling een hond uit de bosjes springt, omdat ik zekerheid aan mijn zadel ontleen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:02:


Mja, wat je zegt klopt, maar ik zou dat nooit doen bij een paard waarvan je weet dat de controle niet optimaal is. Daarmee bevestig je alleen maar zijn ren-gedrag of haantje-de-voorste willen zijn.

Groet, Pien

carausios schreef op dinsdag 4 maart 2008, 21:29:


Ik heb ook zo'n druk paard, mijn ren-Arabier.
Het is een mentaliteitsding bij haar. Er zijn dagen dat ik haar volkomen zonder hoofdstel rijd (ja, ook galopperen), met alleen een halsring, maar er zijn ook dagen dat ze niet te stuiten is.
Toch zou ik nooit een bit in haar mond steken, ik houd liever rekening met hoe zij die dag is.

Ik merk dat gauw genoeg, als ze wat 'trekkeriger' is, onder me uit probeert te lopen, soms is dat tijdens een galop met de groep, en dan ga ik onherroepelijk op de rem, jammer dan, maar ik ga mezelf, haar of anderen niet in gevaar brengen.
Soms ook is het alleen maar een kwestie van zich even kunnen uitleven, daarna is ze rustig. Dat zijn de momenten dat ik haar even voluit laat gaan (inderdaad, Gudrun: lang bospad, bergop met een open plek aan het einde waar alle paarden ineens in het fellere licht komen en daardoor vanzelf stoppen) . Nadat ze even uit haar bol is kunnen gaan is ze meer responsive voor wat ik wil. Maar ik ken haar al jaren en weet inmiddels hoe met haar om te gaan en wanneer wat te doen. Moet ik wel net een klupje bij me hebben die dit soort galops aankunnen.

Wat bij dit soort paarden wel eens helpt is dat je lange tijd niet hard gaat, veel stapt, je paard tot rust brengt, stop oefeningen doet (belonen!). Zit dat er solide in dan kun je naar een draf. En zo verder. Eerst alleen, later in een groep. Zie dit als training.
Hier geldt de regel: Als één persoon het gevoel heeft geen optimale controle te hebben over zijn/haar paard dan gaat de hele groep op de rem. Er wordt niet ingehaald tijdens de galops, de snelste paarden voorop, de langzameren achterop etc, kwestie van afspraken maken binnen de groep.

Het heeft bij mij en mijn paard zeker 6 jaar geduurd eer ik haar voluit kon laten gaan en zij toch bij mij bleef.

't Moet bij jou ook te regelen zijn als jij maar consequent blijft in je hulpen. Te hard? Te haastig? Te fel? Op de rem. Stappen totdat je paard rustig is (let ook op je eigen ademhaling --> Laag ademen, spieren ontspannen, benen los etc).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:46:


Stop is stop en welnu onmiddelijk ! verschillen we van mening wel das dan héél spijtig paardje ik schat mijn mening iets hoer in dan de jouwe dus we gaan NU op de rem !!!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 maart 2008, 0:04:

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 maart 2008, 0:05:


Euh moest dus hoger zijn ipv hoer !! sorry is laat

Christel Provaas schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:02:


Er is nog eenvariant om te kunnen galopperen als je met een groep bent en dat is splitsen !
Wat Christel zegt, maak de groep klein.
Het groepje dat wil galopperen gaat terug tot er een mooie afstand is en galoppeerd naar de voorste groep. Die groep stapt en "vangt de ander op". Galopperen over bospaadjes vind ik levens gevaarlijk, je kan er al je botten op breken als je tegen of te kort langs een boom vliegt.

Nils en Olly