Merel Stoffers schreef op maandag 29 september 2014, 14:09:
> Indien uw paard in een groep staat hoe is de kleursamenstelling van die
> groep?
>
> Dit is de bijzonderste vraag die ik gelezen heb over het in een groep
> houden van je paard.
Braaf ingevuld. Makkelijkste enquete ooit als je met een hengst optrekt. Wat kan ons kleur nou schelen, het gaat er toch om of zij braaf haar staart omhoog wil doen en de goede geur heeft? Vooral, en eigenlijk bijna alleen maar, die geur. Je kunt een hengst in een blok beton of een onderzeeboot interesseren, zolang je het ding maar insmeert met de juiste geur.
En als de ontmoeting geen "zij" is moeten we gewoon stoer doen als altijd maar daar heb ik ook nog nooit kleurdiscrimatie in opgemerkt. Echte mannuh lopen gewoon achter hun pik aan en da's allemaal wel zo makkelijk - heel soms ook niet: ik heb wel eens meegemaakt dat mijn hengst (niet de huidige maar mijn vorige) zich enorm opwond over een blondharige penny, toen toch maar gevraagd of zij een merrie had (geen idee, niet in zicht) en of die soms ook hengstig was... en gevraagd of ze bij ons uit de buurt wou blijven voor ons aller veiligheid
Discriminatie op kleur kan ik me (onder ijscoos) niets van herinneren, niet tussen de hengsten en niet tussen de merries. En wat hengsten en merries betreft, daar hebben we het net al over gehad
Wel soms discriminatie naar ras waarbij de meer gelijkende met elkaar op trekken, maar of dat zich significant van random vriendschappen (en/of vriendschaps- en/of familiegroepen) onderscheidt zou ik niet eens durven zeggen. Kleur kan uiteraard een constant raskenmerk zijn zoals nagestreefd bij koniks, maar vaker niet dan wel (bij ijscoos dus totaal niet).
Lijkt mij nog niet zo simpel om daar discriminatie bij aan te tonen. Je zou een flinke kudde gemengd konik/ijscoo kunnen proberen als test... maar zelfs in zo'n test blijf je zitten met het feit dat paarden geen kudde- maar familiedieren zijn en groepering in een gestabiliseerde sociaal complete setting eerder familiebanden aangeeft dan wat anders en uiteraard zal kleurstelling genetisch familiegerelateerd zijn.... Een niet-natuurlijke groep zoals alleen ruinen, elkaar vreemd in de wei gezet, geeft de ruis van een niet-natuurlijke groep zijn waar je diersociologisch volkomen mee in de knoop komt (vgl. het uiteindelijk ongeldig en niet extrapoleerbaar bevonden wolvenonderzoek uit de vorige eeuw op grond waarvan al die "dominantie"-theorieën ontstaan zijn en eindeloos nagewauweld).
De enquete richt zich vooral op bonte paarden, toch?
Daar heb ik een vraag bij: wat onderscheidt minder of meer uitgebreide witte aftekeningen van bont? Die vraag bedoel ik vanuit de paarden bezien natuurlijk, want die hebben geen benul van de genetische achtergrond.
Vanuit deze vraagstelling komt dan een andere vraag bij mij op: Wanneer je een significante uitslag m.b.t. bonte paarden verwacht, verwacht je die tenzij het tegendeel aangetoond wordt ook bij aftekeningen. Of niet, en waarom dan niet?
Volgens mij is dat allemaal niet zo, maar ik vind het leuk dat er onderzocht wordt en ben benieuwd naar de uitslag en hoe die precies verkregen is
Als laatste opmerking zou ik willen attenderen op het feit dat je niet paarden aan het onderzoeken bent maar de beleving van mensen over (hun) paarden. Ook interessant, heel interessant zelfs aangezien die de houderij bepalen, maar wel wat anders.
Dát paarden op kleur (en/of vormbegrip) kunnen discrimineren staat vast als een huis; je kunt je paard redelijk makkelijk clickeren de grijze emmer tussen de zwarte en witte (of gele badeend, whatever) aan te wijzen!
Algemeen
