joop schreef op dinsdag 1 mei 2007, 17:57:


Da's aardig Joop, als je land zat hebt.
Als je echter ruim voldoende paarden op een wei hebt lopen, zal de verschraling jaar in jaar uit door gaan.
Dat betekent vermindering van grasgroei, verzuring, allerlei onkruiden waar een paard niets aan heeft, en langzaamdichtgroeiende plekken die geweldige kansen geven aan Jacobskruiskruid, waardoor de waarde van de weide nog meer zal achteruit gaan. Ik denk dat er in Nederland maar een manier is om het in de praktijk onder die omstandigheden goed te doen.
Een bodemmonster nemen, opsturen en vragen of men de voedingswaarde bepaalt voor een paardenwei plus een bemestingsadvies van 4 jaar, het liefst met organische stoffen.
Dat voorkomt een explosie van stikstof zoals in het geval van het verspuiten van gier, ( ik denk dat je dat trouwens ook wel als kunstmest kunt beschouwen) en het zorgt voor een optimale groei van je gras.
Natuurlijk, de mest van het land halen, composteren, hiervan de voedingswaarde laten bepalen om het in mindering op de kunstmestgiften op de wei terug te brengen is nog beter.

Vredepeel, middenin het land van de verkens en de mais.
Geen wonder dat ze jou gier willen laten gebruiken. Het stiiiiiikt ervan, waarom denk je dat je in de Peel, tussen de metershoge blokken mais kunt rijden op armzalige zandgrond waar vroeger de keuterboerkes van de honger geen ontlasting hadden? (bij wijze van spreken he)
Je kunt prima geschikt gras uitzoeken, maar ik ben bang dat je door gier te spuiten of te laten onderbrengen weinig verschil meer zult merken.
Dan durf ik ook wel te zeggen dat je geen last van mos krijgt hoor.
Gier is puur krachtvoer.....heftig. Ideaal voor koeieweiden en maisland en vol ellende.
Niet te vergelijken met zoals vroeger de boeren hun vaste mest verwerkten, dat had een levensduur van drie jaar, omdat daar de nuttige stoffen langzaam van vrijkwamen.
Ik zou me nog eventjes verder verdiepen in de materie!

joop schreef op dinsdag 1 mei 2007, 17:57:


Op zich is het een leuke stelling Joop, maar dat gaat niet op voor een kleine paardenweide. Vroeger werd er idd minder intensief begraasd, maar de boeren wisten wel van bemesting en van ook giftige planten die op schrale gronden voorkomen.
Een wei van anderhalve ha daar kun je idd wel wat bloemzaad ingooien, alleen die kruiden en bloemen zullen niet overleven omdat ze worden opgegeten voor ze zaad kunnen zetten.
Engels raai groeit idd de lucht in en maakt niet echt een sterke zode, dat is dus ook wel wat meer productiegras, in de de grassoorten verder in dat mengsel zitten ook zodevormende grassen, toch wel van belang voor een dichte zode om te voorkomen dat bijvoorbeeld ook kruiskruid. zuring of straatgras enz de plek innemen van de smakelijkere grassen.
Ik zou een paardenweide zeker bemesten om de groei in het gras te houden. Als je vele hectares ter beschikking hebt en een wisselbegrazing met verschillende soorten grazers dan is het weer een ander verhaal en heb je ook veel meer diversiteit. De gemiddelde paardenwei heeft simpel gezegd niet de mogelijkheid. Reken per paard een ha, reken dan een groot oppervlak zeg maar 10 grazers dan toch maar zeker meer dan 10 ha, dan pas kun je een beetje een natuurlijke weide benaderen.

Es

Piet schreef op dinsdag 1 mei 2007, 18:47:


Hahaha ik had eerst verder moeten lezen, je zegt vrijwel hetzelfde als ik net opschreef Ik wilde ook best hoor dat weides en grond nog ideaal waren en er veel diversiteit was te kanen voor de paarden.

Es

Wat de gier betreft, deze is heel oud (meer dan 10 jaar) en komt uit onze eigen schuur. Hij zal lang zo explosief niet zijn denk ik kwa bemesting. Hierna is het de bedoeling dat de mest op de composthoop beland, en dat deze uiteindelijk weer over de wei wordt verdeeld.

We hebben ons daar nog niet helemaal in verdiept. Ik vind het belangrijker dat mijn paarden zo snel mogelijk de wei opkunnen, vandaar dat we het zo snel mogelijk hebben laten zaaien. Maar nu het weer niet echt meezit, zullen ze nog wel een tijd moeten wachten.

Ik zie dat er veel verschillende ideeen zijn over de weideindeling. Bedankt allemaal hiervoor. Ik ga eens even goed overleggen en kijken wat voor ons en voor de paarden het beste uitvoerbaar is.

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op woensdag 2 mei 2007, 14:02:


Hoi Jolanda,

Ik zou geen paardenmest van je eigen paarden als bemesting voor je weiland gebruiken, gezien het risico op wormbesmetting.
Ook heeft je land hier minder aan omdat je zeg maar dezelfde stoffen uit die wei weer in de wei stopt.
Schapen zijn een heel goed idee, als je paarden er aan gewend zijn kan je ze in principe gewoon tussen de paarden laten lopen! Schapen eten wel rondom paardenmest en krijgen zo de paardenwormeitjes binnen, welke in hun lichaampjes afsterven zonder dat ze schade aan richten, andersom hebben de paarden in principe geen last van de wormen van hun. Je grasopbrengst stijgt dus, en de worminfectiedruk wordt verminderd.
Als je echt wilt weten wat je land nodig heeft dan zou ik echt een grondonderzoek doen. Je bent tussen de 90-100 euro kwijt, maar weet dan vervolgens wel precies welke stoffen en mineralen er in welke verhouding in jouw land zitten en wat je dus eventueel moet bemesten. Dit onderzoek is 2 jaar houdbaar ( na 2 jaar is de grond weer veranderd).
Groetjes, eltina

Beetje late reactie maar je hebt natuurlijk gelijk Piet, het is met die kleine stukjes land heel moeilijk alles op peil te houden. Daarom lijkt me Paddock Paradise juist zo handig, je kunt afhankelijk van het weer de druk op de weitjes goed regelen en de paarden krijgen toch zo veel mogelijk beweging.