Hoi Barb,

Ik las je verhaal over je merrie met ataxie. Ook ik heb hier mee te
maken gehad. Ik heb jarenlang een verzorgpaard gehad, een lieve friese merrie. Zij belandde door een val in de sloot en moest er door de brandweer uitgetakeld worden. Dit is met veel beleid gedaan maar na een paar weken begon ze door haar rechterachterbeen te zakken.
De kliniek in Utrecht concludeerde: ataxie en volgens hun was er niets meer aan te doen en werd ze opgegeven. Ik kon daar niet in meegaan en ben op zoek gegaan. Ataxie wil zeggen dat de zenuwimpulsen niet meer kunnen doorstromen en dus ergens geblokkeerd worden. Ze had
wel veel pijn en ik heb toen iemand gevonden die pijn bij paarden weg kan nemen. Daar had ze al veel baat bij en op een gegeven moment bleek dat haar laatste ruggewervel verschoven was door de val en ook haar heup stond scheef. Ze is toen behandeld door een osteopaat die haar rug en heup rechtgezet heeft. Ik geloof er dus wel in dat je een paard met ataxie kan helpen. Het kost alleen wel veel tijd en geduld tot je de oorzaak gevonden hebt.

Groetjes, en veel succes!
Ellen

E. Buys schreef op maandag, 5 januari 2004, 14:02:

Ik geloof er dus wel in dat je een paard met ataxie kan helpen. Het
Hoi,

Bedankt voor je reactie, Sophie ook! Ik ben inmiddels bij de dierenarts op visite geweest en ze heeft echt een minimale vorm van ataxie. Hij heeft mij verteld dat training (lange stukken rechtdoor draven en galopperen)haar zal baten en ze dus gewoon berijdbaar is
(meevaller, ik had haar puur als fokmerrie gekocht). Daar komt bij dat het zo mogelijk is dat de spieren op een gegeven moment de taken van de zenuwen over gaan nemen.
Ik ben er nu dus van overtuigd dat zeker niet alle vormen van ataxie een paard ongeschikt maken en dat het baat om rond te vragen naar behandelingswijzen, ook alternatieve methoden (da's soieso mijn volgende stap, mocht 'normale training' niet baten.

Groeten, Barbara