Esther schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 21:04:


Esther, je hoort mij niet zeggen dat ik vind dat één methode gelijk heeft. Neuh,,,,, ik denk dat de methodes heel wel te combineren zijn op een wijze die biji je past.
Vaak hebben ze elk een stukkie van de werkelijkheid.
Dusse mogelijk zijn we het veel meer eens dan het voor jou leek en door mij uitgedrukt werd. )


Groet,
Ellen

Ellen Juliettes moeder schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 21:13:


Oeps, ik was het helemaal met je eens, mijn woordkeuze weer fout denk ik. Taal en forum is moeilijk hoor.

groeten esther

Piet schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 20:34:


Goeie observaties Piet!
Zou het niet mogelijk zijn dat ze allebei gelijk hebben?
Bedoeld in de zin dat ze ieder voor zich een overbruggend stukje, een ingang naar "paardentaal" gevonden hebben maar heel verschillende.....
Ik moet Parelli nog veel beter zien te bestuderen, maar heb sterk de indruk dat die uitgaat van wat je inderdaad "spelpatronen" in de kudde kan noemen. Maar het zijn NIET de spelpatronen van de leidende paarden nmm (en daarom ben ik benieuwd wat Parelli in zijn veel "hogere" levels gaat zeggen...). Dat hoeft ook niet, want binnen een stabiele kudde heeft ieder paard ook een "maatje", en waarom zou dat maatje niet zijn 2-bener kunnen zijn? De meeste paarden willen helemaal geen leider zijn, want dat is alleen maar extra vermoeiend.
Los van alle romantische entourage-flauwekul (ridders, spaans, etc.) gaat Hempfling naar mijn indruk vooral uit van "leidend paard" spelen, en rommelt dat vervolgens een beetje door elkaar, maar speelt vooral voor a-hengst. Dat kan hij, als mán mét ervaring - ik zie het een 10-jarig wichtje zonder ervaring niet doen, ook niet met zijn boek erbij!
Naar mijn persoonlijke mening mis ik bij iedereen een component: dat nl. het model, de theoretische achtergrond, voor iedereen zichtbaar fout is - je moet uit gaan van meersoortige kudderelaties want wij zijn geen ponies. Het zit nmm gewoon wat ingewikkelder.
Het imitatie-gegeven lijkt me daarnaast voor iedereen wel duidelijk als bruikbaar; zoek een verhandeling over "leerprocessen" dan vind je "imitatie" daar gegarandeerd tussen, nog vóór Skinner's operante conditioneren.

Groeten, Egon

Esther schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 21:20:



Ik was ook niet geheel duidelijk )
Enne.... ja.... tis wat risky met de taal.

Groetjes,
Ellen

P.S. Esther, Juliette heeft waarschijnlijk een gouden vakantiebaantje in de Auvergne; moederschapen met lammetjes die overdag geweid en 's nachts op stal gaan. Inspectie en leiden gebeurt per paard.....
Daarnaast moestuin verzorgen en nog andere dieren verzorgen.
Eigenaar is zeer bezig mens-dier (paard)-milieu-vriendelijk "boeren" en wil zoveel mogelijk zelfvoorzienend zijn. Hij vraagt in de opbouw hulp van jongeren.
Léuk he?

***************
Ik kan niet zo goed meepraten over allerlei methodes, en meestal komt het er bij mij toch op neer dat ik vooral uitga van wat "goed voelt" in een bepaalde situatie. Zal niet altijd zeggen dat dat altijd goed IS hoor.

**************
Ik vind het niet zo vreemd. Paarden zijn verschillend, mensen zijn verschillend, methodes zijn verschillend ... en ik denk dat de ene methode misschien beter aansluit bij't ene paard en de andere methode bij een ander paard.

***************
Is dat wel altijd zo, dat laatste? Naar mijn idee is Parelli met zijn methode en dan vooral in de eerste 2 levels erg bezig met "het respect verdienen" van je paard. Wat ik van Hempfling hoor nu, over dat meebewegen, is dat meer "met elkaar proberen te communiceren", een spel wat weinig te maken heeft met "wie is de leider". Okay, er IS wel een leider, en hopelijk ben JIJ dat, maar dat hoeft niet per definitie zo te zijn. Ik denk dat als jij een paard niet interesseert, dat hij ook weinig behoeft zal voelen om jou gedrag te imiteren. Lok je dan imitatie uit, b.v. door hem te prikkelen met jouw gedrag, dan ZOU het best eens zo kunnen zijn, dat omdat jij hem prikkelt om jou te immiteren, dat daar dan vanzelf uit voortvloeit dat hij daardoor jou ook als leider gaat zien.

Andere aanpak dan Parelli.

Does this make sense?

HannahFroukje schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 22:27:


Ja het actief mee bewegen is om het paard aan te sporen ook actiever te bewegen.
Het imitatie gedrag is o.a. prachtig te zien aan het stoppen . Ook dit doe je op dezelfde manier. Je hoeft , na wat oefenen natuurlijk, maar een beetje door de knieen te zakken en je heupen te kantelen en het paard stopt als een blok op de achterhand. Naar mijn ervaring een methode die het paard niet vergeten is als je op zijn rug zit.
Bij mijn weten ziet Hempfling de mens als alpha merrie en leidende hengst tegelijk. De positie van de mens in de picadero dwingt het leiderschap af. Door je positie te wijzigen ontwikkel je meer of minder druk.
Okay, er IS wel een leider, en hopelijk ben JIJ dat,

Groeten
Piet

Piet schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 20:34:


Ze hebben allebei gelijk. Ik zie ook geen tegenspraak, jij wel? Tenzij leiderschap en kopieergedrag hetzelfde zijn, maar dat lijkt me niet.

Wat vind je belangrijk, de dominantie winnen of dat het paard zijn voeten zo hoog mogelijk optilt? Afhankelijk van wat je wil kies je iets.
Bij Parelli maak ik ook gebruik van het kopieergedrag, maar niet tijdens de circling game maar tijdens het "volgen". Harisha kan dat heel letterlijk, als ik een pas halverwege staak en mijn vooruitgestoken been weer terughaal dan maakt ook Harisha haar pas niet af maar tilt het nog niet neergezette been weer op. Zo kunnen we alle gangen tussen achteruit en galop. Bij Parelli is dit niet het DOEL maar is het iets dat je VANZELF krijgt omdat je eerst zorgt dat je de leider wordt.

Groeten,
Frans

Piet schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 22:48:


Ja, er is een leider en dat ben ik. Aleen moet het paard waarmee ik werk dat nog even in de gaten krijgen. Als ik een paard loswerk loop ik soms mee als dat nodig blijkt, en soms ook als ik geen druk op een paard wens te leggen, blijf ik staan en houd ik mij erg op de vlakte.. Al naar gelang de situatie dus. Het ene paard reageert zo snel dat ik geen stokje ( heet dat niet carrotstick) gebruik, helemaal niet nodig als hij op een vingerwijzing van mij direct reageert, terwijl het andere paard een stokje nodig heeft om aan te wijzen, te verduidelijken wat ik van hem verlang. Ik moet er niet aan denken dat dat alleen met een oranje stick moet of een wit touw. Het gaat om mijn lichaamstaal, en als bij dat paard nou net een blauw touwtje zit, nou dan gebruik ik een blauw touwtje. Als de bak waarin ik loswerk 15 bij 25 meter is : handig. Is-ie groter : Och dan moet ik een beetje meer bewegen. Als ik een galopje verlang maak ik zelf een galopsprong. Ben nog nooit een paard tegen gekomen die dat niet begrijpt. Als ik mijn bekken kantel dan stopt-ie, helemaal als ik mij voor hem beweeg. En achter hem, dan weet hij dat ik van hem een voorwaartse beweging verlang. Dat is geen imitatie, dat is communicatie. Ben ik nou een Parellier of een Hempflinger ? Pien

Spirithorses schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 23:09:

Ik heb geen idee Pien :) Maar ik weet wel dat ik tijden gezocht heb naar iemand die me het zo kon leren en nu blijkt dat ik Belgie had moeten zijn.
Groeten
Piet

Spirithorses schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 23:09:

Ik heb geen idee Pien :) Maar ik weet wel dat ik tijden gezocht heb naar iemand die me het zo kon leren en nu blijkt dat ik Belgie had moeten zijn.
Groeten
Piet