Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 21:41:


Onze paardenmest ligt daar buiten hoor, daar kweken we de mestpieren in, maar ik zal eens vragen waarom hij het niet bij de binnenbakken doet.

Frans Veldman schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 22:04:


Een vertrouwensband is helemaal niet te koop, niet met worteltjes maar ook niet met discomfort of hoe je het ook wilt noemen.
Maar per definitie zeggen dat een worteltje in een emmertje bij voorbaat verkeerd is gaat me wat ver. Het kan helpen dat een paard denkt een 2 bener is nog niet zo verkeerd. Je blijft gewoon rustig in de buurt en het paard komt wel om dat happie, je doet dan doodgewoon helemaal niets. Dus ook niet pakken. Pas later combineer je het emmertje met 2 bener, immers die is wel in de buurt altijd bij het happie. Het kan enorm goed werken hoor. Ik denk wel dat je gelijk hebt dat als je het als echte methode gaat gebruiken om een paard te pakken het uiteindelijk niet zal werken, maar om een paard wat te leren vind ik het echt niet verkeerd. Zeker bij een paard dat bang is, lijkt het mij gewoon lekker soepel gaan. Zo hebben we Björk ook geleerd om ons te gaan vertrouwen, en die laat zich makkelijk pakken hoor. Allemaal hier trouwens, soms krijgen ze wel wat lekker soms niet. Maar bij alle nieuwe dingen krijgen ze wat lekkers, soms is het enkle een aai en stem, soms ook een snoeppie.
Als je echt weet hoe bang en maf Bjork was, dan kun je niet anders dan concluderen dat deze methode zeker heel erg goed kan werken.
Wat we wel altijd hebben verdomd is achter een paard aan gaan lopen, dat doen we dus nooit. Dat zal een paard altijd van je winnen.

Groeten Esther

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 12:02:


Gefeliciteerd.


Als de huidige eigenaresse inderdaad al wat vertrouwen heeft opgebouwd zou ik haar vragen het paardje te leiden. Verder kun je de tips van trailerladen op deze site toch gebruiken denk ik. En geduld hebben.


Ik zou hem in de wei zetten. En de eerste tijd het opbouwen van vertrouwen als oefening zien. Dus niet vangen e.d maar kijken of ie wil komen, eventueel boek lezen in de wei, kroelen, voeren. Ik denk dat op stal je misschien wel eerder een soort contact hebt maar dat is nooit helemaal vrijwillig dan; kan geen kant op, toch.
auf wiederschnitzel
Elsbeth

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 22:07:

Dank je wel voor het advies, Het enige wat ik gezien heb van hem is een foto en wat erover verteld is, dus ik heb geen idee wat het uiteindelijk gaat worden. Heel belangrijk in mijn lerensweg (hopelijk niet lijdensweg :) ) vind ik het begeleiden en opvoeden van een jong paard naar rijpaard. Dus voor mij is op dit moment de weg om er te komen belangrijker dan het eindpunt. Financieel kan ik me geen buil vallen gezien de prijs die ik betaal en emotioneel ook niet ( zei de bikkelharde vent:) ) omdat het niet het type paard is wat ik voor mezelf zoek. Dus zo nobel is het nou ook weer allemaal niet hoor. De uitdaging is dus om er een kant en klaar recreatiepaard van te maken wat in westernstijl bereden kan worden.
Groeten
Piet