*******************
Hier een concreet voorbeeld van mij:

na een paar maanden Hempfling-oefeningen met mijn verzorgpony (aantal jaar geleden al) begon hij steeds MINDER respect voor me te krijgen. Met het loswerken, wat eerst prima ging, (zelfs cirkelen los in de wei en wissels maken e.d.) ging hij steeds vaker met zijn kont naar binnen lopen en naar me trappen.
Met het wandelen naast de weg liep hij me steeds voorbij. Ik bleef wel stug steeds de andere kant op lopen, maar het hielp niets meer. Hij ging zelfs steigeren! Op de terugweg wilde hij vervolgens niet meer lopen Aan het rijden op hempfling manier ben ik nauwelijks toegekomen, de overstap grondwerk --> rijden vind ik ook erg groot bij Hempfling.

Groetjes
Eveline
(die nu een kreupele hengst op een afgezet stukje heeft staan )

Eveline schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 17:16:


Maar wacht eens even, is dat de hengst waarmee je Parelli deed ? Hoe oud is hij ? Groet, Pien

Piet schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 12:35:


Met Hempfling kun je nog wel een eind komen als je begint met een onbedorven paard en/of een paard dat wel bereidt is om mee te werken. Jack was indertijd een paard van een heel ander soort kaliber. Lees de verhalen maar...


Ik heb het niet over westernrijden, dressuur of springen.


Wat is "zo perfect mogelijk"? Die lat leg je steeds verder. Ooit was mijn droom om op Jack een buitenrit te kunnen maken, dat heeft er heel lang als een onmogelijkheid uitgezien. Nu wil ik er zonder hoofdstel of halster mee kunnen rijden. Vliegende galopwissels wil ik nu ook perse, omdat ik vind dat ik bij verandering van richting terwijl ik in galop zit mijn paard vooraf in de goede galop wil kunnen laten overspringen. Zo worden de eisen steeds hoger, en steeds vraag je je af als je weer wat verder bent hoe je het ooit in je hoofd haalde om zonder die "perfectie" te gaan rijden.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 10:56:


Ik vind alleen dat parelli daar de nadruk te weinig op legt. Het nadeel van hempfling vind ik weer dat er stukke open blijven, je blijft met een aantal vragen zitten (wat ik juist het leuke daraan vind) Ik heb net voor mijn erjaardag de boeken en video's van Emiel Voest, en ben het vooral eens met zijn filosofie, maar zoals hij dat dan vertaald naar de praktijk, vind ik het weer nix. Bij parelli ben ik nooit een gedachte over paarden tegengekomen (ik heb mijn info enkel uit het boek "Het paard als partner", dus ik kan iets gemist hebben) en dat vind ik heel belangerijk als ik ergens aan begin, de gedachte erachter...

Charlotte Smit schreef op zaterdag, 22 mei 2004, 15:27:


toevoeging:

Ik heb ook een aantal lessen van elma middel gehad, toen hebben we de eerste 4 games van parelli gedaan.

Charlotte Smit schreef op zaterdag, 22 mei 2004, 15:27:


Dan heb je zeker iets gemist! Parelli legt in de begeleidende theorieboeken en video's heel veel uit over hoe paarden de wereld zien. Vooral het gegeven dat paaren prooidieren zijn en mensen roofdieren, met alle miscommunicatie tot gevolg, komt uitgebreid aan de orde.


Tja, als mensen een samenvatting geven over Parelli dan gaat het vooral over de lesmethode omdat DIE het meeste in het oog springt. De gedachten erachter kom je vaak pas tegen als je al met Parelli bezig bent.

Groeten,
Frans

Charlotte Smit schreef op zaterdag, 22 mei 2004, 15:34:


Tja... Ik weet niet hoeveel Elma Middel inmiddels begrijpt van Parelli... Ik was erbij toen ze een level 1 examen deed en daarvoor zakte... Ik zeg niks over haar kwaliteiten als gewone instructrice maar ik kreeg niet de indruk dat ze van Parelli veel begrijpt.

Groeten,
Frans