Het verhaal van boy( ijslander) deel 1

Boy is een 16-jarige ijslander die ik al 15 jaar onder mijn hoede heb.
Boy is beslagen op 3-jarige leeftijd en met 12 jaar van de ijzers af gegaan. In die jaren op ijzers heeft hij geen enkele dag kreupel gelopen. Ook nooit hoefzweren gehad. Hij had wel een verbrede witte lijn toen hij van de ijzers kwam. Dus hij moet wel een keer bevangen zijn geweest. Maar naar het schijnt reageren niet alle paarden er direkt op door te kreupelen wat we normaal zien bij bevangeheid.
Hij liep goed, ruim, niet gevoelig, hij ging als een trein.

Na verschillende informatie over strasser had ik besloten om Boy te laten strasseren. Ik was helemaal vol van deze natuurlijke manier. Degene die strasserde heeft dit bij Boy ietwat geleidelijk moeten laten gebeuren. Dus niet zo rigoreus zoals men dit bij strasser normaal verwacht.

De periode vanaf de bekapping liep Boy gevoelig op hardere ondergrond met name als er kleine steentjes lagen en dan bedoel ook die steentjes die je nauwelijks ziet liggen. Daar brak hij compleet de benen over. Maar dat hoort bij het gewennigsproces, werd vertelt.

Het eerste half jaar had hij voornamelijk last van die gevoeligheid en wat hoefzweren.
Maar daaarna begon de ellende.
Na een ietwat pittigere buitenrit die hij eigenlijk heel goed had meegelopen, liep hij 2 dagen daarna stokkreupel.
Gelijk de strasseraar =RA ( zo zal ik hem de rest van het verhaal noemen) gebeld en die kwam gelijk kijken. Bevangen door overbelasting.
Ik geloof dat dat ook de laatste echte rit is geweest die ik tot nu toe gemaakt heb.
Na een dag of 10 ging het weer beter.
Toen kwam Ra weer om de hoeven bij te werken en hop 2 dagen later stokkreupel. Sjit, weer bellen, RA kwam gelijk en had ook zijn dierenarts meegenomen. DAt vond ik hartsikke tof van hem.
Weer bevangen en homeopatische medicatie gekregen.
Die zomer en de zomer erna ging het dus steeds hetzelfde. Na elke bekapping ging Boy harstikke kreupel. Bevangen dus. Echt verschrikkelijk om te zien.

In de winterperiode kwam het vaker voor dat ik hem een hele tijd niet liet bekappen, het ging dan beter.
Na die tweede winter, toen had hij dus wel hele lange hoeven, durfde ik Ra niet eens meer te laten komen, want Boy liep redelijk goed en had eindelijk eens geen pijn. Op stenen en steentjes liep hij zeer gevoelig, dat is altijd zo gebleven.

Phoeh dit is echt een lang verhaal hoor.

Ik zal in een volgend stukje verder gaan.