Hmm, ik heb net weer in de bak gereden maar ik vraag me af of ik pride nu beloond heb of juist gecorrigeerd heb voor zijn wegrennen.
Maar ik moet zeggen dat hij juist wel ontspannen en vriendelijk voelde na het rijden.
Het zit zo, de buitenbak van 25 x 45 ( niet omheind helaas ) ligt naast een windsingel ( boompjes/struikjes ) . En dit ritselt en er zijn allerlei geluiden in. Ik voelde mij daar niet langer prettig in dus ben ik vandaag in de omheinde bak van 20 x 25 gaan rijden. Ik merkte ( weer geleerd van een fout ) dat ik onbewust ook al 'strakker' reed. Dus vandaag losse teugel en ontspannen. Pride vloog weg, ik pakte heel rustig de teugels op en wachtte tot hij stilstond/achteruitging en nagaf. Bij de minste poging liet ik direkt de teugels vallen en beloonde ik hem uitgebreid.
Voor mijn gevoel begeleidde ik hem dus meer ipv hem tegen te werken. Na een paar keer merkte ik dat als hij wegrende ik hem werkelijk waar binnen no time stil had staan en ontspannen had.
Maar heb ik hem nu eigenlijk beloond voor het wegrennen of juist niet? Zoals ik hierboven al schreef ben ik met een zeer tevreden gevoel van een zeer ontspannen paard afgestapt, dus zou ik zo denken, dit zit wel goed. Of heb ik hem geleerd dat als hij wegrent hij daarvoor beloond wordt door dat rustmoment? Het wegrennen verminderde wel. En het werd ook minder heftig.
Voorheen had hij nooit last van die windsingel. Maar een paar weken geleden vloog er ineens een vos uit en daarna is dit gekomen.

cornelie

cornelie schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 17:37:


Meestal zeg je gevoel wel of het goed of niet goed is en het relsultaat liegt er ook niet om.

Veel mensen gaan hangen aan de teugels als het paard schrikt. Gooi je juist op dat moment de teugels los of blijf je gewoon ontspannen zitten en beloon je hem dan door hem een klopje op de hals of anders te geven. Dan beloon je niet het weg rennen, maar het alert blijven op jouw. Natuurlijk kun je niet de teugels in eens weg gooien als je op een paard zit dat niet te stoppen is als het schrikt, maar het is beter dan te gaan trekken.

Je hebt gemerkt dat je na verloop van tijd, eigenlijk geen moeite meer heb om hem te stoppen. Het paard heeft geen negatieve gevoelens gekregen bij het weg rennen. Het weg rennen doet het paard namelijk als er iets negatiefs als b.v. iets engs of een ruiter die gaat hangen. Op het moment dat het weg rennen niet meer negatief is, zou het paard ook niet zo sterk meer gaan rennen tot helemaal niet meer gaan rennen. Het schrikt zet een grote stap, waarna hij weer stil staat om te kijken of het nu wel echt iets was. Op dat moment kun je het paard uit gebreid belonen, zodat hij zelf verzekerder word en gaat kijken wat er is en later enkel een schrik reactie geeft zonder weg te rennen.