Esther schreef op donderdag, 13 mei 2004, 14:38:
O, valt nog mee
Ik had hetzelfde in een gebied van 16 ha. Toen heb ik gewoon met de mountain bike de 'catch me' game gespeeld. Kost ff wat tijd en moeite maar je krijgt er veel voor terug.
Helaas had ik 'approach and retreate' te lang gedaan waardoor ik pride had geleerd om weg te lopen. Toen kreeg ik pakket 2 met de post en viel bij mij het kwartje...... dus die fout moest ik weer herstellen. Ik heb toen de mountain bike gepakt en kon zo toch het spelletje spelen en winnen.
Met mooi resultaat, nu is het voldoende om in geval van 'nood' een mega schwiegermutterlook naar zijn achterhand te sturen en hij draait subiet om. Nog steeds op die grote vlakte en zonder dat we aan elkaar vastzitten, machtig gevoel
( en ook goed voor je conditie )

cornelie

Hoi Esther,

Toen ik Flenna net had heb ik haar ook leren meelopen aan het halster door
te belonen met voer ... Bleek achteraf niet zo'n slim plan want Flenna ging
voor mij staan en deed geen stap verder voordat ze een stukje wortel kreeg
Wat dat betreft werd ze erg opdringerig dus ik ben daar heel erg snel
mee gestopt ...

Nu heeft ze het nog wel, als ik haar na het parelli-en een appel, wortel of
snoepje geef en we lopen weer terug naar de wei, kijkt ze altijd nog even of
ik misschien ergens nog wat verstopt heb zitten ...

Groetjes Marsha

Hoi Frans,

Waarom zou voer voor IJslanders een hogere beloningswaarde hebben ?!

Groetjes Marsha

Marsha de Blieck schreef op Fri, 14 May 2004 19:33:23:


Hoi Marsha,

Wat grappig dat het dus bij ieder paard weer wat anders gaat. Ik vind Flenna eigenlijk aardig slim
Hier doen ze alles voor een snoeppie, maar ze krijgen niet ALTIJD een snoeppie. Op het moment dat het niet meer nodig is laat ik het achterwege. En heel soms beloon ik ze wel met een snoeppie. Misschien is dat juist wel hun motivatie om toch graag te doen wat ik vraag. Ik denk wel dat veel mensen de fout maken om ALTIJD na gewenst gedrag dat snoeppie te geven, en geloof dat je dan wel de mist in gaat. Je moet het natuurlijk wel spannend houden, en tafelmanieren in acht nemen. Zodra er eentje opdringerig wordt, nou pech, geen snoeppie en opzouten dus. Maar juist door het snoeppie komen ze bijvoorbeeld als je ze roept dol enthousiast naar het hek gerend, soms heb ik er geen, soms wel. Grote verassing dus. Wel krijgen ze altijd een beloning in de vorm van een aai als ze komen. Even lekker kriebelen. Dus er wordt hier wat afgeaaid, en gefretuh :)
Maar meelopen is misschien ook wel weer een ander verhaal hoor, Brella zag vandaag levensgevaarlijke balen kuil met plastic liggen, nou die hadden natuurlijk zo het weiland uit kunnen springen, je weet het maar nooit!! Het enige wat we dan doen is gewoon staan blijven, touwtje in een boogje, laat maar kijken, dan loopt ze op een gegeven moment toch wel mee. Ja dat is het moment natuurlijk om haar te belonen, en dat kan ook heel goed met je stem, want heel toevallig had ze vandaag al haar snoeppie gehad. Maar de aai en de stem, zijn ook een snoeppie voor haar. Net zoiets als de clicker denk ik. Ik denk dat je gewoon niet per defenitie een snoeppie af moet wijzen, net zo min als per definitie zeggen dat een andere methode de beste is. Ik denk dat je ZELF altijd moet uitvinden wat voor JOUW paard, en voor JEZELF het beste werkt.
Ik bedoel maar ik vind een hoop Parellis dingen best ok, maar ik heb persoonlijkk vreselijk veel moeite met discomfort om comfort te krijgen. Ik vind het zoiets als "laat ik het in godsnaam maar doen, dan krijg ik geen straf", de motivatie is dan naar mijn mening straf ontlopen. Toch denken er een hele hoop mensen weer anders over.
Voor MIJ en mijn paarden werkt dit dus niet, en wel het snoeppie, zo krijg ik weer gedaan wat ik wil bereiken. Het discomfort druist tegen MIJN gevoel van respect in. Hoop dat ik het een beetje duidelijk uit heb gelegd.

Groeten Esther

Marsha de Blieck schreef op Fri, 14 May 2004 19:33:23:


Ik beloon ook met een paar brokjes. Dit enkel voor de positiefe versterker zoals men zegt met CT.
Voordat je kunt belonen met voer, moet eerst heel duidelijk voor het paard zijn dat jij die gene bent die de baas is en de leiding heeft. Anders krijg je levensgevaarlijke tavareelen. Van schooien tot het aanvallen. Om deze reden neem ik nu ook bij het les geven geen biks meer mee. Men dacht namelijk dat dat er bij hoorde en was ik vaak te laat met het duidelijk maken dat er daarvoor wel eerst wat nodig is en dat men niet zomaar kan gaan belonen met voer.

Esther schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 20:17:


YES Es

MAAR: Wat je erbij vergeet, wat heel belangrijk is, is dat ik je eerst geleerd heb een voor Falk acceptabele "leidmerrie-figuur" te zijn, weet je nog? En het (toen) naar boven komende gebrek aan respect voor jou? Het laten VOLGEN tot je een ons weegt? En Es in de waterbak (of wat wat het ook weer?)....

Ik heb al die mails nog HAHAHA

Maar zonder dollen - reinforcive conditioning werkt natuurlijk niet als je geen gevestigd rollenpatroon hebt. Daarom dit er even bij anders krijg je nog meer ponies die hun 2-benertje opvreten.

Groetjens, Egon

e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:03:


Nee ik kiepte achterover :) Volgens mij staat dat verhaaltje ook in het dagboek op Falkaas wep.
In het begin vrat Falk idd altijd, en toen woog ik een ons, want ik was veel te licht voor haar met mijn kippenkracht Maar zonder dollen die acceptabele rol als leidmerrie heb ik wel gekregen door snoeppies. En alle rust die ik had omdat ik niks hoefde met haar, want ja wanneer zou dat veulen nou komen hahaha. November?? Januari? Pasen? Dus eigenlijk geen werken met haar, maar juist de band, spelen, poetsen fretuh enz. Daar heb ik nog het meeste profijt van gehad, ik hoefde niks met haar.


Weer eens wat anders dan vis :)

Groetjes Esther

Esther schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:17:



NIET

Hoe veel malen heb ik tegen je gezegd dat Falk je niet voorbij mocht?
VOLGEN!
Weet je het echt niet meer? Dit was jullie eerste "probleem" zo'n beetje.


nog meer groetjens, E.

e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:25:


Ok je wilt een Dan kan je het krijgen
Nee ik weet het echt niet meer, kennelijk was het gras op langs de weg
Maar zonder dollen het probleem was ineens zomaar opgelost. Ik heb niet met dingetjes voor haar hoofd iets hoeven doen,
ik ben een tijdje niet met haar gaan lopen, en toen was het gewoon klaar. Ik ging lopen en ze bleef gewoon achter me aan een los touwtje. In die tijd stond ze ook in de huiswei, omdat Sandra toen had gezegd onmiddelijk naar huis halen dat veulen kan ieder moment komen. Dus ik had de noodzaak niet meer om met haar naar het landgoed te lopen.
IN de huiswei had ik haarnatuurlijk steeds heel dicht om me heen,en het probleem is echt spontaan opgelost.

Esther schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:34:


Ok ik geef het toe
Dit was Falkaas versie
Geknipt uit haar dagboek.

Agteroferkiepuh

Lagguh fandaag!!!! Gaat muh baas wandeluh met muh, "kom op Falk, een beetje conditietraining voor je feule" segt suh. Nou dat wandeluh is wel leuk, maar dan set suh me in de wei, en dat is stom want daar is geen fretuh. Hep muh feuluh al opgegete en ik heb het gekauwd. Ik was liefer thuis bij het hooi. Kan ik selluf ook wel heen, maar dat is so sielig foor muh baas. Dus ik doe net of ik kan fretuh in de wei, en blijf er maar staan. Maar ja dan komt muh emmer, en dat is moeielijk om meself te beheersen, dus dat lukt niet HIAAAAA!!!! Dan ga ik rennuh, en dat ferwagt suh natuurlijk niet fan muh, se denkt dat ik dik ben. Ik ren keihart naar huis en, dan roept suh HOOOO en ik lant met me snuit in de foeremmer. Suh dagt fast dat ik niet kon stoppuh want sij lant ook agterofer de santbak uit. Ik stont echt op tijt stil hoor. Suh is so blint als een kip. Suh moet me fertrouwe. Ik sal haar egt niet omfer lopuh as er foer is. Moet suh ook maar niet bij het hekje staan wat tot haar knieen kompt. En dan agteroferkiepuh.

Wat een rotpaard toch om zo over me te schrijven :)

Groeten Esther