HannahFroukje schreef op dinsdag 25 juli 2006, 11:08:


Het tuig als zodanig, dus het paard er mee opgetuigd, vind zij (?) geen probleem ?

Nils en Olly

HannahFroukje schreef op maandag 31 juli 2006, 11:30:


Even iemand voorop laten lopen, nog eens omkeren en terug, dan gaat de begelijder er naast lopen.


# 45853


Straks niet met het hoofd naar de "hooiruif" toe inspannen Hè HAHA


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op maandag 31 juli 2006, 21:50:
****************

Tis een "hij" ja . Nee, dat vindt hij geen probleem, maar ik heb natuurlijk ook al heel veel grondwerk e.d. gedaan met touwen, dingen, zeiltjes, e.d. Ook de oefening van Parelli (level 2) waarbij je een touw om z'n benen doet, en dan m.b.v. het touw het been verplaatst, daar vertrouwt hij me genoeg in om dat goed te vinden, zelfs met de achterbenen lukt dat heel goed zonder ge-paniek. Ik ben wat dit betreft echt wel trots op hem, ik weet nog goed hoe hij kon panieken (ECHT panieken) als hij b.v. per ongeluk op een touw stapte of iets om z'n been kreeg. Hij weet nu, dat als dat gebeurt, hij eigenlijk alleen maar hoeft te stoppen en naar mij moet kijken, ik kom dan naar hem toe en maak het los (dat is a.h.w. een "afspraak" geworden). Die angst is dus helemaal verdwenen nu. Was ook wel even geduld hebben hoor ....

Wat het lopen langs enge dingen betreft. Hij mag van mij gewoon stoppen zodra het te eng wordt, hij mag alleen NIET omdraaien. Dus stopt hij nogal vaak . Als hij zover is, gaat hij er uiteindelijk toch wel langs. Bij het tweede rondje ging het allemaal al meteen goed zonder gestuiptrek, een begeleider ernaast laten lopen was dus niet echt nodig. Mocht hij angstig gebleven zijn dan was ik het eerste rondje even voorop mee gelopen en pas de tweede alleen.

HannahFroukje schreef op maandag 31 juli 2006, 11:30:


Leuk verslag, heldere 'trainingsopbouw'. Bedankt! Wat voor hoofdstel hangt er aan het eind van al je touwen? Bitloos? Welk? Want ik probeer Lolita ook te vertellen dat stilstaan mag en omdraaien niet, en dat wil ze best snappen, en als ik erop zit is een kleine correctie met de teugel op het touwhalster ook heel makkelijk te maken, maar als ik achter haar loop komen mijn hulpen veel onduidelijker door.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 12:49:

*****************************
Het hoofdstel maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Ik werk tot nu toe meer met wijzen omdat hij dat gewend is. Dus ik wijs naar rechts als ik naar rechts wil en ik wijs naar links als ik naar links wil (oogkleppen zullen bij ons dus niet kunnen werken). Ik kom nauwelijks aan de touwen. Ik heb het al eens met z'n gewone halster gedaan en ook eens met bit. HIj heeft geen hekel aan een bit, volgens mij maakt het hem ook niks uit. Ik kijk even wat me het beste bevalt en wat met het veiligste lijkt voor in het bos. Een halster kan als nadeel hebben dat ALS je een keer druk op de teugel moet zetten, dit eigenlijk alleen met 1 teugel tegelijk kan. Is misschien onhandig met een kar. Het bit precies andersom, 1 teugel heeft dan geen zin omdat dan het bit al snel door de mond gaat (niet fijn).

Het achter hem lopen heb ik zelf geleidelijk aan opgebouwd, ik ben a.h.w. steeds meer naar achteren geschoven. Ook dan werkte ik met wijzen, m.a.w. ik ging achter hem staan en dan wees ik simpelweg naar VOOR. Uiteindelijk lukte ook achterwaarts (dat duurde wel even hoor), ook daar wijs ik bij met beide handen iets naar achteren.

Het achterwaarts lopen neemt hij nu heel serieus, als hij denkt dat het de bedoeling is, MOET het gebeuren, ook al zeg ik ondertussen al van nee sorry, commando per abuis gegeven het was niet de bedoeling, Dan blijf ik maar rustig wachten tot hij - voorzichtig achterwaarts stappend - zacht tegen me aanbotst en een beetje in verwarring stopt, met zijn kont tegen mijn buik. Dan draait hij z'n hoofd terug en kijkt me lichtelijk geirriteerd /arrogant aan, omdat hij merkt dat er iets misloopt in de communicatie, dat het niet de bedoeling was (ja, dat zei ik dus al Torop). Eigenlijk lig ik dan dubbel, maar ik zou het niet wagen om dan te lachen hoor .

Vandaag ook weer even geoefend met de bomen. Hij heeft nu in de gaten dat hij goed achterwaarts moet mikken zodat hij met z'n achterbenen goed tussen de twee bomen uitkomt. En schrok 2 keer behoorlijk (een paard trok in het nadurige weiland een stuk van de omheining aan diggelen), maar hij bleef WEL tussen de bomen staan! Het begin is er dus wel.

Ik denk persoonlijk dat ook een redelijk schrikachtig paard best voor de kar kan, je kunt ze niet echt leren om niet te schrikken (kun je mij b.v. ook niet leren). Maar je kunt ze wel leren om stil te blijven staan ALS ze schrikken. En daar ben ikdus zelf op uit. Vandaag heeft hij 2x bewezen dat hij er op tijd aan dacht. En 1x dat hij er niet op tijd aan dacht haha.