Nathalie Lagasse schreef op maandag 24 juli 2006, 15:50:
> Ik ben blij dat je er weer bent, ik heb vorig jaar nogal met
> jou en Torop meegeleefd virtueel. Daarom ben ik ook benieuwd
> wat er volgens jou mis was. We kunnen er allemaal van leren
> toch? Zelfs als het iets is wat helemaal tegen paardnatuurlijk
> in zou gaan (weet zo meteen geen andere reden waarom het hier
> niet zou kunnen volgens jou).
*****************
Alleen ter mededeling dan ... ik ga hier niet over discussieren.
De
DA ontdekte dat het eiwitaandeel in zijn bloed erg laag was. Bovendien was zijn temperatuur te laag. Hij heeft dus meteen een dekentje opgekregen (en deed het daar duidelijk beter op). Enzymen zijn ook opgebouwd uit eiwitten, ik begon toen - pas later dus - te vermoeden dat dat de reden ook was waarom hij niet tegen kuil kon en waarom hij zo'n gevoelige buik had. Hij kreeg altijd al een bescheiden portie bijvoer (kilootje eiwitarm
muesli per dag), maar daarna ben ik hem op advies van de
DA echt gaan bijvoeren, hij heeft toen tijdelijk 2 kg
muesli en 1 kg bix per dag erbij gekregen, verder alleen hooi (geen kuil). Bovendien kreeg hij een aantal supplementen voor zijn spieren: cetyl-M, gerstgrasconcentraat, creatine-monofosfaat en wat voor zijn spijsvertering/lever: ayurvedische kruiden en extra vitamine B-complex.
Het resultaat, de veel te hoge spierwaardes waren toen al heel snel genormaliseerd, en sinds een tijd al ontdek ik dat zijn buik helemaal niet gevoelig meer is. 70 % van zijn oude energie is terug maar daar blijft het hangen, hij oogt ook nog steeds wat moe en lauw. Misschien toch al een beetje de leeftijd? (hij is nu ruim 16 en als 2,5 jarige ingereden)
Blijkbaar heeft mijn paard dus meer eiwitten nodig. Het kan mogelijk veroorzaakt zijn door het feit dat hij een jaar lang vrijwel alleen op kuil/hooi heeft gestaan terwijl hij daarvoor altijd een redelijk volle wei gewend was. Misschien was dat gewoon niet genoeg (meer) voor hem. Sinds kort krijgt hij wel weer droge paardenkuil (tegen hooi aan) en nu gaat het eigenlijk al een hele tijd goed, hij heeft er geen last van en zijn buik is nog steeds niet gevoelig. Ik kan alleen merken dat z'n energie niet optimaal is. Bijvoer krijgt hij dus nog steeds en dat houd ik ook zo. En komende winter krijgt hij als enige dus een deken op.
Tot zover hierover.
> Jouw manier van voor de kar beleren vind ik leuk! Lolita zou
> dat ook vinden, alleen hebben we geen kar
******************
Ik heb een kar geleend van iemand. Een ouderwetse sulky.
Dus mijn training
> voor als dat moment ooit komt is: op straat gaan wandelen
> achter Lolita aan met lange lijnen aan het touwhalster (driving
> game uit zone 5, jij doet ook Parelli toch?). We hebben ook wel
> wat bekijks zo.
*****************
Dat wandelen met lange lijnen heb ik met hem al veel gedaan. Zijn angst voor touwen is dan ook allang weg. Alleen een touw is weer geen tuig he
, hij heeft wel oog voor detail .... en is dus nu toch wel weer angstig (nou ja) voor het tuig. Maar dat went ook wel denk ik.
Ik ben nu zover dat ik hem achteruit tussen de bomen kan vragen, hij stapt dan achterwaarts tot hij in de juiste positie is zeg maar, maar ik ben nog lang niet zover dat ik het tuig ga vastmaken. Dan doe ik een paar keer de bomen op en neer om te wennen. Als hij eruit wil mag dat, maar wel graag er meteen weer achterwaarts in. Dat vraagt nogal wat geduld maar lukt inmiddels wel goed. Ik heb graag dat hij weet dat dat gewoon zijn plek is. Verder laat ik hem naast de kar meewandelen terwijl ik zelf de kar trek, zodat hij went aan dat bewegende ding achter zich (dit tafereel maakt nogal wat los bij de toeschouwers
). De eerste keer ging dat zijwaarts dribbelend en snuivend (haalde mij in en ging achterstevoren dribbelen), de tweede keer al schrok hij al veel minder van de "bewegende hooiruif" en liep redelijk parallel mee. Gaat best goed dus
.Later voeg ik al die dingen weleens samen zodat hij een echt karrepaardje kan worden.
Hoe bedoel je driving game uit zone 5? Ik ben er een beetje uit wat
parelli betreft ...... ik doe tegenwoordig zomaar wat.
Warboel
