Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:49:
> Nu heb ik wel gemerkt dat paarden die alleen staan, dus niet in
> groepsverband, zich meer - en sneller richten op de mens, in dit
> geval, ik denk vanwege de behoefte aan sociaal contact,
> veiligheid en bescherming. Staan ze eenmaal in een groep hebben
> ze de mens veel minder nodig. Ik heb dat gemerkt aan BD in een
> voor haar eenzame tijd. Ze kon toen werkelijk op mij inspelen
> (ook door mijn schuldgevoel omdat ze alleen stond. En pas in de
> groep is ze meer paard geworden, zo zelfs dat ze me soms
> negeert. Toch vind ik dit laatste veel gezonder, wie ben ik om
> mijn paard zo overdreven aan mij te binden ? Pien
Hoi Pien,
Zie mijn vorige verhaal ergens tussen de vele tekst door.
Isabella was ook al `zo hinnikerig´ toen ze nog in de kudde stond.
Ze schijnt altijd op mensen gericht te zijn.
Tijdens de keuring stond ze liever bij de mensen te buurten dan bij haar soortgenoten.
Ze is normaal opgevoed door haar eigen moeder en ze worden bij die man ook pas heel laat gespeend. Gaan dan weer met alle jaarlingen tegelijk een wei in. Ze is tot haar 3,5 jaar in de kudde gebleven voordat ze bij ons kwam. Ze staat alleen. Heb haar wel eens bij de buurman gezet (ook een shet, maar een ruin), maar direct bonje. Ze wilde hem niet op haar wei hebben dus rammen.
Met het hengstje gaat het soms beter (ja vind je het gek haha), maar ook vaak genoeg kan hij een knauw krijgen hoor.
Beetje contactgestoorde pony dus misschien.
Groeten,
Ingrid
Warboel
