Margy schreef op donderdag 20 april 2006, 11:54:


Ik ben het eens met wat piet zegt. Toch ben ik persoonlijk niet zo'n klicker maar ieder z'n eigen. Het belangrijkste is vertrouwen en volgens mij kan je dat bereiken door wat piet beschrijft.

in ieder geval succes ermee

Marjolein Mepschen schreef op donderdag 20 april 2006, 14:29:


Klikken is ook niet netjes
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Margy schreef op donderdag 20 april 2006, 11:54:


Mijn e mail adres is eddyenhilde@telenet.be ,mail eens en dan geef ik je mijn coordinaten mischien kan ik helpen (lees eerst al mijn andere mails , bel dan.

Margy schreef op donderdag 20 april 2006, 11:54:


Hoi Margy,

dit klinkt alsof dit paard totaal geen zelfvertrouwen heeft en daardoot lijkt het alsof hij 2 persoonlijkheden heeft. hoe oud is het paard waar komt hij vandaan en wat heb je nog meer geprobeert?

Jacqueline

Oei..klinkt als mijn huidige Tinker...
Die was ook opgegeven door de africhters..zelf een NH dame(ook voest) wilde hem nog niet gratis hebben(ik wel).

Omdat ik zelf op een gegeven moment "vast" liep met hem en niet kundig genoeg was om verder te gaan heb ik hem naar een NH man gebracht..hij is met hem en mij aan de slag gegaan.
Ik adviseer je echt om hulp te zoeken en bovenstaand aanbod mischien aan te nemen want op een gegeven moment is het zo fijn om iemand naast je te hebben die jullie er mee doorheen helpt.

Quint leek ook dominant dan weer rustig enz.
Maar hij was bang..doodsbang van alles,zelfs zijn staart die zwiepte was een reden om te gaan flippen.Hij was zich niet bewust van zijn lichaam en gedroeg zich daardoor heel gestoord.
Totaal geen zelfvertrouwen en mij vertrouwde hij helemaal al niet.
Hij had zich afgesloten voor alles en het was een hele weg om daar doorheen te komen...had me alleen nooooit gaan lukken.

Ik hoop dat je en juiste manier/hulp vind om met je paard te gaan werken

Margy schreef op donderdag 20 april 2006, 11:54:


Hoi, niet een al te makkelijke start. Staar je niet blind op de dominantie als angst de reden is. Paarden kunnen door (verkeerde) mensenhanden behoorlijk verknipt raken. Het is erg moeilijk om later de pijnlijke plek te vinden en het gedrag nog om te buigen. Het paard heeft misschien heel veel reden om zich te gedragen zoals hij doet. Voor zijn gevoel is het misschien van levensbelang. Klopt het dat frans en ilona ook (moeilijke) paardjes opnemen om te trainen? Als het erg complex gedrag is zou ik het in jou geval zeker aan een ervaren en goede "natuurlijke" trainer overlaten. Elk getraumatiseerd paard verdient dat. Een ervaren natuurlijk trainer heeft misschien in een week tijd voor elkaar waar jij een half jaar of langer voor moet zweten. Nadat zij het paardje hebben leren kennen, kunnen ze jou veel advies geven over hoe verder. Een kleine investering om veel ellende te besparen. Je paard kan een geweldige leerproject of leermeester voor jou worden als je je begeeft op het gebied van de paardenpsychologie...
Voor nu, veel geduld, een beetje grondwerk en de wei in met andere paarden. En op hooi dat paard ! Geen krachtvoer meer geven.
Je hoeft toch niet meteen te gaan rijden. Veel succes.

Natuurlijk ik

Vitelli schreef op vrijdag 28 april 2006, 11:48:


ja er was hier laatst iemand die zij vervang dat woord dominant eens door onzeker.

dat heb ik thuis ook gedaan,
andere wijze om je pony te bekijken, andere manier om hem te benaderen en verdomd het werkt ook nog.
dus nog hartelijk bedankt voor deze zeer wijze raad

Piet schreef op donderdag 20 april 2006, 12:09:


Mijn paardje wordt 5 jaar. En kon niets toen hij bij me toekwam. Was enorm bang en angstig. Hij komt van een handelaar die me verteld heeft dat hij mishandeld is geweest. En daar kon je ook niet naastkijken. Ondertussen heb ik een band kunnen scheppen met hem. Maar het is nog alles behalve wat ik wil. Ik heb de manier van Voest geprobeert van Monty Roberts maar ik dank dat Parelli het beste is en daar ga ik binnenkort mee starten. Maar omdat ik geen vervoer heb voor mijn paardje zou ik het moeten doen met zo'n pakket. Al betwijfel ik dat dat zal helpen. Want het is echt een speciaal geval. Hij heeft totaal geen zelfvertrouwen. En is wisselvallig. De ééne keer dominant en de andere keer angstig.

Margy

Vitelli schreef op vrijdag 28 april 2006, 11:48:


Bedankdt voor de raad. 'kheb juist één vraagje. Voor wat mag ik hem geen krachtvoer meer geven? Want daardoor staat hij terug zoals het moet zijn want hij is enorm mager en afgeleefd toegekomen.

Margy

Margy schreef op maandag 8 mei 2006, 15:26:


Hallo Margy,
Goed paardenhooi is het beste om het paard weer in balans te krijgen. En wel zoveel als hij wil eten. Een paard eet van nature 60 % van de dag en dat doet ie ook al bewegende. Onder het gaan zogezegd. Dit kan alleen als hij buiten kan rondlopen het hooi opzoekende en weer verder lopen om te drinken enzovoort. Het is ook belangrijk dat hij (of zij) kan spelen met andere paarden. En schrik niet ,vechten en bijten hoort daar ook bij. Dat is het kuddeleven. Daar voelt het paard zich prettig bij en heeft sociale interactie.
Wat de angst van het paard betreft en zijn tegengestelde reactie (tenminste zo vinden wij het) kan met veiligheid te maken hebben. Al helemaal als het paard behandeld is zoals ik vermoed.
Het paard is een prooidier en ziet de mens in eerste instantie als een roofdier! In deze volgorde zijn de prioriteiten van het paard: 1) veiligheid 2) comfort 3) spelen 4) voeding. Als een element ervoor mist, komt de volgende niet. Paarden zijn niet bang omdat ze misschien pijn aangedaan worden, nee, ze zijn bang omdat ze denken dat ze gedood worden!
Hoe het paard dan te benaderen? Als een paard. Laat eerst je paard met rust. Hij moet niets wat jij hem denkt te moeten laten doen. Respecteer zijn natuur. Laat hem nieuwsgierig naar je worden. Hoe dit te doen kn je inderdaad leren in de cursus van Parelli Natural Horsemanship. Te beginnen met Level 1. Ik ben er zelf ook mee begonnen na toch wel een aantal clinics in NH gevolgd te hebben. Maar wat ik leerde van Parelli was mij zeer welkom (en mijn paard). En zeer goed systematisch opgebouwde methode. Je paard moet een ander soort mens leren kennen. Niet een die hem weer pakt en van alles laat doen. Maar iemand die bij hem in de buurt is en hem laat zijn die hij is. Negeer hem eerst. Kijk niet naar hem en vooral zwijg. Lichaamstaal is de communicatie. En waak voor je eigen comfortzone. Daar zijn goede methoden voor. Ik zou daar eens in verdiepen. Maar voor eerst laat je paard voorlopig met rust, maar wees wel dagelijks aanwezig zonder dat je iets van hem vraagt. Bouw vertrouwen op en dan verder. Stap voor stap. Je paard zal veranderen, maar vooral jij.