Onderhand een shit-discussie en Nick schreef oa het volgende:


Nick, BD is zo'n druktemaker dat ze wel 20 keer mest tijdens het rijden....Ook als ik alleen een stapritje aan een touwtje maak hoor
Zo is zij gewoon. Thuis mest ze net zovaak als de andere paarden.
Voor mij geen reden om waar dan ook op te wachten, dan komen we nergens en kan ik haar wel op de wei laten staan.


Als dát zou kunnen....
We rollen de kruiwagen eronder maar ze blijven er maar naast schijten


Doe ik ook niet. Alleen de rug en de singelstreek, voor de rest zijn het klei-paarden. Ja idd te lui/geen zin om iedere dag maar weer dat hele paard te poetsen en zodra we thuis komen gaan ze toch weer in de modder liggen. Ik heb niet de indruk dat er ook één is die daaronder lijdt, ze hebben geen beesies en geen kale plekken.
Ben ik nu een slechte paardenverzorger omdat ik mijn paard niet poets?

Pien

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:51:



Dan moet je ze toch beter trainen Pien

Opal poept altijd voor we uit gaan, nooit onderweg.

En als er een kruiwagen staat, staat ze net zolang te klooien tot ze haar achterbenen zo om de hengels heeft gedrapeerd, dat ze netjes in de kruikar kakt.

Heeft me jaren van geduld gekost om haar dat te leren.

Isabel

Huertecilla schreef :


Ik heb dat wel gedaan, maar toen hij een paar dagen oud was moetsen wij een lang weekend weg. Toen we daarna terugkwamen zagen wij een heel timide veulen dat altijd op afstand bleef.
Heeft ie wel een beetje van zijn moeder, die is ook zo.
Zo vindt zij het niet fijn als je aan haar hoofd komt en hij heeft precies hetzelfde. Hij staat het wel toe, omdat hij vertrouwen in ons heeft, en als het moet dan moet het, je kunt hem overal aanraken, tot aan zijn balletjes toe, maar als je aan zijn hoofd komt heeft ie de neiging tot wegdraaien. Dat laten we dus maar zo.


Ja, hier kwam dat dus ook zo uit. Spirit is nog steeds geen veulen dat zich op je stort, hij komt hooguit even aan je ruiken, maar zal uit zichzelf nooit ongevraagd aan je zitten. Ik laat dat inderdaad bewust ook zo. Terwijl je wel alles met hem kunt doen, ik sjouw overal met hem naartoe, maar het initiatief gaat niet van hem uit.
Ik hoef maar te wijzen en hij gaat voor me opzij, dat deed hij al vanaf de geboorte, ik heb hem dat niet eens geleerd.
Ook dat laten we zo, dat snap je wel.... (Zolang dus als het duurt.)



Ha ha, ja, dat zie je inderdaad onderling.
Alhoewel Spirit nu echt overal gedoogd wordt door alle paarden, deze kleuter heeft echt enorm veel voorrechten en kan gewoon overal aanschuiven. Er is er altijd wel een bereid om met hem te klooien, zelden de merries, of het moet rennen met BD zijn.
Meestal zijn het de ruinen die met hem spelen.


Wat bij jou wel anders is, is dat jij geen ruinen hebt. Ik ben benieuwd hoe die verhoudingen straks komen te liggen als Spirit geslachtsrijp is.
Van Frans en Ilona hebben we inmiddels begrepen dat Khani niet meer met Jack kan samenlopen, dat is een heel heftig gebeuren geweest.


.... en zorg dat je kunt terugvallen op een goede en eerlijke, frustratieloze opvoeding ja....

Mogen slijmacties wel bij jou?
Weet Capricho het verschil?


Ja, na 3 keer gelezen te hebben snap ik nu wat je bedoelt.
Maar hoe uit zich dat meer flexibelere?

Groet, Pienj

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 22:36:


Ja, dat houden we zo
Hij leeft zich maar uit met zijn hengstveulens.


Wisten ze, in ieder geval van mij (in blokletters), voor ze een hengst kochten al. Jack is een sterke vent. Dat hij geen seizoenshormonen heeft verandert daar niets aan; ruinen hebben geen natuurlijke rol en zijn in een familiegroep een mogelijk verstorende factor. Het zijn daarbij de ruinen die anders haremhengst zouden kunnen zijn geworden die pertinent níet in de groep kunnen.


Ja.


Uiteraard: hij is full prof paard
Ík ben de zwakste schakel.


Hij strijkt míjn foutjes en fouten glad door ze of te negeren of iets te proberen te begrijpen. Het komt erg weinig voor dat ik bij hem door een misser een stap achteruit ga.
Hij is zeker zo slim en gevoelig als de meer introverte meiden, doch door zijn typisch hengst extroverte overdrevenheid (lompigheid, grote bewegingen, hardleersheid) is alles veel meer eerst spel dan gelijk serieus.
Dat is echt een fundamenteel en gróót verschil.

Dat zie jij met de kerels ook; die lopen te ravotten en dat is een spellaag die de meiden niet of nauwelijks hebben. Die kerels doen in hun gestoei regelmatig iets bots of stoms maar dat uit zich nóóít in een verstoorde relatie.
In het boek van Sue McDonnell is dat zó duidelijk: die vult twee forse hoofdtukken met mannengedrag De merries staan in haar boek te vreten om veulens te maken. Beetje cru gezegd maar daar komt het op neer.
Dat is een wereld van verschil in 'flexibliteit' en dat is bij hengsten door hun hormonen nog duidelijker dan bij ruinen. Die nemen nog meer 'risico', zijn nog minder met zelfbehoud bezig.

HC

Huertecilla schreef :

Mijn ruinen hier hebben het in de groep redelijk voor het zeggen.

Winner staat aan het hoofd van de groep (wij snappen niet waarom, hij is een softie in onze ogen, maar heeft op de merries een gewéldige uitstraling, waarschijnlijk door zijn pokerface).
Winner bepaalt, met Bay in zijn kielzog (jaja die ouwe, onze Eucalypta). Daaronder Diesel (slijmt bij Winner, is inmiddels wel de goedheid zelve) en hij heeft weer Fanny, soort vrouwelijke stormram (heeft ze gister weer bewezen toen ze Jack gewoon door het hek heen ondersteboven duwde om effe op de wei te kunnen gaan snacken).

Het grappige is dat Winner en Bay allebei Quarter zijn en Dies en Fanny van die heel grote Haflingers. Diesel is een bak van 1.57.
Soort zoekt soort hoor.

Daaronder de rest van de merries en Spiritje, die dus nu nog alle voorrechten heeft. Die overigens sterk gecorrigeerd wordt door de heren wanneer hij 'speels' bovenop de merries springt. Dus dat belooft nog wat.

Nee, de merries zijn inderdaad niet speels, al is BD altijd wel rennerig, maar ze hebben beduidend minder humor dan de ruinen.
Voor de merries is het leven veel serieuzer dan voor de ruinen en Spirit die graag lopen te klooien met elkaar. Soort van broederliefde.

Je zíét de merries haast zuchten als zij weer met elkaar aan de gang gaan....en ja, soms gaat het er inderdaad bot en lomp aan toe, maar dat mag voor de heren de pret niet drukken.
Als je het over vergevingsgezind hebt dan snap ik je.

Groet, Pien (die nu effe een les grondwerk gaat doen.)

Spirithorses schreef op vrijdag 24 februari 2006, 10:15:


Eigenlijk moeten we van het woord 'ruin' af in deze; het is een verschil tussen mannelijke en vrouwelijke paarden. Een ruin is daarbij gewoon een hengst zonder seizoenshormonen.

En dat is dé grote reden waarom je als je serieus een 'prestatie'-doel of niveau voor ogen hebt het verstandig is om voor een kerel te kiezen en de seizoenshormonen uit te sluiten.

Hoe je de betreffende paarden bij elkaar kan houden is meer van hun karakter dan van hun hormonen afhankelijk. Uiteraard mits ruimte het normale uitwijkgedrag toestaat. Zonder die ruimte houdt het op en kunnen ook op zich wel compatibele dieren niet volgens normale paardengedragsregels met elkaar omgaan.

HC

Huertecilla schreef op vrijdag 24 februari 2006, 10:51:

Ik heb 2 ruinen en 6 merries samen staan. heb geen problemen, ze hebben allemaal hun plaats in de hierarchie en dat gaat goed, er wordt weinig "gespeeld". af en toe lopen ze allemaal als halve wilden in het rond zonder duidelijke reden of oorzaak. er wordt niet meer gevochten of gebeten. enkel als ik hen eten geef en ze komen in elkaars buurt durven ze wel eens een schop geven maar nooit raak. ze leven in harmonie.
Belinda