Wat ik het moeilijkste vond was het gevecht tegen de gevestige orde. Toen ik Bright kreeg kon ik haar 's winters nog niet bij huis kwijt. Ze moest naar de pensionstalling waar ze stond toen ik haar kreeg. Ik had nog nooit in mijn leven een paard gehad en werd door een iedereen als een soort dumbo beschouwd. In hun ogen deed ik alles fout. Ijzers onder het paard vandaan. Gelijk de sper en neusriem van het hoofdstel af. Zelf de hoeven bijhouden. Geen deken meer op. Rotstraal behandelen met jodium inplaats van de zaak dichtsmeren met teer. Iedereen bemoeide zich met me om mij te vertellen dat ik alles helemaal fout deed. Ik had geen internet en wist van het hele bestaan van deze site, natuurlijk hoefbekappen en de NH beweging niets af. Ik volgde alleen maar mijn gevoel. Ik voelde me in die tijd verschrikkelijk alleen. Het was ook heel moeilijk om vol te houden in mijn opvattingen omdat ik nergens een bevestiging kreeg dat ik het goed deed.
Na een hele tijd aanmodderen heeft iemand deze site voor mij op een schijfje gezet zodat ik hem kon bekijken. (ik had geen Internet) Er ging een wereld voor mij open. Echt waar.
Ik heb de cursus bekappen gevolgd bij F&I en voelde mij ineens heel erg gesterkt. Er waren meer mensen die deden zoals ik het deed!
Gelijk de grootste ruzie op de pensionstalling. Ik mocht bij hoge uitzondering met een groepje mensen mee uit rijden. Er lag een dik pak sneeuw en de paarden op hun ijzers gleden alle kanten op. Mijn Brightje draafde op haar eigen slakketempo vrolijk met die grote paarden mee. Zonder problemen op haar ijzerloze hoefjes. Een mooi tijdstip om het afschaffen van hoefijzers te promoten dacht ik.
"Je kan je paarden natuurlijk ook van de ijzers afhalen." begon ik.
Alle gebruikelijke argumenten voor ijzers kon ik één voor één weerleggen. Waarop ze op een gegeven moment maar gewoon hun mond hielden. Later werd ik door één van hen erop aangesproken. Dat ik het idee wekte dat ze hun paarden mishandelden omdat ze er ijzers onder lieten slaan. Ik moest iedereen in hun waarde laten want ze hadden het beste met hun paarden voor. Ik ben trouwens nooit meer meegevraagd om samen te rijden. Gaf niet, ik reed toch al altijd alleen.
En ik kan nu tenminste hier op de site terecht. Ik ben het ook niet met alles eens wat hier voorbij komt maar het zit toch wel veel meer in de lijn van wat ik een goede manier van paardenhouden vind.

Lang verhaal geworden, kijken of het pakt want soms krijg je de mededeling het bericht is te lang en ben je je hele tekst kwijt.

Cassandra

Piet schreef op vrijdag 3 februari 2006, 9:54:


Hallo, Piet!
Ik wilde even reageren op je bericht.

Het moeilijkste vond (en vind ik nog steeds!) de houding van andere mensen. Zodra je afwijkt van het "normale" (hoefijzers, bit, dekens, stal, veel krachtvoer, e.d.) hoor je bij het "geitewollen-sokken-volk" of je bent gewoon te gierig om hoefijzes te betalen.

Ik ben er heel eerlijk in, Piet: Als mijn paard geen hoef- en peesproblemen had gehad, had geen haar op m'n hoofd eraan gedacht het anders te doen! Ik had gewoon (stom) de massa gevolgd, want rijpaarden moeten immers hoefijzers hebben, anders slijten de hoeven teveel.

Maar ik moest beslist wat doen, zelfs therapeutisch beslag kon Indy haar problemen niet oplossen. Toen ik de website van PaardNatuurlijk vond, had ik eerst zo iets van "Ja, dat zal wel. Weer een of andere zelfbenoemde goeroe die denkt een gat in de markt gevonden te hebben om zichzelf over de rug van arme paarden en wanhopige eigenaren te verrijken!" (Sorry, Frans en Ilona, schaam, schaam.....). Voordat ik jullie vond had ik al heel wat onbruikbare troep doorgespit, en ik had het eigenlijk wel gehad........ :) ) Toen ik de website doorgespit en de cursus gevolgd had was allemaal zo logisch en duidelijk! Dat ik daar niet zelf opgekomen was!

Met zelf bekappen had ik geen problemen, ik was voor de cursus traditioneel bekappen en de cursus bij Frans en Ilona ook al zelf bezig omdat ik niet tevreden was met mijn hoefsmeden. Uit nood begon ik maar zelf wat te raspen om tenminste van die rare brokkels en scheuren af te komen.

Paarden dag en nacht buiten, onbeperkt hooi, zo weinig mogelijk krachtvoer of rare toevoegingen, daar was ik altijd al mee bezig. Ik wilde Indy een zo paardwaardig mogelijk leven bieden. Het werd me echter lange tijd onmogelijk gemaakt door verschillende pensionhouders. Paarden opsluiten in een stal vond ik altijd al verschrikkelijk, net een gevangenis. Nu Indy bij ons thuis is, krijgt ze onbeperkt hooi, ze heeft altijd een 90 liter kuip vol water staan, de stal staat altijd open, ze heeft gezelschap want onze buren hebben twee ponys op snuffel afstand. In de winter krijgt ze nog wel een beetje krachtvoer en Biotine omdat haar hoeven anders nog teveel terugvallen, maar wellicht is dat volgend jaar niet meer nodig!

Wellicht dat de paarden van de mensen die je in je bericht noemt binnenkort ook ijzerloos door het leven mogen gaan, ik hoop het.

Groeten,
Monique

Piet schreef op vrijdag 3 februari 2006, 9:54:


Hoi Piet
Het ijzerloos gaan vond ik geen probleem , alhoewel ik wel bang ben geweest dat Maike zijn knieeen op slot zouden gaan , maar dat is nog steeds niet gebeurd en gebeurd ook niet meer omdat zijn hoeven langzaam aan wat rechter worden.
Het voer ook niet , helemaal niet , ik had altijd al zoiets van ze moeten de hele dag wat kunnen knabbelen.
Het 24 uur buiten staan , daar had ik wel moeite mee.Maar dat komt omdat Maike geen mooie wintervacht heeft , en ze geen schuilstal hebben als hehet gaat regenen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik met langdurige regen dus echt nog wel eens smokkel , maar dat is nu al heel lang geleden...
Maar het gaat ze prima af!! de hele vorst periode buiten gestaan en niet koud gehad!!!Dat geeft mij dan wel weer meer vertrouwen.
Bitloos vond ik altijd al stoer!!

Mijn grootste probleem , en daar ben ik gisteren achter gekomen...
Oeffff , moeilijk ...Waar alle boeken mee beginnen van klaus hemfling , monty robberts , pat p , en wat ik verder nog gelezen heb , Je emotionele balans....Je moet geestelijk en lichamelijk in balans zijn als je met een paard werkt . Begrijp je wat ik bedoel?!
Moet het voormezelf nu verder gaan uitvinden maar ik denk dat ik nu gevonden heb waarom ik maar met nieuwe paarden bij ons zo moeilijk contact kan krijgen....
Dat is voor mij het moeilijkst op dit moment!!

Groetjes Esther

Het ging even mis daarnet.
Weet je Piet, die mensen op de foto's van de link van Egon kunnen zelfs met een eenvoudig halster het hoofd van hun paard nog helemaal kapot krijgen.
Ik vind bitloos ook beter maar ben niet helemaal tegen als het niet anders gaat. Zie je, het gaat erom hoe de berijder ermee omgaat. Kijk nog maar eens goed naar die foto's. Het is niet het bit maar diegene die de teugels vasthoudt die de schade veroorzaakt. Daarintegen berokkenen hoefijzers altijd schade. Het maakt niet uit hoe je rijdt en daar ligt voor mij het verschil.

Groetjes,
Cassandra

Cassandra Berg schreef op vrijdag 3 februari 2006, 11:25:


Dit is al precies waar Egon bang voor was zoals hij x-aantal mailtjes terug schreef.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Cassandra Berg schreef op vrijdag 3 februari 2006, 11:25:


Ja, dat klopt. MAAR: het is de achterliggende gedachte die bepaalt hoe iemand rijdt. Iemand die denkt dat een paard een monster is dat in bedwang moet worden gehouden zal automatisch voor een dwangmiddel kiezen (waarschijnlijk denken zulke mensen dat je met een bit meer te vertellen hebt) en dus voor een bit kiezen.
Zodra je het bit weglaat en met een halster gaat rijden ben je hoogstwaarschijnlijk al tot de conclusie gekomen dat het zonder dwang ook gaat, of zelfs nog beter gaat (die fase komt nog iets later). Erg onwaarschijnlijk dat je dan nog aan de teugels gaat sleuren.
Ik heb dan ook nog nooit ergens gezien dat iemand die rijdt met een touwhalster het paard daarmee tot bloedens toe open heeft gereden. Iemand anders wel?

Het idee "ik zal hem eens laten zien wie de baas is" en het rijden met touwhalster ligt zover uit elkaar dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat beide ideeen zich verenigd hebben tussen een stel oren.

Groeten,
Frans

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 3 februari 2006, 11:33:


En weet je, ik weet zeker dat een touwhalster lang niet zo'n pijn kán veroorzaken als een bit. je moet het halster hoog genoeg op de neus leggen, niet te dun touw gebruiken, evt zoals ik een zachte neopreenband eronder.

Wat je dan ook doet, pijn kún je het paard niet doen. Of je nou met al je gewicht aan de teugels gaat hangen omdat je er bijna aflazert of omdat je paard aan de kant springt terwijl je weet dat er een auto aan komt denderen, t maakt niet uit: pijn doet het niet.

In die situaties doe je je paard wél pijn met een bit. Ik heb echt een hekel gekregen aan een bit, ik vind het een erg grote verantwoording, en ik heb geen zin om die verantwoording te nemen als ik ook gewoon met mn zachte touwhalster kan rijden.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Toch kan dat heel goed.

Heel veel mensen die meerdere paarden hebben of rijden maken onderscheid tussen die paarden. Het ene paard is een schatje en kun je wel op een halster rijden, de volgende hangen ze een pelhalm of wat voor heftig bit dan ook in want die is zo sterk in zijn hals. Die mensen dénken dat ze goed kunnen inschatten wat wanneer kan, maar uiteindelijk kunnen ze dat dus helemaal niet.
Ook ken ik iemand die heel veel gebruik maakt van de basisoefeningen van parrelli, veel op touwhalster rijd en voor een heel erg groot deel enorm "natuurlijk" met zijn paard bezig is. Maar zo eens in de zoveel tijd gaat er wel een slofteugel aan, ik weet niet eens meer waarom, maar om een of ander klein detail in zijn houding ofzo.
Misschien is ook dit weer die vraag van wát is nu NH? Mij is in ieder geval wel duidelijk dat dat voor iedereen anders is. Ik denk dat elke stap er in ieder geval eentje is en dat iedereen er op zijn eigen tempo moet komen. Ik heb makkelijk praten van achter mijn pc met geen enkele activiteit met paarden de afgelopen 7 maanden.....

Groetjes Karin

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 3 februari 2006, 11:40:


Je klink nou een beetje als iemand die van het bit zegt dat het helemaal geen zeer doet. Ik snap je redenatie totaal niet eigenlijk .
Ik vind het volstrekt logisch dat een touwhalster waar kracht op komt te staan, zeer gaat doen.

jose schreef op vrijdag 3 februari 2006, 13:49:


Als je aan een mond trekt zit je niet direct op iets hards (bot), dat is op de neus wel zo. Als je er dan voor zorgt dat je een zacht/breed stuk op de goede plek op de neus hebt (geen snijdend touw), dan kun je je paard eigenlijk geen pijn doen, en niks beschadigen.

Als je aan een bit trekt kunnen de mondhoeken zelfs scheuren, en kan er binnen in de mond ook van alles beschadigen zonder dat je het ziet.

Dat is het verschil.

Misschien heb ik me iets te sterk uitgedrukt, maar snap je het nu wel?

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 3 februari 2006, 13:59:


Ik vind dat je je nu nog wel wat sterk uitdrukt mbt bitten en mondhoeken kapotscheuren. Dat moet je het wel heel gewelddadig en stelselmatig doen volgens mij. Kheb heel wat mensen aan bitten zien trekken maar die afgrijselijke foto's met bloedende monden heb ik nog nooit gezien.

Ilona, touwhalster zijn nou eenmaal niet breed en ik zie ook niet vaak dat er een zacht stuk omheen zit. Ook jij rijdt hiernaast met een geval dat ik niet graag om mijn neus wil hangen.

En ja, ik heb wel open neusbenen gezien, of neusbenen die weliswaar geheeld, maar nog wel de plekken vertonen (volgens mij vaak de bosal als veroorzaker).

jose schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:16:


Kijk maar eens wat beter zou ik zeggen...



Als je zou moeten kiezen denk ik dat je liever dat hebt dan een stuk metaal in je mond. Maar goed, das een zinloze discussie.

Ik rijd baladeika al geruime tijd met een speciaal touwhalster, met een breed stuk neopreen op de neus. ik zal er wel eens een foto van maken, het is echt erg fijn. Dat ding kun je gewoon bij de ruitersport winkel kopen.



Ja, ik ook. Maar ik heb ook mensen met vreselijke dingen zien rijden: spijkers in de neusriem, dunne snijdende ijzeren draden etc. DUH dat je daar open wonden van kunt krijgen.

Maar van een normaal vrij dik trensbit heb ik óók wonden gezien, ik denk eigenlijk ieder manege-meisje wel eens... Toch? Niet dat het bloed eruit spuit, maar dat je weer vaseline op de mondhoeken moet smeren...?


Als een bosal niet past is het een on-ding.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!