Els Kleverlaan schreef op woensdag 7 december 2005, 15:34:


ik heb op animal planet een een hele docu gezien wat ging over telepatische band tussen vnl. honden en mensen: op een afstand van ik geloof 35 km wist een hond waneer zijn vrouwtje naar huis kwam, dit was simultaan gefilmd, op het moment dat ze zei 'we gaan naar huis' ging de hond klaar liggen bij de deur!!
Ina

epona schreef op woensdag 7 december 2005, 15:57:


Rupert Sheldrake heeft daar 5 jaar lang een zo wetenschappelijk mogelijk onderzoek naar gedaan en er een boek over geschreven dat in het Nederlands vertaald is. "Honden weten wanneer hun baas thuiskomt" . Daarin staan ook voorbeelden van enorme afstanden.


Karin

Natasja Cornelissen schreef op woensdag 7 december 2005, 12:24:


Ik ben net eens met mijn jas aan naar hem toe gegaan en ben even bezig geweest met hem. Niks aan de hand. Toen heb ik mijn jas eens even open gedaan (met rode trui) ..... Ik voelde me net een potloodventer, dat effect had het in elk geval wel

Wel leuk dat ik niet de enige met die ervaring ben. Ik had het alleen nog nooit meegemaakt. Die andere 2 hebben nooit zoiets gehad. Saffier is zowiezo een verhaal apart, die lijkt niks wat te interesseren, die loopt overal langs, door en naar toe, die vind alles goed zolang die maar op tijd geknuffeld wordt. En dat terwijl moederlief zo hypernerveus is als een pony maar zijn kan, alleen dat knuffelen heeft ie van haar geloof ik.

Buck hinnikt naar iedereen, zelfs naar de postbode, maar altijd pas zodra ie hem ziet. Nu hoorde ik van een buurman, dat hij ook hinnikt als er niemand is, maar na een minuut kom ik aanrijden in mijn auto. Ik denk dat hij het specifieke geluid van de auto al van ver herkent, niet de kleur, want hij kan me niet zien.
Wat die jassen betreft: wanneer een vriendin de paarden voert of vangt, komen ze naar haar toe als ze mijn jas aan heeft, anders weifelend. Kwestie van een bekend silhouet met een bekende geur denk ik. Want elke jas -en zeker de niet-paardenjas!- ruikt anders. In de Cavallo stond dat paarden niet veel kleur onderscheiden, wel donker en licht. En de kleuren blauw en geel, die ver uit elkaar liggen. Ik vermoed dat geur heel veel uitmaakt. En tja, telepathie... het is bewezen dat paarden die 3 km uit elkaar staan, het in de gaten kunnen hebben dat een van beide gevoerd wordt, mits ze "op elkaar afgesteld" zijn. Aan het gedrag van het paard verderop is te herkennen dat hij denkt dat er voedsel aan komt.
Kan me zo voorstellen dat paarden zulke telepathie ook op jou loslaten.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 7 december 2005, 15:34:


Onze erfhond herkent alle auto's van alle paardeneigenaars. Dat betekent dat ie niet blaft en niet reageert als de vaste paardeneigenaars het erf op komen rijden maar wel als er een 'nieuw' iemand het erf op komt rijden (bezoek, veearts). Volgens zijn baas hoort hij het aan het motorgeluid. Dat betekent dat hij zo'n 30 verschillende motorgeluiden kan herkennen. Er zijn 36 pensionpaarden!
alice

Mijn paard reageert altijd als ik met de auto kom aanrijden, maar laatst was ik in een andere auto en toen reageerde hij niet op mij.
bij mijn hond is dit ook zo. Laatst een ander auto gekocht en toen was hij erg waaks toen ik de oprit op reed , terwijl hij altijd mij staat op te wachten als ik kom en erg blij is.

alice de beer schreef op vrijdag 9 december 2005, 12:58:

Natasja Cornelissen schreef op woensdag 7 december 2005, 12:24:


Hoi Nataja,
Misschien eens proberen om elke keer andere kleren aan te doen, zodat hij daar aan kan wennen. Anders wordt hij misschien te 1kennig. Begin niet gelijk met felle kleuren maar met rustige en daarna kan je steeds feller gaan.
Groetjes Cindy

Dit probleem herken ik. Gewoon iedere keer tijdens voeren andere kleur aan, op een bepaald moment kijken ze er niet meer van op.
Ze worden inderdaad erg eenkennig als je altijd dezelfde jas aan hebt.
Vreemd maar waar. Vooral als je de kleur ook aan had vlak na geboorte van het veulen.

Cindy Meeuwissen schreef op maandag 12 december 2005, 14:10: