Och vrij simpel, ik ben met bitloos rijden gaan expirimenteren en voordat ik de kans kreeg het verder uit te bouwen ging mijn verzorgpaard terug naar zijn baasje. Dus dan houd het op, je hebt er nog altijd een paard voor nodig Logeren deed ik hem weinig, als ik dat al deed, dan aan de enkele longe, puur om aan zijn draf te werken die hij onder het zadel niet in balans kreeg door mijn onkunde en dan wel.

Ja dat snap ik. Ik vind longeren een nuttig onderdeel van. Ik heb het idee dat de meesten "eindeloze rondjes draaien" voor ogen hebben en mijn ervaring is zo anders. Ik vind het leuk, combineer het met veel andere dingen en oefeningen en heb gezien hoe nuttig het is. Ik heb er mijn beperkingen als ruiter (waar ik uiteraard ook weer aan werk) altijd wat mee aan kunnen vullen. En ik vind persoonlijk het wel belangrijk hoe een paard zijn rug gebruikt ed. Niet heel traditioneel ingevuld, maar ik schenk er wel aandacht aan.
Om een voorbeeld te geven, de draf van mijn verzorgpaard, Fengur. Hij is een vijfganger, voorkeur voor tolt en door zijn vijf gangen wat de neiging om zijn rug vast te zetten. Zijn draf is vlak en wanneer hij fysiek niet zo lekker in zijn vel zit ook stijvig en kort. Ik als ruiter vind de draf een moeilijke gang om te rijden. Ik merkte dat wanneer ik hem tijdens de rit veel aan liet galoperen en dan of terugnemen of flink gas geven en dan 1 keer in de week in de "roundpen" die we met een draadje af hadden gezet een minuutje of 6 a 7 liet draven op beide handen, dat hij zijn draf onder het zadel veel ruimer en meer in balans liep. Ik kon dan als (slechte) ruiter deze draf beter rijden en zelfs ondersteunen. Misschien dat dit voor andere mensen onbelangrijk is, maar ik vind dat belangrijk. Want ik heb het idee dat wanneer hij zich fysiek makkelijker kan bewegen, hij zich ook gewoon beter voelt. Het lijkt mij niet prettig om een stijve rug te hebben, waar het ook door komt.
En zo gebruik ik longeren, op de volte lopen of hoe je het ook wilt noemen, als hulpmiddel en onderdeel van. Ik heb hem ook veel aan de hand zijn hals laten inbuigen, laten wijken voor de kuit (onder het zadel en vanaf de grond) enz enz. Het is een geheel.
Voor jonge paarden kun je het gebruiken om ze iets te leren wat ze later onder het zadel moeten gaan doen. Zoals HC al zegt kan dat ook tijdens wandelingen ed. Tuurlijk, als je daar de mogelijkheid toe hebt. Handpaardrijden is ook zoiets waardevols. Maar goed, longeren kan ook nuttig zijn, het is maar hoe je het aanpakt.

Groetjes Karin

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 17:07:


Op mijn eigen ervaring.
Als er nood of schrik is, waardoor je echt even niet meer doorkomt, dan vind ik een kort, fel ophoudinkje wat direct wegvalt zeer effectief. Hoef dat altijd maar 1x te doen. Met bitloos vind ik die overdracht 'trager' en dan in combinatie met mennen, waarbij die hulp via die lange leidsels moet, blijft daar voor niet zoveel meer van over.

jose schreef op zondag 13 november 2005, 19:44:


Je komt niet door, maar een ruk aan het bit komt wel door, dus er komt wel wat door.

Paard is dus niet ongevoelig. Het ligt dus niet aan het paard.

Wie blijft erover, de mens. De mens kan niet duidelijk genoeg signaal overbrengen. Dan is het dus tijd voor de mens om aan de communicatie te werken.

In mijn ervaring is een bit alleen maar een storende factor in de communicatie.
In plaats van het paard op jou te laten concentreren, geef je hem een pijnprikkel in zijn mond, en is die pijn wat het paard zijn aandacht opeist. Niet handig in mijn optiek.

Isabel

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 20:30:


Een bit kan een storende factor zijn, net zoals een touwhalster dat kan zijn. Dat ligt niet aan het bit, dat ligt aan het gebruik.

Op een moment dat ik mijn paard niet meer op mij kan laten concentreren (en dat is dus een noodsituatie) en ik kom ook niet meer door met een schreeuw of met een tik met de zweep, dan vind ik die pijnprikkel juist om hem weer op mij te laten concentreren en die hem weer bij zijn positieven brengt errug fijn ja!

jose schreef op zondag 13 november 2005, 20:47:


En ondanks dat het touwhalster niet liever is dan het bit, kom je beter door met het bit. (we zijn weer terug bij af). Want het bit is directer, want werkt in op 1 punt.
Ja, zo kunnen we nog wel een poosje in het cirkeltje ronddraaien, als het maar niet aan de longe is.

Nogmaals, het ligt aan jou, en jouw communicatie, als je zonder bit niet meer contact hebt met je paard.
Tik met de zweep vind ik helemaal een mooie, trouwens. Paard luistert niet, geef hem een kledder.

Ik denk dat we niet op dezelfde golflengte zitten.

Laat maar verder.

Isabel

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 21:00:



Gelijk heb je Isabel. Alsof ik hier nooit langs/over de provinciale weg moet (en wel zónder vluchtstrook...), alsof je in NL geen mooie paden hebt, alsof buiten wandelen alleen maar rechtuit is.
Zo zeg ik ook niets meer tegen lieden dat door een olijfboomgaard rijden of een échte berg beklimmen geen dressuur is en in een omheinde zandbak bij een letter wenden wel....
Hier is alles anders en ik heb makkelijk praten

ElkeW heeft al haar verslag gedaan. Die heeft ook meegemaakt dat ik met hengstlief aan de lange lijn liep en er een crosser op het achterwiel récht op ons afkwam; pielemans gaf hem nog geen oor, want was met óns bezig
Ze heeft ook kunnen ervaren dat je hem op een halsring vederlicht kan rijden en begrijpt helemaal dat dit er in de toekomst ook buiten in zit net zoals ik me Arabella al hónderden km's doe.

Dat kan ik hier en dus iedereen overal, want ik noch onze paarden zijn 'specialer' dan een ander.
Het draait alleen maar om voorbereiding en de kwaliteitstijd die je erin wil stoppen. PÚNT. Oh ja, en de wíl natuurlijk

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 21:00:


En ik denk dat het aan jou interpretatie ligt waarom die golflengte problemen geeft.

Waarom zou het aan mijn communicatie liggen? Ik zeg niet dat ik met bit perse meer of minder contact heb, ik zeg dat ik rechtstreekser directer in kan werken.

Iedereen die bijvoorbeeld wat hoger in de dressuur rijdt (en ook wel ervaring heeft met bitloos of halsring) beaamt dit. Dus misschien is dat bij jou gewoon gebrek aan die ervaring.

En waarom denk jij meteen dat hij een kledder met de zweep krijgt als hij niet luistert?
Je weet diudelijk niet waar je het over hebt wat mennen betreft.

Een aai met de zweep (want meer is het niet) is niet meer dan een stuurhulp (ook weer uitgaande van het wijken voor druk principe). Loopt je paard teveel naar het midden van de weg? Dan raak je hem even met het touwtje van de zweep op de achterhand; de 'wegkant'. En je paard loopt keurig voor die aanraking weg naar de buitenhelft van de weg. Hoef je niet aan zijn mond en hoofd te sjorren niks.

Armoedige kijk van jou op anderen om direct maar aan te nemen dat zij zweep voor 'kledders' gebruiken.

jose schreef op zondag 13 november 2005, 16:31:


Leg de laatste "dus" eens uit?

Frans

jose schreef op maandag 14 november 2005, 9:43:


Als we zo eens teruglezen in jouw berichten dan blijkt dat je zo ongeveer overal tegenin gaat aan wat er hier aan (nieuwe) inzichten heerst. Ik vraag me dan ook af wat je beweegredenen zijn om aan dit forum deel te nemen. Je bent van harte welkom hoor, dat is geen probleem. Maar kennelijk ben je hier niet omdat het bitloze en dergelijke je zo aanspreekt. Waar ik dan benieuwd naar ben is waarom je hier dan wel bent?

Frans

Ja en de TIJD.
Iemand die een jong paard heeft wat nog bijna niets kan vraagt hoe ze ernaartoe kan werken. Jij hebt jou pielemans toch ook niet de eerste dag dat je wat met hem ging doen meegenomen in de lange lijnen langs die provinciale weg? Dat heb je hem toch mag ik hopen eerst geleerd? Dáár werd naar gevraagd, niet naar wat je na weet ik veel hoe lang oefenen al kan.
En nogmaals, op die manier gaan wandelen is super, maar je moet daar wel aan toe zijn. En dat leer je in een rustige en veilige en naar mijn persoonlijke voorkeur ook omheinde omgeving, niet door je paard in het verkeer in het diepe te gooien.
Dát was wat ik zei en dat kun je ontbreken van de wil noemen (ja ik voel me door je aangesproken), maar je kunt het ook zorgen voor de veiligheid van je paard noemen.

Groetjes Karin

Ja en de TIJD.
Iemand die een jong paard heeft wat nog bijna niets kan vraagt hoe ze ernaartoe kan werken. Jij hebt jou pielemans toch ook niet de eerste dag dat je wat met hem ging doen meegenomen in de lange lijnen langs die provinciale weg? Dat heb je hem toch mag ik hopen eerst geleerd? Dáár werd naar gevraagd, niet naar wat je na weet ik veel hoe lang oefenen al kan.
En nogmaals, op die manier gaan wandelen is super, maar je moet daar wel aan toe zijn. En dat leer je in een rustige en veilige en naar mijn persoonlijke voorkeur ook omheinde omgeving, niet door je paard in het verkeer in het diepe te gooien.
Dát was wat ik zei en dat kun je ontbreken van de wil noemen (ja ik voel me door je aangesproken), maar je kunt het ook zorgen voor de veiligheid van je paard noemen.

Groetjes Karin

Karin schreef op maandag 14 november 2005, 17:00:


Ónze pielemans gaat al geruime tijd mee fietsen, door het verkeer. Niks dubbele lijnen, niks een kar erachter, gewoon degelijk grondwerk aanleren en meenemen aan de fiets. Goed voor de conditie, goed voor de hoeven, en goed voor het wennen aan het verkeer. Tis maar een idee.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op maandag 14 november 2005, 17:15:


Ik ben helaas niet zo stoer dat ik Finn al de weg mee opneem, het erf is al heel spannend, je moet ook niet vergeten dat ie helemaal niets geleerd heeft, alleen maar paard is geweest.
Werkt trouwens ook weer in mijn voordeel want hij reageert heel puur, maar hij is een enorme brok energie en beresterk.
Als ik hem bij de kudde weghaal is ie zo in paniek dat ie bijna door het hek heenknalt en dan heb ik zeker 10 minuten nodig om zijn aandacht op mij te krijgen!
Verder denk ik eraan om hem als bijpaard mee te gaan nemen met de buitenritten als ie iets verder is, dan heeft ie steun aan Tara, zijn grote vriendin en leert ie de wereld kennen.

Yolanda

Frans Veldman schreef op maandag 14 november 2005, 17:15:

Frans

Frans, waar een wil is, is altijd een weg. Of dat nu een brommer, fiets of wat ook is.
Ik doe het als handpaard, daarna véél vanuit de aanhanger en het beleren het liefste lopend omdat ik dan de meeste aandacht voor het paard heb en van volgen naar leidpositie 4 toe kan werken. Doe dat met alle paarden en ook met pielemans, juíst met pielemans want bij hem is volgen één ding, maar weerstandsloos drijven punt tíg.
Zit dat er ontspannen in, dan kan je vanuit 3 het binnenachterbeen verder onder laten zetten wanneer je dat opportuun is.

Bij de stap naar onder het zadel maken we ook van verchillende manieren gebruikt. Soms alleen, soms met een ander paard, soms achter de motorfiets, soms aan de lange lijn met passagier in het zadel. Telkens in leerblokken in zaagtandgrafiek en met verwerktijd.

Erg amusant vind ik dat er altijd legio argumenten zijn om geen goede voorbereiding en opbouw te kunnen doen, zelfs waarom het beter is van niet. Verderop in het traject is het dan 'logisch' dat men de dingen die wij doen niet kan doen omdat dit 'dus' gevaarlijk is....

Enneh Karin, niets komt uit de lucht vallen en wij nemen héél kleine stapjes en al die stapjes zijn goed voorbereid. Als je daarvoor geen tijd hebt, houdt het op. Houdt weerstandsloos paardrijden op, houdt eigenlijk het hele paardgericht zijn op.
Ook is het 'lange lijn', enkelvoud. Juist die énkele lijn is essentieel en dwingt de begeleider tot handigheid want het paard mag ook geen enkelzijdige druk ervaren. Ik mik de lijn los over de tegengestelde flank; loop ik linksachter, dan hangt het touw links van de hals, rechts op de flank, weer over de croup los in mijn hand. De zelfgemaakte leidstok (géén zweep en de wortelstok is me te zwaar voor dit werk) in mijn andere hand.
Tempo, snelheid en ook stoppen bepaal ik met mijn eigen ritme; echt héél gaaf. Ook als er een brullende trekker met bonkende aanhanger tegen- of achterop komt. Ook bussen, vrachtwagens, brommers, andere paarden... en nee, niet gelijk vanaf de eerste dag nee: vóórbereiding, kleine stapjes en één nieuw ding tegelijk!!!

Maar dat bedoel ik ook! Maar je moet toch aan het begin beginnen?
Je doet net alsof ik zeg dat je een jong paard eindeloos moet gaan longeren en huppa je hebt een goed paard staan. En dat heb ik helemaal niet gezegd. Ik heb alleen gezegd dat in een veilige omheinde (en ja kleine) omgeving je kan beginnen met wennen aan halster, optoming, lijnen, leidposities enz enz.
Jij hebt het over leidpositie zus en zo. Heb ik nog nooit van gehoord. Dat wil niet zeggen dat ik als een idioot in het midden sta en nergens over nadenken gewoon wat doe.

Ik vind het heel jammer dat er zo gereageerd word. Ik ben hier niet nieuw. Ik heb vaak genoeg verhalen gehouden over hoe ik met paarden omga. Over dat ik met ze fiets, handpaardrijd enz enz. Misschien niet jou manier HC en misschien net niet natuurlijk genoeg voor dit forum (omdat ik bijv nog wel ook gebruik maak van het bit), maar ik ben geen dombo die maar wat doet en geen tijd neemt en ik geef ook niemand hier op het forum het advies geen tijd te nemen. Zo wordt het nu wel gemaakt en dat vind ik op zijn zachts gezegd heel erg flauw.

Groetjes Karin