ik kreeg dit mailtje van mijn broertje en wilde dit jullie ff laten zien. vraag me niet waar die het gevonden heeft. hij heeft het ergens van internet afgeplukt.

Jacobskruiskruid onder vuur, terecht of niet?

Over jacobskruiskruid wordt het schrikbeeld van een oprukkende
sluipmoordenaar van paarden opgehangen. Wij willen graag een paar
wetenschappelijke feiten op een rijtje zetten. Jacobskruiskruid bevat
'pyrrolizidine alkaloïden' (PA's). Dit zijn toxische stoffen die bij opname
door dieren nauwelijks afgebroken worden en zich in de lever opstapelen.
Planten hebben gifstoffen evolutionair ontwikkeld als afweermiddel tegen
vraat door dieren. Deze strategie is effectief: paarden en runderen zullen
uit zichzelf jacobskruiskruid niet aanraken. Toch kan een risico ontstaan
wanneer de dieren geen ander voedsel vinden of wanneer jacobskruiskruid als
hooi wordt aangereikt. Schapen en geiten zijn veel minder gevoelig voor
PA's.
Een dodelijke dosis jacobskruiskruid komt neer op 50 tot 200 gram gedroogde
plant per kg lichaamsgewicht. Voor een 20-jarig paard van 500 kg komt dit
ruwweg neer op een jaarlijkse consumptie van 250 tot 1000 volgroeide
planten. Meldingen van vergiftiging bij mensen zijn in West-Europa niet
bekend.
De plant komt overal voor in Vlaanderen. Hij kiemt alleen op kale bodems en
heeft een sterke voorkeur voor droge, lichtrijke, licht geroerde bodems. In
weiden wijzen haarden van jacobskruiskruid meestal op overbegrazing.
Jacobskruiskruid verschijnt ook op open plekken die door maaibeheer in de
grasmat ontstaan. Verdient de plant hiervoor het etiket 'schadelijke soort'?
Zijn aanwezigheid kan ook getuigen van evenwichtig biologisch leven in een
grasland en met zijn weelderige bloemtrossen vormt hij een belangrijke
voedselbron voor bloembezoekende insecten.
Over het algemeen is er geen reden tot ongerustheid. Als men toch
maatregelen wil treffen, dan zal men vooral oog moeten hebben voor de lokale
oorzaken. Brongerichte maatregelen kunnen zijn: het verlagen van de
graasdruk, bijvoederen en/of het gebruik van lichtere machines. Waar dit
niet mogelijk is, is een effectgericht beheer van één of twee maal
(selectief) maaien per jaar een duurzaam alternatief.
Actieve bestrijding is in Groot-Brittannië inefficiënt gebleken en leidt
soms tot een averechts effect: bespoten planten verliezen hun typische
afstotelijke geur en het uittrekken van planten schept telkens weer gunstige
kiemplaatsen.
Jacobskruiskruid heeft ook een natuurlijke vijand: de jacobsvlinder. De
oranje-zwart gekleurde rupsen kunnen in sommige jaren jacobskruiskruid op
een perceel decimeren.

Contactpersonen
Kris Decleer, tel 02-558 18 47; e-mail: kris.decleer@inbo.be
Jan Wouters, tel 02-528 89 07; e-mail: jan.wouters@inbo.be

Jacqueline

jacqueline postmes schreef op maandag 24 oktober 2005, 18:07:


Hier kan ik grotendeels achterstaan. Naast de maatregelen om de plant te bestrijden lijkt het me echter ook heel belangrijk dat er maatregelen getroffen worden om ervoor te zorgen dat JKK niet in hooi bestemd voor dieren terecht komt.

jacqueline postmes schreef op maandag 24 oktober 2005, 18:07:


Er wordt aan het volgende voorbij gegaan:
Het is inmiddels bekend dat paarden de jonge zaailingen per ongeluk met een hap gras meepakken. Herkennen ze de plant, dan zullen ze het laten vallen. De plant zal drogen, de giftigheid wordt niet meer herkend en later wordt de plant alsnog meegeten. Nu vraag ik me dus af, aangezien een paard verslaafd kan raken aan JKK, hoeveel ie daarvoor moet eten. Isabella van Ingrid eet het in ieder geval wel al gewoon.

Wat ook vergeten wordt is dat 's winters de planten verdroogd in de wei staan. Dan is de giftigheid ook niet meer te herkennen en eten ze het ook gewoon.

Dat de plant alleen op kale bodems kiemt klopt ook niet, want bij Hanneke staan ze op een dicht gazonnetje en in de bloemenborder. En die plant is niet door Hanneke zelf gezaaid!

Ik citeer:

De Jakobsvlinder is in Nieuw Zeeland, Australie, Canada en de Verenigde Staten ingezet om de plant onder controle te krijgen.(tussen de dertiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw) Het resultaat was mager. Dat is heel goed verklaarbaar; de Jakobsvlinder is specialist op het Jakobkruiskruid, d.w.z. hij eet vrijwel uitsluitend van die plant en dat doet hij al vele duizenden jaren. De plant is aan die vraat aangepast door middel van een langlevende zaadbank en een geweldig herstelvermogen.
***************************************************************************************
Volgens de Professor waar ik mee gemaild heb heeft JKK zich aangepast aan zijn natuurlijke vijand d.m.v. een langlevende zaadbank. Maaien lijkt voorlopig de beste oplossing om het uit je wei te krijgen, maar waar moet je dan met je paard naar toe?

In ieder geval moet de druk van buitenaf verminderd worden door het maaien van de bermen, want men is het er dan nog niet helemaal over eens hoever de zaadjes kunnen waaien, het is wel al bekend dat vogels en andere dieren mee helpen met de vespreiding.

De lethale dosis lijkt me ook wat aan de hoge kant. Het is gebaseerd op een onderzoek uit Zurich. Er wordt ook wel over een lagere lethale dosis gesproken. We zijn nog steeds op zoek naar de juiste brongegevens.

Frans, heb jij daarvan trouwens brongegevens?

Lijkt mij dat voorkomen beter is dan genezen.....

Duzzzzzzzzzz

Help mee Jakobskruiskruid te
bestrijden, teken op
http://kruiskruid.petities.nl

Collane