Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 23:51:
> Klopt Piet, ze weet niet beter inderdaad.
> Maar lijdt ze eronder, dat vraag ik me af, pakt ze het erbij
> omdat ze het verschil niet kent ? Kan me niet voorstellen dat ze
> iets zou toelaten of zelfs vrijwillig zou doen, dat haar pijn
> zou doen, het idee alleen al doet me glimlachen, dat ligt niet
> in haar karakter,geloof me.
>
> Het lijkt me wel de moeite om te gaan proberen(zonder bit), zal
> es info verzamelen hoe dat best aan te pakken en mijn eerste
> verlofdagen ga ik er mee bezig zijn, ben wel heel nieuwsgierig
> naar haar reactie!
Hoi Jacqueline.
Voor drie jaar terug hadden alle paarden hier een bit in.
Ze wisten niet beter.
En nee, er was niet te merken dat ze er ongemak van hadden.
Laat ik het over vier ruinen en vier merries hebben.
De eerste: Lucifer.
Hij deed wat van hem gevraagd werd, zolang het maar duidelijk was en de vrijheid lag als hij het goed deed.
Maar ja, gefrustreerde kinderen, niet duidelijk in hun vragen, dan werd het getrek en een gevecht en ging hij staan waar hij wou.
Marco.
Een vrij dom paard, niet echt met zijn aandacht in de wereld.
Hing in zijn teugels en in het bit.
Zag hij ergens gras, dan ging hij er voor.
Je kon trekken, vloeken, je hakken in zijn zij zetten wat je wou.
Biksen.
Het ideale paard.
Oplettend, meewerkend, heel snel reagerend op wat je hem vroeg.
Gaustdalen.
Had hij zijn dag niet, dan had je strijd.
Had hij echt de pest er in, dan ging hij in galop schuin over de rijbaan en dan een noodstop vlak voor het hek.
Dit waren de ruinen.
Waarom begonnen we met zonder bit rijden?
Omdat we ons ergerden aan het getrek van de kinderen.
Het roepen: hij kan het niet.
Het verschil:
Vanaf het eerste moment dat ze geen bit in hadden, waren ze veel meer ontspannen.
Luisterden veel beter naar wat er aan ze gevraagd werd.
Waar meer oplettend/wakker voor waar ze waren en wat ze deden.
De kinderen moesten harder werken en kregen een nog hardere spiegel van waar het fout ging.
Maar de overwinning van het samenwerken en niet tegen elkaar inwerken, was ook veel lonender en leuk om te zien.
Marco, hij werd ook meer wakker, blijer en actiever....alsof er een stukje veiligheid voor hem was weggevallen en hij zelf nu meer bij de les moest zijn.
De merries.
Drie fjordingen, voor mij zegt dat genoeg. :)
Waren in het begin wat hardleerser zonder bit.
Liva, een oudere merrie was alleen maar blij het bit kwijt te zijn en luisterde toch wel.
Silja, had wel zin om uit te proberen wat geen bit inhield.
Maar iemand schreef al, met en hackemor kun je een neusbeen breken.
Ook de scherpte van het touw/neusleer bepaald een hoeveelheid druk in de hand van de ruiter.
Zij had duidelijk een wat scherper neustouw nodig.
Embla, was een protesteerder wat bit betrof.
En ook zo werd een blijer en meewerkender paard.
Van de ongeveer dertien paarden die zo in mijn hoofd opkomen, is er maar èèn een bit blijven gebruiken.
Hij luisterde alleen maar slechter zonder bit en kreeg gevaarlijke trekjes.
Mijn paard en nog een merrie hebben nooit een bit ingehad.
En we rijden net zo makkelijk langs de weg en ze luisteren net zo goed.
Tuurlijk hebben we ook wat strubbelingen, maar geen andere dan wie je bij paarden met bit kunt verwachten.
Joke.
Warboel
