Piet schreef op woensdag, 28 september 2005, 15:29:
> Clickeren is de enige methode waarbij het paard zichzelf
> iets wil aanleren, waarin het gaat meedenken om iets goed
> te doen en heeft alles met rijden te maken. Boven elke
> die dit meent te moeten zeggen er nooit in de praktijk
> mee bezig is geweest.
>
> Piet
Oefff.... dat is zelfs maar netaan in de ríchtng van waar de klok luidt Piet.
'Klikkeren' is de naam voor een specifieke methode van bridging voor een positieve beloning. Punt.
Ook een paard leert op verschillende manieren en is in dit opzicht niet anders dan andere dieren.
+ of - Belonen, + of - straffen en extinctie. Werken met alleen positief belonen werkt inderdaad, maar je laat 80% van de mogelijke wegen onbenut.
'Klikkeren' is daarbij slechts één manier om van die slechts 20% gebruik te maken.
Parelli maakt hoofdzakelijk gebruik van '- Belonen' en da's ook weer 20%
Gebruik die allebei en je bent al op 40.
Het straffen-deel van het leerspectrum is niets vervelends; dat zit alleen maar in het hoofd van de vermeend paardvriendelijken. Zo is het niet geven van een beloning ook straffen....
Bij opvoeden hoort ook het stellen van grenzen én aanleren dat het overtreden daarvan niet de moeite loont.
Schaf een jonge hengst aan en zelfs het nut van het positief straffen wordt je snel duidelijk: dat doet de leidmerrie ook, maar wel lik-op-stuk, gepast en op maat. Pas het correct toe en je past het haast nooit toe
én krijgt nooit een kont naar je gedraaid. Landjepik tot gevaarlijk gedrag gaan niet weg door weggaan; dat is nu net het belónen ervan.... met of zonder klikker
Heb je het boek van Inge? Lees dan het hoofdstuk over het leren op zich nog eens door of zoek het op haar site op. Ze legt het echt goed uit. Ook dat waarom zij voor haar samengestelde aanpak kiest. Een aanpak die geen 'klikkeren' kan heten maar met als dat 'klikkeren' bridging is.
De gratis Skinner-kursus van Egon lijkt me ook weer zinvol trouwens....
Ik heb het 'klikkeren' al weer bijna 15 jaar geleden (toen die dingen nog gewoon klik-kikkers van 50 centjes bij de speelgoedwinkel waren; ik moet er nog een half dozijn van hebben. Kom er af en toe in een zak een tegen...) van dolfijnen naar honden zien gaan en een paar jaar terug naar paarden: een geweldige uitbreiding van het leerpakket van de traíner. Zeker voor de paardenwereld die het 'je krijgt wat je beloont' nog maar netaan door heeft. Het is echter 'slechts' één stuk gereedschap van de set die je in je gereedschapskist hoort te hebben.
Uiteraard zijn de %s slechts beeldspraak en verder niet relevant.
Mbt ongewenst gedrag is het zoals ik al eerder aangaf logischerwijze inderdaad alleen ónze perceptie die het ongewenst maakt. Dat is echter met gewenst ook zo. Uiteindelijk is het hele opvoeden en beleren van een gedomestcieerd paard allemaal manipulatie van een dier tot meerdere eer en glorie van onszelf.
Bij dat opvoeden en beleren hoort ook het aanleren van wat de grenzen zijn; het vanuit het totale leerpakket effectief omgaan met 'ongewenst' gedrag.
Warboel
