trea hoex schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:06:


Hallo,
Een heel verhaal:
Mijn paard is in haar 8-jarige leven 7 keer vervoerd, de laatste keren, na een ongeluk (klem gezeten onder een stang in de trailer), is het steeds een enorm drama. Ze is ook niet altijd even zachtzinnig behandeld, ondanks protesten van mijn kant werd er gemept en getrapt, omdat dat nu eenmaal moest, vreselijk.
Zij trekt zich bij trailerladen enorm in zichzelf terug, niet meer bereikbaar en staat als aan de grond genageld. Een lichte verdoving die haar wat onverschillig maakt helpt erg goed. Ik schuif een stukjes appel in haar mond zodat ze bezig is, we lopen een paar rondjes langs de trailer en met twee man en lichte druk loopt/schuif je haar zo de trailer in. Deze verdoving haal ik bij mijn dierenarts (werkt binnen een half uur) en gebruik ik ook met oud en nieuw. Ze is behoorlijk bang voor vuurwerk en door deze verdoving wordt ze wat langzamer, sullig, krijgt hangoren en een hanglip en wordt ze onverschillig, en daarmee verdwijnt haar angst echt helemaal. Ze reageert totaal niet meer op het geknal. Ze kan wel gewoon lopen, eten en drinken, dus voor ons een perfecte oplossing. Vorige keer met oud en nieuw stond ze in de bak tot mijn verbazing met opgeheven hoofd naar het vuurwerk te kijken...... en sukkelde gapend de stal in om hooi te knabbelen! Een fantastische oplossing!
Terug naar de trailer: Mijn paard draait ook nog absoluut door als ik haar alleen laat in de trailer (steigeren, trappen, gillen), ik moet er bij blijven en ze moet op de een of andere manier contact met mij hebben (hoofd verstoppen onder mijn trui, onder mijn haar en in mijn hals en nek snuiven en likken). Mijn paard vervoeren doen we dus zo weinig mogelijk, de laatste jaren gelukkig helemaal niet meer, maar als het beslist zou moeten volgen we dus de taktiek: verdoven en ik ook in de trailer.
Eten (en dan vooral appels) is voor mijn paard ontzettend belangrijk. Als ze weet dat ik een appel op zak heb reageert ze beter bij het longeren. Maar ze kan zich ook beheersen en probeert niet naar het midden te komen (bij de appel). Ze wacht keurig (met glimmenden oogjes) totdat ze haar appel krijgt. Zo krijg ik heel wat gedaan, er is geen noodzaak de appel door een andere beloning te vervangen. Ik kan haar zelfs bij mij wegsturen de stal in terwijl ik een appel in mijn hand heb. Ze wacht dan keurig in de stal totdat ik eraan kom of dat ik haar roep. Ze weet ook dat ze alleen dat mag pakken wat in mijn rechter hand is, dus qua voer hebben we een goede weg gevonden.
Misschien moeten wij binnenkort toch eens weer trailerladen oefenen, je weet immers nooit wat er gaat komen.....
Groeten,
Monique

Piet schreef op vrijdag, 16 september 2005, 11:28:


Voor voer doet ze alles. (Dus daar maak ik mij nu ook niet zoveel zorgen over) Maar wat als ze verdoofd is. Die bridge, allemaal goed en wel maar daar gaat ze het ook niet voor doen. ten eerste is voer nog altijd veel belangrijker voor haar dan die bridge. En ik zie niet in dat dat binnen enkele weken anders zal zijn.
Ten tweede was ze vorige keer echt niet aan spreekbaar. Ik kon als een zot voor haar staan springen. Ze gaf niet de minste reactie. Ze stond doodstil met haar blik op oneindig te soezen op de binnenplaats van de Bosdreef. Compleet in dromenland en echt niet geïnteresseerd in een baasje met lastige verzoeken. Zelfs toen we met 4 man haar op de wagen hebben gezet zoals ik beschreven heb, deed ze nog niets. We hadden haar evengoed gewoon kunnen oppakken :) ieder een been. Had ze waarschijnlijk ook best gevonden.