kvroeg me af hoe je een veulen het best kan spenen om het zowel voor hem als voor de mama zo aangenaam mogelijk te maken?....is mijn eerste veulen,en binnen een maandje gaat hij weg,en zo stilletjes aan begint het dichter bij te komen.....

tengeltje11 schreef op zondag, 11 september 2005, 13:06:


niet.
paarden zijn in eerste instantie geen kuddedieren maar matriarchale FAMILIEdieren!


binnen een maandje... dat is dus al beslist.
klaar.
maar hoe oud is dat veul dan?

er is gewoon geen beste manier van kinderroof. het leidt in verreweg de meeste gevallen tot trauma, en veel "moeilijkheden" met paarden zijn ernaar terug te voeren. (literatuur: .o.a. Kiley-Worthington, om mee te beginnen).

als dat dan toch moet hangt het van de omstandigheden, mogelijkheden en leeftijden af wat de minst slechte optie is. valt zo geen zinnig woord over te zeggen.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 11 september 2005, 14:16:


Wat zijn dan jouw ideeen over afspenen precies Egon? In het geval van een merrieveulen raadt je begrijp ik aan om helemaal niet te spenen maar gewoon het veulen bij de moeder te laten in elk geval tot het een paar jaar oud is oid zodat het zichzelf afspeent, toch? Maar in het geval van een hengstveulen, zou je die dan met 1 jaar al castreren zodat het gewoon bij zijn moeder kan blijven? Of haal je die wel na 1 jaar weg? In de natuur worden hengstveulens toch ook verstoten als ze ongeveer 1 jaar oud zijn of niet?
Wij hebben onze veulens tot nu toe altijd met 1 jaar afgespeend en dat bevalt erg goed. Dit omdat onze paarden opgroeien in natuurgebieden en niet bij ons thuis. Ik merk dat de moeder er na 1 jaar vaak ook wel een beetje genoeg van heeft en soms worden ze dan ook erg mager na een jaar intensief zogen. Wij passen de methode toe van gewoon in 1 keer erbij weg. De moeder blijft in de vertrouwde kudde en omgeving achter en het veulen komt in een groep met jonge paarden in een natuurgebied waar ze al heel snel wennen is de ervaring. Ik zou een veulen bij voorkeur nooit afspenen voor het 1 jaar oud is want dan is het toch nog veel minder zelfstandig en het is ook veel beter voor de groei als het de eerste winter nog lekker melk kan drinken.

amber schreef op zondag, 11 september 2005, 15:21:

ja dat wijst zichzelf wel. het is ook allemaal erg individueel - de ene moeder is de andere niet en dito veulen.


ik heb nog nooit een dier (laten) castreren.
in vrijheid KUNNEN ze weg, cq.verstoten worden, maar gebeurt ook weer lang niet altijd. maatstaf daarbij is naar mijn indruk, uit eigen ervaring met mijn kuddetje op mijn erf maar ook uit de diverse literatuur, dat zolang ze de leidhengst niet in de weg lopen alles OK gaat. ook het model "leidhengst plus 1 (of meerdere) zgn. sateliethengsten" is niet zeldzaam.
momenteel heb ik een 3jarige hengst (v.a. veulen) nog gewoon erbij lopen, die dekt niet zover ik weet maar ik moet erbij zeggen dat ik ALTIJD hengst(en) heb.
een hengstveulen bij moeder laten zonder vader(substituut) is een ander verhaal. nmm is het preferabel "echte" hengsten erbij te houden, desnoods gesteriliseerd (en dat is NIET HETZELFDE als gecastreerd!).


dit deel van het verhaal kan ik op zichzelf wel invoelen. minstens een jaar is ook wel een heel ander gegeven voor afspenen dan die gebruikelijke 4-6 maanden.
in 1 keer grondig verwijderen lijkt mij daarbij ook de beste optie.

Groeten, Egon

tengeltje11 schreef op zondag, 11 september 2005, 13:06:


Hallo,
Ik heb goede ervaring met het voorzichtig afbouwen. Dat werkt voor beide partijen veel aangenamer dan zo'n plotselinge scheiding.
Ik zette ze steeds langer apart van elkaar en daarna weer terug samen.
Hiertoe werd ik geïnspireerd door mijn ervaring met het droogzetten van melkgeiten: die kan je ook het beste steeds minder vaak gaan melken, totdat de melkgift is gestopt.

Het werkte heel goed, zowel de moeders als de veulens (ik had er twee) raakten er op een geleidelijke manier aan gewend.
Wel is het belangrijk dat ze ander gezelschap hebben! Want alleen zijn is erg onprettig voor een paard (en zeker voor een veulen).
Groet,
Coralie

amber schreef op zondag, 11 september 2005, 15:21:


Ik heb hier ook veuls lopen aan het natuurgebied bij ons huis, er is een veul wat jong was afgespeend, die wel wat geleerd had trouwens, die kon al vaststaan en voetje geven. Wel was het echt een baby toen ze kwam, en ze heeft zich aan de bejaarde dame vastgeklampt, die als oma van de groep fungeert. Dan is er een veulen wat laat is afgespeend, maar helemaal niets had geleerd, dat veulen was wel een stuk zelfstandiger, ze was ruim een jaar toen ze hier kwam, maar ze had niets geleerd, kan niet vaststaan, laat zich niet bekappen, dat vind ik wel een probleem.
Ons eigen veulen is met een maand of 14 afgespeend, maar kent alles, meelopen, vaststaan bekappen, en gaat ook mee uit de groep.
Ik vind zowiezo een verticale groep wel belangrijk, maar ook dat veulens de basisdingetjes kennen zoals voetje geven enz. Persoonlijk vind ik afspenen met 4 a 5 maanden veels te jong, het afspenen is volgens mijj veel traumatischer, maar ook vind ik het heel belangrijk om al jong met een veulen wel al wat aan de slag te gaan. Met afspenen van ons eigen veulen hebben we er voor gekozen om de moeder ergens anders heen te brengen. Alleen toen ze terug kwam schoot ze gelijk weer helemaal vol met melk, toen hebben we het veulen een tijd verplaatst in een andere groep. Ik moet wel eerlijk toegeven dat het afspenen een beetje eigen belang was, ik wilde graag weer wat gaan rijden met de merrie, de melk had het veul niet meer nodig, ze dronk nog voor de lol, en mams duwde haar al heel vaak weg, we dachten eerlijk gezegd dat ze min of meer al was afgespeend, dat was fout, mams had nog enorm veel melk. Echt een enorme uier na het afspenen, ze leek vrijwel droog.
Amber en eigenlijk iedereen die paardjes in natuurgebied hebben, hoe gaat daar het bekappen? Wat gebeurt er met veulens die nog niets hebben geleerd? Wij hebben hier dus een probleem met een veul dat nog niets kan, en wel speciale zorg nodig heeft, in een natuurgebied is dat moeilijk te verwezenlijken. Ik heb het wel gezien in begrazingen dat er met een hoop mensen op een veulen wordt gedoken om te bekappen, liggend dan, en met geweld.
Wij halen dan maar de hele groep naar huis, en ik probeer het veul dat alsnog te leren, maar kan natuurlijk niet de hele groep dagen bij huis hebben. Daar is de huiswei te klein voor.
Ik ben ook benieuwd hoe de meeste gropen in begrazingen er uit zien, zijn dat horizontale groepen of ook groepen met oude paarden en jonge paarden? Bij ons zijn het alleen merries, eigenlijk zou er een hengst bij horen vind ik, gesteriliseerd dan wel.

Esther

Esther schreef op zondag, 11 september 2005, 19:27:


Wij laten onze jonge IJslanders opgroeien in de natuurgebieden via het stamboek, de NSIJP. Er wordt wel verwacht van de veulen-eigenaren dat ze hun paardje vantevoren de basis-dingen hebben geleerd zoals meelopen, vaststaan, bekappen, ontwormen. Tuurlijk zijn er altijd paarden bij die het nog eng vinden oid, ik heb de ervaring dat daar dan gewoon rustig de tijd voor wordt genomen maar het kan natuurlijk een keer ergens iets minder goed geregeld zijn. Deze begrazingsterreinen hebben groepen met merries en hengsten/ruinen apart en leeftijden varierend van 1 tot 5 jaar.

amber schreef op zondag, 11 september 2005, 20:36:


Aiii laat ik nu juist bij de IJslanders die nare bekapping hebben gezien.
Mijn begrazing is ook IJslanders, maar met grotere leeftijdsverschillen.
Niet via stamboek dus, maar prive. Ik ben wel degelijk benieuwd naar je ervaringen verder. In welk gebied staan jouw paarden?

Esther

Tja, Spiritje is nu bijna 4 maanden oud en ik moet er niet aan denken dat ik hem zou 'moeten' afspenen. Hij is nog veels te veel kleuter en ik zie dat zijn moeder het zelf wel regelt. Zo is ze er niet altijd van gediend
dat hij te pas en te onpas komt drinken, zeker wanneer zij in de les is. (Wat mij op zich goed uitkomt want dan hoef ik het niet te regelen)
-Spirit is altijd bij de lessen, zij het inmiddels bij mij in het midden aan een touwtje, of ik duw hem een van de omstanders in de handen, maar alles beter dan alleen opgesloten in een stalletje- . Ook vaak gaat hij niet eens meer mee de bak in, maar blijft bij een van de andere merries.

Hij gaat al steeds meer zijn weg, is dan vaak al meer dan een uur pleite, gaat hij buurten bij de andere paarden en hij en zijn moeder roepen niet eens op mekaar. Totdat ie zich opeens realiseert dat hij haar mist en dan is het natuurlijk grote paniek. Daaraan zie je dat hij zijn moeder nog heel hard nodig heeft. Ook als hij eens heel erg schrikt rent hij naar haar toe en duikt hij onder haar uier. Het geeft hem rust, geborgenheid.

Ik zie dat de periodes dat hij zijn eigen weg gaat steeds langer worden, dat gaat helemaal vanzelf.

Het plan is om hem bij zijn moeder te laten tot ze in het voorjaar weer hengstig wordt en dan gaat hij in een andere groep met merries en de ruin. Kunnen de ervaren paarden hem daar verder opvoeden.
Als er vanuit die groep een veulen komt zou dat heel mooi zijn, maar ik verwacht niet dat ze zich zomaar door zo'n kleuter gaan laten dekken, al weet je natuurlijk maar nooit
Ik hou overigens niet van veulengroepen zonder volwassen ervaren paarden en al helemaal niet in de opfok.

Vorige week was hij onder de stroomdraad gepiept en durfde hij niet meer terug, waardoor hij een hele nacht in een andere groep gestaan heeft. (Eigen schuld he).
Ik zag het aan Hollys' uier, die stond zowat op knappen.
En hij, hij had niet eens haast om te gaan drinken, ik heb hem echt moeten duwen naar zijn moeder, om haar wat verlichting te geven....
Ik maak me niet zo druk om dat afspenen hoor.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

e m kraak schreef op zondag, 11 september 2005, 14:16:


¡Zó is het!

Esther schreef op zondag, 11 september 2005, 21:26:


Wij hebben 2 merries ingeschaard in het gebied De Duursche Waarden (een uiterwaardeterrein in Overijssel). Eentje daarvan is inmiddels er alweer uit (ze kunnen er maar tot 3 jaar in staan omdat het een erg rijk terrein is en ze anders veel te dik worden). Met dit gebied en het toezicht erop en de zorg voor de paarden heb ik erg goede ervaringen tot nu toe; het is een erg mooi afwisselend en groot terrein en er komt regelmatig iemand kijken en het bekappen/ontwormen gebeurt paardvriendelijk. Ik denk dat veel afhangt van de beheerder van het terrein of alles goed verloopt en of er voldoende toezicht is.