charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: 8bit

Hoi,
Ik heb wat actie foto's van Fálki (en mij) op onze site gezet, voor wie het
leuk vindt om Fálki te zien en/of de boeiende gangen van een IJslander te
bestuderen
Hier staan ze: http://www.dogweb.nl/Falki/

groet,
Karen

Karen Koomans schreef op Wed, 24 Mar 2004 02:32:33:
Hoi Karen,
Leuk zeg. Enorm mooie pony ook (qua kleur).
Die laatste gang .. tja een ijslander kan zoveel he. Ik heb er ooit eentje bereden en die gooide als hij zin had alle gangen door elkaar en had volgens de eigenaresse wel 20 verschillende gangen haha.

Groeten,
Ingrid

Karen Koomans schreef op Wed, 24 Mar 2004 02:32:33:


Hoi Karen,
Leuke foto's van Falki, ook fraaie kleur. Blijft hij zomers ook zo of verandert het dan van kleur.
Wat jouw vraag bij de laatste foto betreft, heb je wel eens gekeken na die speciale gang wat de hoefafdrukken doen in het zand.
Onze Fjordenmerrie die in Denemarken is opgegroeid had ook een aparte gang, die ze vooral met lange afstandswedstrijden rustig 20km. achter elkaar volhield in een gigantisch tempo. We hebben een keer zo'n drafstuk opgemeten en toen bleek dat de afstand tussen de afdrukken van de voorhoeven en achterhoeven 75 cm was. Zo ver ging ze dus over.
Ik was zelf daags na zo'n rit kapot, maar de dame had nergens last van. Nou weet ik dat er in Denemarken veel sulky-races gedaan wordt met Fjorden, misschien was het toch een soort van rendraf. Er zat een enorm groot zweefmoment in. Niemand heeft mij ooit kunnen vertellen wat voor gang het was. Maar een groot paard kon in een flinke galop niet tegen die draf op, heel apart.
Groetjes Henny

Hoi,

Dank jullie wel voor de reacties op de foto's van Fálki. Henny vroeg:


Dat is nog een verrassing voor mij! Ik heb Fálki pas sinds half december. Maar zo te zien aan wat nieuwe haartjes wordt hij in de zomer dieper/donkerder van kleur, minder blond en meer koperkleurig.

Henny :

Nee, naar de hoefafdrukken heb ik nog niet gekeken (zal ik eens doen, met een meetlint erbij!). Op de video-opnames kan ik wel goed terugzien hoe hij loopt, sommige stukjes heb ik beeldje voor beeldje afgespeeld om het te bestuderen (en bij sommigestukjes kon ik dan nog steeds niet begrijpen dat hij niet op z'n snoet valt ;-o!).
De foto waar onder staat "nog meer uitgestrekte drölt (rentempo!)", dat is een gang die lijkt op wat jij beschrijft. Drölt is overigens geen officiele benaming; het is een woord dat IJslander ruiters hebben verzonnen om een tolt die naar draf neigt te beschrijven.
Als Fálki in deze gang gaat lopen, dan voel ik zijn achterhand een heel eind zakken (dat is ook goed te zien op de foto), zijn voorhand richt zich op. Tegelijkertijd voel ik een ongelofelijke spierkracht, alsof zijn turbo wordt opgestart. In deze gang komt hij per pas, net als jullie Fjord, heel veel meters verder. Hij houdt deze gang gemakkelijk lang vol, en een groot paard moet heel flink door-galopperen om het bij te houden. Zo GAAF, het voelt alsof we vliegen; het landschap suist voorbij maar de beweging is zo zacht, zwevend en vloeiend, heel anders dan (ren)galop. Ik word niet zo snel moe in deze gang, veel minder snel dan in draf of galop.
Ren-telgang is weer anders, nog sneller, maar voor het paard alleen op een korte afstand vol te houden. Telgang races worden dan ook alleen maar over korte afstanden (een paar honderd meter) gehouden. Enorm spectaculair om te zien!

Henny, lopen jouw Fjord-friezen ook in andere gangen dan stap, draf en galop? Gezien hun afstamming lijkt me dat goed mogelijk?

groeten,
Karen

Karen Koomans schreef op donderdag, 25 maart 2004, 0:10:


Hoi Karen,
Wat jij beschrijft als uitgestrekte drolt klinkt mij heel bekend. De achterhand zakt inderdaad, de voorkant komt omhoog en het is net of er een soort turbo kracht losgaat. Je denkt dat je al in een enorme uitgestrekte draf zit, en in enen komt die "extra" erbij en je krijgt het gevoel te vliegen. Met een explosieve kracht. Het was Vinni's lievelingsgang. Ze deed het veel met lange afstandswedstrijden. Het was een fjord van 1.41m stokmaat maar ze haalde gemiddelde snelheden van 22 tot 24,5 km per uur. Ze kwam over de finish met pols en adem gelijk goed. Als ik onderweg maar niet de snelheid regelde. Thuis trainde ik met een schema, op de wedstrijd liet ik het helemaal aan haar over. Dat werkte perfect. In die tijd liep ze er ook regelmatig zeer bekende enduranceruiters uit, tot groot ongenoegen van hun. Stel je voor, "zo'n simpel fjordje" wat hun vaak duur gefokte en/of gekochte endurancepaard versloeg met een kwartier tot half uur. Dat was zoooo gaaf joh. Helaas begon de DER toen met snelheidslimieten op div. afstanden. Ik begrijp dat er best voor bepaalde paarden en ruiters beschermingsregels nodig zijn. Maar het beroerde was dat het de standaard snelheid van Vinni was. Als ik haar ging inhouden om een wedstrijd rustiger te lopen, dan begon ze zodanig te knokken en te balen dat ze met een veel te hoge adem en pols binnenkwam. Dus toen heb ik de endurancesport vaarwel gezegd.
Het grappige is dat Rebel ook nog kan tolten. De eerste keer dat ze het deed dacht ik van jeempie wat is dit nou, ik ken het nl. niet. Dus iemand uitgenodigd die er wel verstand van had, en ja hoor de tolt. Heel typisch, want ik heb het nooit bij Vinni gemerkt en volgens mij kende haar Friese vader het ook niet. Karen heb jij daar misschien een verklaring voor? Ik moet wel zeggen, het zit fantastisch.
Groetjes Henny

henny wittenaar schreef op donderdag, 25 maart 2004, 8:45:


Veel paarden kunnen toch wel meerder gangen,maar vaak herkennen hun eigenaren het niet,onze fjord tölt ook en er loopt hier ook een shet en fries met töltaanleg.Heel leuk om te zien,die fjord waar jij over schrijft wat heeft ie voor vader,het karakter komt heel erg overeen met onze Kato.Zou ook een perfekt endurance paard zijn,onvermoeibaar en altijd hoog tempo,ze stapt 7 km per uur.GRoetjes Els

Karen Koomans schreef op donderdag, 25 maart 2004, 0:10:

E Hanse schreef op donderdag, 25 maart 2004, 9:08:

Hoi Els,
De vader van Vinni was Lindon Vinstrup. Daar de vader van was Reidulf. Vinni was een enorme doorzetter en de eerste drie jaar is ze opgegroeid in Denemarken. Niets ging haar eigenlijk te gek. Ook samengestelde wedstrijden gedaan, supergaaf, ze hield van springen. Ze had hele lichte ogen, ze noemen dat ook wel eens mensenogen of reeenogen. Weet je er wordt vaak zo laatdunkend over Fjorden gedaan maar als je een goeie hebt, dan hebben nog velen het nakijken in div. disciplines. Onze beide meiden hebben ook dat ontzettende werkkarakter meegekregen, en dat is tof. Aandrijven is nooit nodig ze hebben pit zat.
Groetjes Henny