9.00 uur, stralende zon, koud windje, op weg naar de Limburgse heuvels.

Ikzelf kom ook uit Belgisch Limburg, maar woon in het hoge Noorden, onder Weert. Hier heb je het ietwat glooiende maaslandschap, maar dat is niets vergeleken met het heuvellandschap nabij Maastricht.

Na het 6e stoplicht rechts en dan een keertje links en dan heeeel lang doorrijden. Hartje stad en dan de grote brug over, maar binnen 5 minuten zit je dan toch weer op zo'n raar kronkelweggetje en passeer je de mergelgrotten die door de plaatselijke boeren als schuur gebruikt worden. Nog een stukje weilanden en dan rij ik Riemst binnen (of was het nu Kanne??)
Jack en Pien wonen in zo'n super gezellige oude dorraat, in een heel oud pand met hoge plafonds en echte plavuizen.

Een aantal cursisten is er al, en iemand die de cumputer doet, Pien is half trots half zenuwachtig en Jack staat in de keuken. Echt leuk huis, ik kijk mijn ogen uit. Langzaam druppelen de laatste cursisten binnen en dan beginnen we aan de vragen.

Ik had echt al een paar avonden zitten zweten op die vragen. Je moest heel het boek wel 20 keer doornemen wou je ze kunnen beantwoorden. Bovendien had ik al 2 bekappingen van heel dicht bij meegemaakt. (2 van Radja en 2 van een paar leenpony's die al minstens een jaar niet meer bekapt waren) Hierna had ik toch nog 21 vragen fout. Gelukkig leer je daar het meeste van dus ik kom er wel :).

Hopelijk leest die meneer van European Stabels dit verhaal ook. Ik durf na deze cursus ook beslist niet te zeggen dat ik weet hoe ik elk paard moet bekappen. dat is ook niet de opzet, en beslist niet mijn bedoeling. Ik weet nu wel nog veel beter wat ik zelf kan, en hoe ik voortijdig problemen bij mijn paard kan ontdekken. Denk bijvoorbeeld aan de manier waarop een paard gaat staan als het pijn heeft. Wanneer ik een DA moet laten komen, hoe ik mijn paard's hoeven kan bijhouden. Hoe ik de mesjes moet hanteren en slijpen. Geloof me als je met een made in China kapmesje in MDF kan snijden, dan heb je goed geslepen. Met de mesjes die ik voor de cursus bij Pien gekocht heb is dat niet moeilijk, maar ook die moeten wel goed geslepen worden. Dát kan ik nu ook. Zelfs zónder in mijn vingers te snijden. (niet voor niets zijn handschoenen verplicht) Het moeilijkst vond ik hoe je de mesjes goed hanteert. Vóór je het weet heb je toch je handen weer net aan de verkeerde kant van het snijvlak staan, en deze mesjes zijn vlijm en vlijmscherp.
Raspen moesten we ook eerst op hout. Ook deze keer leer je vanzelf hoe je de vijl moet hanteren, niet alleen rechts, maar ook links. Doe je het goed, dan komt er een gelijkmatige geul, Pien en Jack gaven beiden tips en adviezen en dat was nodig ook. Na een kwartiertje oefen hadden alle cursusten dit ook aardig onder de knie. Volgens mij waren we allemaal even fanatiek, want ik heb niemand de kantjes (hoefjes) er vanaf zien lopen.

Toen kwam het echte werk. Ik verwenste de laatste 2 wijntjes van de avond ervoor toen ik de vreselijke aanblik van ons werkmateriaal in de mand zag liggen. Mijn maag kiepte bijna om. Pien pakte een voor een een paardehoef uit de mand, schraapte die een beetje schoon en begon uit wat ze zag te analyseren hoe het paardeleven voor de voormalige hoefeigenaar er zo ongeveer uit moest hebben gezien. Het duurde even voordat ik ook zo naar de hoef kon kijken. In het begin zag ik alleen het bloed en de ellende af aan al die hoeven. De een was nog onverzorgder dan de andere, en een klein hoefje, daar stak het hoefbeen zo door de zool heen. Een duidelijk geval van hko.htm">hoefkatrolontsteking.

Ik heb nog steeds niet geen goed woord over voor al te hefige reachties hier op dit forum, maar ik kan nu wel beter begrijpen waarom mensen soms zo heftig reageren.

Uit té veel hoeven blijkt wel de onkunde van de bezitters van deze paarden. Ik kan me voorstellen dat ik straks ook moeite zal hebben om me in te houden als ik hoeven ga zien die niet of slecht bekapt worden.

Ik heb het vreselijke hoefje genomen, om te kijken hoe ik het aan zou pakken. Het was vreselijk en leerzaam tegelijk. Half zat ik met het hoefje in mijn hand te vechten tegen de woede van hoe iemand toch zo een paard kan verwaarlozen, en half probeerde ik zover te komen dat ik zo een paardje zou kunnen helpen als ik het ooit een keer tegenkom. In mijn voorbeeldhoefje was de witte lijn op plaatsen meer dan 2 centimeter. Ik was blij dat het ponytje eindelijk uit zijn lijden verlost was. Toen ik het zo goed en kwaad als ik kon gekapt had liet ik het aan Jack en Pien zien. Tijdens het vijlen en wegsnijden van de hoef merkte ik pas hoeveel ik aan het boek heb. Ik vergat langzaam mijn maag, en ging me meer en meer richten op de dingen die ik herkende vnuit het boek. Lange toon verwijderen, hoef ontlasten aan voorzijde, beschadigde witte lijn zogeel mogelijk ontlasten, steunsels weghalen, lijnen volgen, afronden. Het werk maakte plaats voor de machteloosheid.

De volgende hoef die ik pakte, was qua kleur en omvang meer de hoef die mijn eigen paard gehad zou kúnnen hebben. Vreselijke gedachte, maar door het werken erme leer je toch heel anders naar zo'n hoef kijken. Mijn vijltechniek was goed, ik was nog te zuinig met het kort houden van de steunsels en ik mocht wat royaler de kwartieren weghalen, maar verder was mijn 2e hoef lang niet slecht.
Ik was reuze trots.

Hierna was ik wel compleet afgebrand. Gelukkig zat de cursusdag er ook op. Ik denk dat iedereen heel moe was. Het is ook écht werken zo'n dag. Moe maar zeer voldaan.

Pien en Jack zagen er ook moe maar zeer tevreden uit. Terecht. Ik vond het een geweldig leerzame dag.

Nu ga ik zelf even mijn paardje bijvijlen, ik heb zonet gezien dat het wel weer erg nodig is.

Groetjes.

Nel Gommans.

Nel Gommans schreef op zondag, 12 juni 2005, 13:56:


. Pien en Jack van harte gefeliciteerd met jullie gegeven eerste cursus. Als ik de beschrijvingen lees moet het hartstikke goed gegaan zijn. Kan ook bijna niet anders met zo'n voorbereiding.
Geweldig mooie beschrijving Nel.
Vooral wat je zegt over de hoeven van de arme paarden die het niet gered hebben spreekt me erg aan.
Onvoorstelbare minachting voor het dier vind ik dat. Het is altijd de verantwoording van de eigenaar dat een paard zo goed mogelijke hoeven heeft, weliswaar met de vakman als raadgever, maar de eigenaar beslist.
Het is niet voor te stellen dat de dierenbescherming hier niet meer op let. Ipv te denken dat een paard met een bontjas van hier tot gunter, het misschien koud heeft buiten.
Ik kan me voorstellen dat heftige reacties soms niet goed begrepen worden.
Ik ben een van degenen die fel kunnen worden als ik lees over zulke dingen op het forum en omdat je je er nu in hebt verdiept, hoop ik dat je ziet vanuit welk gevoel dat gebeurt.
Verder provoceer ik natuurlijk vaak en vergroot de dingen uit.. Je hebt nu eenmaal meer aan een respons die uit iemands hart komt dan aan een antwoord waar over elk woord drie keer gekauwd is.
Voor mensen die zich al jaren beroepsmatig met de voet van een paard bezig houden en hier onzin verhalen komen vertellen heb ik echt geen geduld en begrip. Het is je plicht op de hoogte te zijn van de laatste ontwikkelingen binnen je beroep. Elke vakman moet dat of hij wordt door de werkelijkheid aan alle kanten gepasseerd. Een loodgieter is niet meer de zelfde als 50 jaar terug, een atomonteur heeft zich ontwikkeld enz enz.

Over niet al te lange tijd ga ik in samenwerking met HoefNatuurlijk precies dezelfde cursus geven als Pien aan de andere kant van het land, in Zeeuws Vlaanderen. Zodat de cursusplaatsen beter verdeeld zijn over het land.
Hardstikke druk bezig met de voorbereidingen ( je hebt gezien wat er allemaal afspeelt op zo'n dag) Zodat ik er straks ook helemaal klaar voor ben.
Mijn overtuiging om dit te gaan doen is omdat achter elke cursist immers een paard staat .
Voor elk paard betekent het een beter en waarschijnlijk langer leven als de eigenaar weet hoe zijn hoeven te behandelen.
Het is prachtig om je daarvoor in te mogen zetten en mensen te leren wat ik in de loop der jaren, ( maar de laatste maanden nog veel intensiever :) )geleerd heb.
Piet

Nel Gommans schreef op zondag, 12 juni 2005, 13:56:


Nel, wat een schitterend verhaal! Ik heb ervan genoten en mijn eigen, nog niet zolang geleden gedane cusrus, kwam weer helemaal boven! Je hebt precies verwoord hoe ik het zelf ook ervaren heb! Idd die machteloosheid, en daarna het besef dat je het zelf kan oplossen. En als je onzeker wordt, weet dat je het in ieder geval kunt herkennen en bijtijds hulp inroepen.
Ik vijl en snij mijn eigen paarden nu met veel plezier en merk dat ik er steeds zekerder in wordt. Ik weet hoe het eruit moet zien en wat ik kan doen om het er zo uit te laten zien. Geweldig.
Ik heb trouwens alleen aan handschoenen niet genoeg. Ik heb in mijn blote arm geraspt (waarom is die rasp zo lang!) en een hapje uit mijn knie gesneden. Ga denk ik maar op zoek naar een maliënkolder....

trea

Nel Gommans schreef op zondag, 12 juni 2005, 13:56:


Sorry Nel, als een hoefbeentje doorheen de zool komt, hebben we niet te maken met hko.htm">hoefkatrolontsteking, wel met een ver gevorderde toestand van hoefbevangenheid. Nog eens opnieuw kijken in je boek?

Groeten

Hoefsmid Rik

Nel Gommans schreef:

Nou, wij ook ! Ik moet er bijna van blozen, al dat goeds....


Het was me het weekendje wel, na maandenlange voorbereiding was het dit weekend eindelijk zover:
Gisteren de eerste cursus Natuurlijk Bekappen en vandaag de reuzentocht.
Voor ons was het in beide opzichten een heel geslaagd weekend.
Nel, ik vind het super van je dat je zoveel zelfvertrouwen gekregen hebt dat J a c k straks misschien niet eens meer nodig is.

Hoewel..... we vinden het leuk je ontmoet te hebben....
....Op onze kennismaking.... proost ! ....

Groetjes, Pien en J a c k
www.spirithorses.be

Hoefsmid Rik schreef :

Ja joh, Rik, hierin heb je gelijk.
Ik denk dat Nel het heel goed weet maar zich in haar enthousiasme even vergist heeft hoor....

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Nel Gommans schreef op zondag, 12 juni 2005, 13:56:

Leuk verhaal Nel , met intresse gelezen.


Zeker, leren, leren en nog een leren en dat doe je ook door veel te lezen...


Mmmm....je 22ste foutje....dit is niet goed hoor....dat wordt toch nog een keer (de 21ste dus) het boek doorlezen


Uhhh...tja....ik kan soms inderdaad wat (te) heftig reageren maar probeer wat gematiger te denken....pffff....niet makkelijk hoor als je zoveel van die rothoeven gezien hebt en nog ziet....



Een van de dingen die ik merk is dat veel mensen denken dat we nu onze eigen paardenhoeven ook vergelijkbaar met deze oefen-hoeven bekappen.....
Iets wat je dus echt niet moet vergeten....doe het geleidelijk aan ....dus niet zoals op de cursus van een puinhoop-hoef in een keer naar een gewenst modelletje....maar dat wist je natuurlijk al....wij hebben al niet van zulke erge hoeven als waar op de cursusdag mee gewerkt wordt....

Hoefsmid Rik schreef op zondag, 12 juni 2005, 21:50:


Hoi Rik.

Nog eens in mijn boek gekeken, hoewel ik aan jouw woord niet ga tweifelen hoor! Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Ik blijf stevig studeren en als ik merk dat mijn paard ergens last van heeft dan haal ik er meteen een deskundige bij.
Niet meteen weer gaan zitten prikken hoor, ik geef heel eerlijk toe dat ik nog lang geen deskundige ben. Al wat ik tot nu toe geleerd heb en zelf met vertrouwen durf te doen is mijn eigen paardje bijvijlen. Ik ben er echter 100% van overtuigd dat ze daar alleen maar beter van wordt. Zonder hulp van een ervaren bekapper red ik het nog lang niet. Maar wekelijks bijvijlen en steunsels onderhouden is ook nog heel wat anders dan een paard bekappen. Dit staat ook met grote koeienletters in het boek.
De strekking van mijn verhaal is niet dat ik binnen een dag een ervaren kapper ben, of dat ik beter zou kunnen kappen dan iemand die er jarenlang voor gestudeerd heeft. De hoeven die ik gezien heb waren allen ijzerloos dus het ging mij ook niet om de welbekende discussie op te rakelen.
Het enige wat ik nu veel beter kan begrijpen is het gevoel van woede en onmacht bij het zien van een totaal verwaarloosde hoef.
Dat gevoel zul je als ervaren kapper wellicht herkennen???

Met vriendelijke groet.

Nel Gommans

Nick Altena schreef :

Ja, Nick, je hebt gelijk.
We zouden ons moeten schamen als de hoeven van onze paarden er zo zouden uitzien....

Je kans op de cursus is om eens onder begeleiding en met uitleg zover dóór te snijden dat je kunt zien wat daaronder allemaal zit, hoe dik een zool nou eigenlijk is etc.
We zeggen daarbij ook heel duidelijk:
"Don't try this at home".... en doe het geleidelijk aan.
Daarna toch even een hoefje bekappen zoals je het bij je eigen paard zou doen ....dus meer in fases met tussenliggende tijd.

Ook vermeldenswaardig blijft dat we uitgaan van de enigszins gezonde hoef en dat we het hebben over het bijhouden van de hoeven.
Zoiets kun je niet genoeg benadrukken....

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Nel Gommans schreef :

Hopelijk leest die meneer van European Stabels dit verhaal ook.



Dat is voor ons ook de reden dat wij hiermee begonnen zijn.

Want je kunt de wereld laten zien dat het ook allemaal anders kan, zonder al die kunstgrepen, die veraf staan van het natuurlijke gedrag van het paard.

Ik ken het machteloze gevoel, want je weet dat je diverse paarden die om hoeven redenen geslacht zijn had kunnen helpen met een aantal simpele bekappingen die niet duur zijn maar wel tijd zouden kosten.

Aan de hoeven te zien is dat wat de meeste eigenaars niet konden.
Bij veel hoefbevangen hoeven zie je dat vanaf de kroonrand de hoef zich al voor de helft vernieuwd heeft in de stand van een normale gezonde hoef.
Dit betekent ook dat met een juiste bekapping , zonder ijzers, het paard door deze periode heen geholpen had kunnen worden en dat volledige genezing in zicht was.
De bevangen hoef moet op een juiste manier wekelijks worden bijgehouden.
Een het hangt van de rest van de levensomstandighden af, niet alleen de bekapping.
Zet je een hoefbevangen paard Natuurlijk Bakapt 24/7 op stal , volgepropt met granen en krachtvoer, dan heeft het net zo goed amper effect.
Ook weer iets dat tot misverstanden kan leiden.

Een hoefbevangen paard is tijdelijk niet meer bruikbaar, het kan wel eens een half jaar tot een jaar duren voor ie weer normaal loopt over alle ondergrond, en dat is te lang voor veel eigenaars.
Een paard is immers om op te rijden....

Het is ook een stuk onwetendheid, er zijn zelfs dierenartsen die paarden afschrijven en rijp voor de slacht verklaren (voorbeelden te over) wanneer orthopedisch beslag niet helpt....

Ja, dan kan ik me voorstellen dat mensen fel reageren wanneer er dit soort oplossingen worden aangedragen.

Dat ponyhoefje met het hoefbeen door de zool en een witte lijn van zeker 2 cm deed mij ook wel wat.
Ook al is het 'dood materiaal' , het was ooit een levende pony die onwaarschijnlijk veel pijn moet hebben gehad, arm dier.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Spirit schreef op maandag, 13 juni 2005, 9:46:


Ja kan ik over meepraten. Heb dit zelf mogen ervaren dat een hoef zich aan het gekantelde hoefbeen gaat aanpassen, zonder ijzers, zonder hoefsmid. Helaas was de hoefsmid op den duur toch van mening dat er toen ijzers onder moesten. Oke dat was dus mijn stomste fout destijds

Maar ook nu bij de huifbedpony zien we dat het te genezen is, maar geef het de tijd, verzorg de hoeven goed en als je wilt dat de pony zo min mogelijk pijn heeft bij het bewegen koop dan hoefschoenen met een zachte zool. Daar heeft deze Wendy de eerste dagen 24 uur per dag op gelopen en misschien heeft het toch meegeholpen dat ze 2 maanden na haar vrij ernstige bevangenheid weer licht stapwerk onder het huifbed kan doen.


Ik neem aan dat dit ponyhoefje als model lag en niet als voorbeeld hoef om te bekappen op je cursus
Want als iemand met een levende hoef zoiets heeft moeten ze niet zelf gaan experimenteren maar er een bekapper bijhalen (uiteraard).

Maar toch is het zo dat ik nu in de bijna 2 jaar dat ik met het bekappen bezig ben wel heb gezien dat je ook met een ongezonde hoef heel goed met het natuurlijk bekappen kunt beginnen (juist dan), maar doe laat je in het begin dan wel begeleiden, op den duur als je de afwijking van de hoef gaat herkennen en weet hoe je het geleidelijk kunt aanpassen, dan kun je het zelf overnemen.

Ik spreek ook hier weer uit ervaring. Heb er wel lang over gedaan, te lang misschien in sommige ogen van jullie maar ik ben nu wel zover dat ze voor de wagen op blote voetjes loopt. Gisteren nog een gesprek gehad in het bos met iemand die haar destijd ooit heeft onderzocht en deze persoon kon bijna niet geloven dat ik zonder speciale smeersels op de hoeven, zonder speciaal voer in de vorm van biotine oid zulke mooie harde en gezonde hoeven aan die pony had gekregen. Het was een wonder !!!

Groeten
Ingrid

Wendy-hb schreef :

De vorm van de hoef verraadde al dat het om een hoefbevangen pony ging, echter de punt van het hoefbeen was pas te zien toen we de zool gingen schoonkrabben.

Tuurlijk ga je hiermee als leek niet zelf aan de slag (was een mooi leermoment) en haal je hier een ervaren NB-er bij.
Ik vind zowiezo dat je niet zelf de eerste keer moet gaan experimenteren maar je paard beter goed op zijn hoeven kunt laten zetten en dan zelf kunt beginnen met bijhouden, waarbij je het -zeker in het begin- regelmatig laat controleren.
Daar is de hele cursus ook op gebaseerd.En ja. op gezonde hoeven.

Fijn te horen trouwens, dat het goed gaat met Isabella's hoeven.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Spirit schreef op maandag, 13 juni 2005, 9:46:


Zo te horen was de eerste cursus een geslaagde dag. Gefeliciteerd dus! Het blijft altijd wat eng om je geesteskind aan anderen toe te vertrouwen maar hoewel ik zelf niet aanwezig was heb ik er alle vertrouwen in dat de cursus even volledig en compleet is uitgevoerd als bij ons.


Ook hier was bij de cursussen van de afgelopen dagen weer de verbijstering van de cursisten goed waarneembaar. Je hoeft geen expert te zijn om te kunnen zien wat er aan de slachthoeven gedaan had moeten worden. Het meest schrijnende is dat we die hoeven niet met opzet uitzoeken maar dat we juist ons best doen om zoveel mogelijk normale hoeven te verzamelen, want daar hebben de cursisten het meeste aan.


Aan de hoeven is het gemiddelde geduld van de paardeneigenaar af te meten. Dat is in geval van hoefbevangenheid zo'n 3 tot 6 maanden, terwijl je ongeveer 9 maanden moet wachten voor dat het paard pas weer normaal "gebruikt" kan worden. Na 3 tot 6 maanden gaat het paard dus naar de slacht, terwijl met 3 maanden meer geduld het paard genezen zou zijn. Laten we dus ons best doen om zoveel mogelijk mensen bewust te maken van wat er gaande is.

Groeten en gefeliciteerd,
Frans

Spirit schreef op maandag, 13 juni 2005, 11:19:

Ik ben hierin wel geinteresseerd vanwege de huifbedpony.
Vandaag heb ik samen met de eigenaar en veearts assistente en manege-eigenaar de hoeven van deze pony bekeken. Te lang en de steunsels liggen nog over de zool heen gegroeid en lijken nu zelfs los te liggen.
Maar wat nu ... de bekapper durfde de steunsels niet weg te halen omdat op de rontgenfoto het hoefbeen zo dicht op de zool lag (die dun is vanwege de overgroeide steunsels waar ze al jaren op loopt). Maar die steunsels zullen eraf moeten, maar wat is wijsheid ...
De kans is heel groot dat als we de zool gaan "schoonkrabben" dat we een hoefbeen tegen gaan komen. De VA-assistente raadde ook iedere bekapping af, evenals manege-eigenaar (nu weten we zeker dat ze goed loopt), maar eigenaar en ik hebben zoiets van, eraf, want de wand is nu veel te lang en de steunsels liggen er los op (je kunt ze bijna met een hoevekrabber als V rondom de straal op tillen). Nu hopen dat de bekapper deze keer wel meer eraf durft te halen en we laten het dus aan hem over. Hij komt van de week nog.

Maar dat is dus waarom ik wel geinteresseerd ben in wat je vertelde over die hoef met dat hoefbeen door de zool. Want op dit moment denk ik toch weer anders over Wendy's hoef ... stel dat we ook dat hoefbeen tegen komen....
Lastig dus ... hopelijk heeft onze bekapper ervaring genoeg in deze kwestie, maar hij is nog niet zo lang bezig met het natuurlijk bekappen ...........

Groeten
Ingrid