joop schreef op donderdag 24 oktober 2013, 18:56:

Van brem zie ik zo nu en dan een paar hapjes in een paard verdwijnen.
Distels eten ze hier ook, vooral de bloemen, maar toch ook de rest zo nu en dan. De schimmel schraapt er heel slim 1e met z'n voorhoef overheen en dan gaat het naar binnen

joop schreef op donderdag 24 oktober 2013, 18:56:


Liltje eet zonder aarzelen eik en pepermunt.

joop schreef op donderdag 24 oktober 2013, 18:56:


Van eik eten ze hier alles...
Eentje durft al eens van een verse brandnetel te happen.
Een andere stampt al eens op een distel om die dan heerlijk te verorberen.

Lena schreef op donderdag 24 oktober 2013, 21:37:


Ik denk, ik verwacht, dat we het niet in de species met duidelijke afweermechanismen moeten zoeken. Planten hebben afweerkenmerken als stekels en netels niet voor niets; ze zijn vaak juist lekker.
Brandnetel en distels maken ze eerst stuk, voor consumptie. Ook zeker weten dat Meidoorn lekker is. Die stekeltjes houden een beetje poownie echt niet tegen. Tot in détail kunnen waarnemen hoe ze voorzichtig tussen de stekeltjes door zo'n struik soldaat maken. Ik weet het niet maar het zou me totaal niet verbazen als dit ook voor sleedoorn, gaspeldoorn e.d. geldt. Gaspeldoorn is sowieso ongeschikt vanwege de behoorlijk giftige zaden die echter wel gegeten worden, volgens Bouwman.

Planten kunnen uiteraard ook giftigheid als afweer hebben. Als dat gecombineerd is met nare smaak zodat het niet gegeten wordt maakt de relatieve giftigheid natuurlijk niet uit. Stinkende Gouwe (Chelidonium) is daar een voorbeeld van. Het wordt, zover mijn waarneming strekt, niet gegeten c.q. geprobeerd en meteen uitgespuugd. Toch vind ik deze te risicovol giftig om aan te bevelen in paardvriendelijke/paardbestendige omgeving. Jammer want wel een mooie en makkelijke plant.
Wat strikter genomen is Vlier ook giftig, maar meer risico dan diarrhee geeft het bij mijn weten niet en het schijnt echt héél vies te smaken.

Bottom line is dat chemische afweermechanismen bij planten evolutionair niet gecombineerd hoeven zijn. Vies smaken wil niet zeggen dat ze erg giftig zijn. Welzeker bijzonder giftige species worden soms juist makkelijk gegeten, zoals Taxus baccata; juist daarom ook wordt altijd tegen Taxus gewaarschuwd. Peperboompje is trouwens ook zo'n duivels rotding.

Toch verwacht ik dat een geschikte lijst te bedenken is.
Kaardebol laten ze i.d.d. staan; toen ik het voorstel las wist ik dat ook gezien te hebben. Zou ook graag weten waarom ze het laten staan....
Enige data backup voor ijzerhard / wilde peen?

Ik dacht vanavond ook weer aan Braam. Ondanks de stekels laten ze het staan zover ik gezien heb. Blijkbaar ook nog eens niet lekker....

joop schreef op donderdag 24 oktober 2013, 18:56:


Doe mijn best maar systematisch de heukels doorbladeren helpt niet erg want van veel species weet ik gewoon niet....
Wat ik me vanavond bij Braam bedacht is dat het vanwege ondoordringbaarheid bescherming aan andere soorten biedt.

e m kraak schreef op donderdag 24 oktober 2013, 23:59:



Mis! :) mijn ijslandse Fluga is gek op de blaadjes van de braambessenstruik. Ze eet ze, voorzichtig,maar zeer kundig, zoals twee egeltjes vrijen...zó lekker!
Myriam

Myriam schreef op vrijdag 25 oktober 2013, 7:48:


Mijn dames eten ook braam.

Monique Meijer schreef op vrijdag 25 oktober 2013, 8:14:

Jep, hier ook.

e m kraak schreef op vrijdag 25 oktober 2013, 0:10:


mijn paarden peuzelen graag braam, grote braamstruiken zie ik ze niet doorheen gaan. Hier en daar heb ik mooie braamwallen die als hek fungeren.
Ik heb ook mooie wallen in de wei die zijn ontstaan waar men boomstronken op een hoop heeft gegooid, lang geleden. Tussen de bramen groeien intussen boompjes en de bramen raken een beetje op hun retour. Daar gaan ze wel met hun groten hoeven instaan om te eten, niet perse braam maar ook andere planten. Daardoor verliest de braam weer meer terrein.
Als wij grote braamstruiken eens platmaaien hebben de bramen moeite zich weer te ontwikkelen zolang er paarden in de wei staan.