Even naar hier verplaatst anders wordt het zo'n verhaal in het fotoalbum . De laatste zes foto's zijn inderdaad één en dezelfde voet. Zoals ik schreef hebben we die met z'n allen gedaan nadat eigenlijk de cursus al was afgelopen.
Natúúrlijk met mijn tang. Het was o.a. voor de cursisten een unieke kans om een straal te zien die afgestoten wordt en hoe daaronder dan een onwaarschijnlijk gaaf exemplaar wacht op zijn bevrijding. Ook de oude zool die er praktisch in één lap af kwam, met alles wat daar weer onder zat was zeer leerzaam. Een cursiste heeft de hele behandeling gefilmd, ik hoop dat ik het een keer krijg.
Bij de andere 2 voeten was eigenlijk gewoon sprake van grof achterstallig onderhoud. Zodra ik een manier bedacht heb om de "na het bekappen" foto's te plaatsen, zal ik het eindresultaat laten zien.
Zulke voeten zijn ideaal om inzicht aan te leren hoe het er eigenlijk hoort uit te zien en om ervaring op te doen met het gereedschap.
In feite kan ik iedereen aan de hand van een paar " ijzeren punten" in 5 minuten leren bekappen. Of dat nou de voeten van een Belg zijn of die van een minishet.
Zelfvertrouwen, weten dat je op deze manier nooit schade aan kunt brengen en inzicht zijn het belangrijkste. Wat mankeert er nou echt aan zo'n voet. Wat is afwijkend van de norm.
Voor we beginnen moeten de cursisten met elkaar bepalen wat de beste drie hoeven uit een lange rij zijn, met een nummer een, twee en drie én vertellen waarom. Dat levert intensieve en interessante discussies op, waarbij iedereen betrokken wordt.
En inderdaad, het is hard werken maar als je ziet hoe het gereedschap om 1uur wordt gehanteerd en hoe om 5 uur, weet je dat lappen hoefwand raspen en kanjers van steunsels snijden veel nut heeft.
Deze week zullen ze hopelijk allemaal met de voeten van hun eigen paard aan de slag gaan en hoogst waarschijnlijk ontdekken dat die nog helemaal zo slecht niet zijn, óf als het vergelijkbaar is met degenen die ze op cursus gedaan hebben, meteen iemand met meer ervaring bellen om in het begin ff te helpen.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Vergeten je vraag te beantwoorden over die laatste hoef. Ik weet niet hoe kapot de structuren binnenin zijn, hoeveel hoefbeen is er bv. nog over.
Ik denk dat wanneer paard voldoende in staat is te bewegen op zijn zoektocht naar voer, de straal en dubbele zool op een keiharde, ongelijke ondergrond heel snel verdwenen zullen zijn.
Als er dan géén zoolperforatie volgt- want dan wordt het misschien wel érg lastig- zie ik niet in waarom het niet zou kunnen genezen.
Alles is daar gericht op slijtage en optimale groei. Als het dan niet kan, wanneer dan wel?
Zo'n paard dagelijks, - desnoods wekelijks- tot ofwel de dood of genezing te kunnen volgen, met totaal verwoeste hoeven in het wild op een "mustang" ondergrond, lijkt me een geweldige en langere vakantie te worden dan pessimisten zullen aannemen


Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Zulke verwaarloosde hoeven heb ik heel vaak onder levende paarden gezien. Ik heb wel paarden ter plekke moeten bekappen omdat ze met hun reuze hoeven niet eens meer normaal het trukje in konden lopen. Even met de tang het ergste eraf en het gaat meteen een stuk beter. Alleen verwaarloosd is niet zo erg, ook niet als een paard HB is geweest.

Toen Rosa bij mij kwam was zij nog nooit bekapt, 3 jaar oud. Ongelooflijk lange hoeven, met diverse scheuren tot in de kroonrand. Toch liep ze vrij normaal in de wei. Geheel verwaarloosd had zij ook nooit iets geleerd, laat staan hoeven omhoog houden. (vandaar dat ik toendertijd bij Piet op de clickercursus terecht kwam) Na een paar weken ging Rosa vaak liggen slapen in de wei. (misschien iets opgelopen omdat ze ineens voor het eerst sinds ze met 6 mnd bij haar moeder was weggehaald met andere paarden in contact was?) Zo heb ik haar hoeven voor het eerst kunnen bekappen, gewoon er naast zitten en knippen. Je moest wel een paar keer met de tang erlangs om alles eraf te krijgen. Het heeft nog zeker 3 jaar geduurd voor alle scheuren weg waren.

zo maar een voorbeeld:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=1644

Piet schreef op maandag 16 september 2013, 8:04:


interessant. Wij zagen hier na de vorige lange natte treurwinter ineens bij diverse paarden dubbele zolen. In de praktijk kom je dat kennelijk ook tegen, al deze paarden werden min of meer regelmatig bekapt en een aantal regelmatig bereden.

Piet schreef op maandag 16 september 2013, 11:27:


Kijk, nou heb je je gedachten wel weer helemaal bij de les


Ik zeur er alleen over vanwege je recente opstelling naar het Ramey-verhaal in die draad van Mariss waar we even een clash om hadden.
Keyword is echt "omgeving". Die is bij Mariss blijkbaar onvoldoende, daarom vond ik het des te opmerkelijker dat ze met Ramey kwam aandragen zonder blijkbaar te snappen waar het over gaat.


Zelfs ontschoeningen genezen helemaal pro deo van nature. Daar zijn voorbeelden van opgetekend.
Het gaat pas echt mis wanneer omgevingsomstandigheden gedurig te belabberd gehouden worden waardoor zoals je al aangaf bij voorbeeld hoefbeenvervorming en -erosie ontstaan.

e m kraak schreef op maandag 16 september 2013, 13:00:


zou het in zulke gevallen, bij perforatie niet juist een zégen zijn als er ontschoening zou plaats vinden? Weg hoefschoen, wég ontstekingen, kans op totaal nieuw? Gewoon een poosje op drie weken lopen totdat het weer een beetje verantwoord gaat aanvoelen?

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op maandag 16 september 2013, 13:08:


Niet zonder verbetering van omgeving.

Over bij de les blijven gesproken.... Ik heb het over ons te verwilderen paard in de Franse montagnes he

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Over bij de les blijven gesproken.... Ik heb het over ons te verwilderen paard in de Franse montagnes he

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op maandag 16 september 2013, 15:02:


Zet hem dan maar gewoon uit in de Portugese bergen, gezellig bij de garrano's :)).

Piet schreef op maandag 16 september 2013, 15:02:


En voor de zekerheid heb je het er meteen maar 2x over
OK. OK.
In dat geval denk en verwacht ik dat natuurlijk herstel toch de kortste route neemt. Feitelijk is een flare al een stukje ontschoening, leidt bevangenheid tot groter trauma maar geneest alles bij elkaar onder goede omstandigheden toch sneller dan een volledige ontschoening.
Toevallig vorige week sneed ik een nagel bij mezelf per ongeluk middendoor, precies zo behandeld als ik een hoef zou doen, loze stuk dat na een paar dagen los komt eraf gehaald en het is alweer bijna uitgegroeid, daar ga ik toch die hele nagel niet voor uittrekken?
Het idee "ontschoening voor een nieuwe start" was er al eerder en er zijn, herinner ik me, wel experimenten gedaan met pathologische ontschoening. Daar heb ik nooit genoeg aandacht aan besteed om er echt wat van te weten.

Ik vind het nog steeds eigenlijk niet interessant. Niet in vergelijk met omstandigheden bestuderen en verbeteren. Verander omstandigheden en je verandert de hoeven. Je kunt toch ook meestal zo zien uit welke omstandigheden je kadaverhoeven komen? Het ziet er even zo vaak niet uit, maar om die hoeven hadden ze niet dood gehoeven.

ik heb in ieder geval een foto van één van de hoeven kunnen plaatsen, Deze is bekapt door Baukje.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

God o god waar hebben die dieren rondgestrompeld. Waarom vinden jullie die hoeven pas als ze niet meer aan het dier vastzitten...?

harry11 schreef op dinsdag 17 september 2013, 15:07:


Goeie vraag, vooral omdat het toch lijkt alsof het redelijk massaal is.

Ik heb, een jaar of 20 terug alweer, ook geprobeerd hoeven van een slachterij te krijgen omdat ik de anatomie en het bekappen goed wou leren. Dat was al niet makkelijk omdat ze haast geen paarden slachtten, maar de enkeling die dan toch... ik kreeg totaal geen hoeven die ook maar in de verste verten leken op waar Piet mee komt. Daarom mijn vraag aan Piet ook: "zijn ze in de Bels allemaal zo?".

e m kraak schreef op dinsdag 17 september 2013, 15:38:


Dit zij Nederlandse, Belgische, Deense en Duitse voeten en een verdwaalde Franse.
Nee, ze zijn niet allemaal zo. Er zijn ook wel voeten tussen waar net een ijzer afgehaald is, maar meestal gaan de beijzerde voeten naar een hoefsmedenschool, anders mag ik al die ijzers eraf staan te trekken. Dank u! Netjes schoonmaken is werk zat.
Maar inderdaad véél die uitgegroeid, verwaarloosd of doodziek waren ten tijde van de slacht. Ik denk dat bij veel eigenaren nog steeds het idee leeft van, we hebben er nou zoveel geld aan uitgegeven er is niks meer aan te doen, de veearts en de smid zeggen het zelf, dus gooi hem maar een seizoen in de wei, kijken wat ervan komt en knapt ie echt niet op dan gaat ie naar de slager en anders kan ie van het najaar weer op stal. Verbijsterend is het soms om te zien dat bij bevangenheid de traumaringen dan al een cm of 4-5 gezakt zijn en dat hun paard in iets meer tijd met een correcte begeleiding alweer een eind beter had kunnen zijn.
Maar nou wordt natuurlijk niet elk paard afgemaakt vanwege een hoefziekte en als ik ze koop zitten er ook heus wel redelijk verzorgde voeten bij.
Meestal laat ik de cursisten zelf kiezen, neem je eerst een paar makkelijke dan krijg je later een moeilijke, of andersom. je zou eens moeten zien hoe de, -meestal- dames, die uitdagingen te lijf gaan!
Ik ben eigenlijk heel blij met die monsters. Daar leer je van aan een hoef werken, je gereedschap te gebruiken en krijg je inzicht in hoe je b.v zo'n enorme flare weg krijgt, of de vraag waar moeten die steunsels naar toe en hoe lang moeten ze nou worden....
Makkelijke kun je voortaan doen als je met je eigen paard bezig bent, want elke dag één keer de rasp heen en weer halen is ook bekappen

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen