Het lijkt weer beter te gaan.

Het is nu genoeg om met een klein handje haver in een grote emmer naar buiten te gaan, dan komen zowel de moeder als de kleine hinnikend aangaloperen. De moeder vanwege de haver, de kleine die inmiddels doorheeft dat die emmer "eten" betekent, maar dan onder de buik van Harisha die dan stil blijft staan. Dat handje is na twee happen op maar dat is genoeg, dan blijft Harisha geduldig stilstaan.

Ergens voel ik me vreselijk onbenullig als ik midden in de nacht een handje haver kom brengen en twee paarden blij op me af komen galoperen, ergens het gevoel dat ik op een of andere manier ergens vreselijk in de maling wordt genomen. Dit moet toch vanzelf kunnen gaan?

De moederband is weer beter, Harisha en Camee waren iedere keer vlak bij elkaar als ik ging kijken. Vanochtend zelfs gevoerd terwijl Harisha op twee meter van het draadje stond waar de anderen stonden te grazen, zonder dat ze agressief deed, dus wat het ook was, "het" lijkt tot rust te zijn gekomen. Nou hopen dat dit doorzet en dat ze vandaag ontdekken dat ze ook zonder ons kunnen zogen. Ik wil liever niet weer zo'n nacht.

Op het moment schijnt hier gelukkig weer de zon. Camee heeft het vannacht koud gehad, voortdurend rillen, en als ze dan bijna was opgedroogd kwam er weer een nieuwe ijskoude plensbui overheen. We hebben serieus overwogen om moeder en kind ergens binnen te zetten, maar aangezien Harisha dat niet gewend is en bovendien Camee dan geen uitwijkmogelijkheden meer heeft vonden we dit toch te riskant. We hopen dat Camee, nu ze onder ons toeziend oog weer voldoende kan drinken, genoeg aansterkt om dit goed aan te kunnen, én dat het eindelijk eens ophoudt met dit geplens.

Enfin, met die uiers enzo lijkt het allemaal wel goed te zitten, t zat meer tussen de oren. De verklaring die me nu nog het meest logisch lijkt is dat de bindig toch niet optimaal was (Harisha heeft Camee bij de geboorte om een of andere reden niet drooggelikt, ze was eerst doodsbang voor Camee) en dat Harisha wat last heeft (gehad?) van haar hormonen en haar onervarenheid met veulentjes. Tja, ik heb gehoord dat in de natuur het eerste jong het meestal niet redt... laten we hier dus toch maar wat afwijken van de natuur.

Groeten,
Frans

Dag Frans, Ilona,
wat een verhaal hebben jullie hier vannacht neergeschreven! Dit moet inderdaad wel heel streserend zijn. En vermoeiend..
Jullie en jullie DA kunnen het best evalureren wat er juist gebeurt, maar aan de info die hier op het forum staat zou ik ook denken dat ze last heeft van een hormonenstorm. Normaal zit er iets meer tijd tussen de bevalling en de eerste hengstigheid, en dan gebeurt die hormonale overgang wat geleidelijker. Op die tijd is er al een goeie band tussen merrie en veulen, en is het veulen ook al wat assertiever. Met wat geluk is het dus iets tijdelijks.
Goeie moed de volgende dagen! volhouden en dan komt het vast wel goed.
Is er geen mogelijkheid dat de dierenarts de hengstigheid onderdrukt? Dat houdt misschien wel het risico in dat haar homonen nog meer in de war geraken, moet je met de dierenarts overleggen..
Groet,
E

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 8:47:

Pffffff....... Geweldig.

Bij ons waren beide moeders vanaf nul perféct. Toch hebben we inderdaad door onervarenheid een veulen verloren: wij waren niet assertief genoeg bij een lakse veearts. Dat veulen had het in de natuur ook niet gered en, wederom inderdaad, hadden wij daar graag vanaf geweken.

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 8:47:


Die laatste verklaring lijkt me het meest 'natuurlijk' in die zin dat vrouwen die een keizersnee hebben gehad en dus niet meteen contact vanaf het allereerste begin hebben, soms ook moeite hebben met hun gevoelens voor hun baby. Dat kan best een tijd duren.
Is Harisha zelf wel liefdevol door haar moeder verzorgd?

Maar het lijkt voor jullie gelukkig weer de goede kant op te gaan!
Ik zal voor jullie duimen.

Groeten van Anna

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 0:55:

Ik wil hier toch even op reageren... Je moet niet onderschatten hoe pijnlijk het is om je uiers/borsten te voelen opzwellen (bij langdurig niet voeden geeft dit een op springen gevoel, nog meer pijn). Ook kleine (onzichtbare) kloofjes maken het geheel nog erger. Als dan het kind/veulen begint te drinken komt er nog eens stuwing bij en wordt het weer een stuk erger.... Je moet hierbij zeker bedenken dat veel vrouwen de eerste week van de borstvoeding stoppen omdat het teveel pijn doet.

't Is een vergelijking tussen vrouw en merrie maar ik denk dat de moeders die borstvoeding hebben gegeven zich hier wel in herkennen...

ElkeW schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 9:20:


Best wel. Ik merk dat ik nu ook verkouden ga worden (de hele winter geen last van gehad), maar om, met weinig nachtrust, steeds vanuit je warme bedje in de winderige kou te moeten staan met een plensbui op je kop is niet echt bevorderlijk voor je gezondheid. We hopen dat we het voor de komende nacht hebben opgelost.

Er zit vooruitgang in, de haver is nu ook niet meer nodig. Harisha en Camee blijven nu goed bij elkaar en ook maakt Harisha meer moedergeluidjes. We hebben zonet even geprobeerd om te kijken of het al zonder ons kon: Wei ingelopen en in handen geklapt zodat Camee wakker werd, "huhuhu, zijn jullie er, dan kan ik nu gaan eten", maar we bleven op een afstand staan. Camee duidelijk in tweestrijd, naar de mensen of naar Harisha (die inmiddels aan het wandelen was). Ze koos voor Harisha, begon er wat om heen te draaien, en aan de achterkant stak Harisha toch weer een beentje uit naar het veulen. Even voor Harisha gaan staan, Camee duikt eronder en dan is alles goed.

EEN SECONDE zijn wij nodig. En daar moeten we voortdurend ons bed voor uit.
Om gek van te worden.


Daar lijkt het het meeste op, en het goede nieuws is dat het aan het verdwijnen lijkt te zijn. Ze reageert ook niet meer agressief op de andere paarden.


We blijven gewoon doorgaan en hopen dat het zo snel mogelijk goed komt.


Op dit moment lijkt dat niet nodig te zijn.

Bedankt iedereen tot zover voor het meedenken! (Ook de berichtjes waar ik niet individueel op reageer).

Groeten,
Frans

anna schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 9:56:


Harisha is bijzonder goed door haar moeder verzorgd en natuurlijk gespeend, dus daar kan het allemaal niet aan liggen.

Bedankt voor het meedenken.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 8:47:


Allereerst ,proficiat met jullie mooie veulen.
Vervelend ,dat t de eerste dag niet zo goed ging ,maar ik las al ,dat al beter ging..
Ja ,die kinderen ook,,ze doen noooit wat je met al je goeie zorgen bedenkt..
Nou ja ,een groot stuk vertrouwen ,en de rest gaat dan wel vanzelf ,met wat hulp..
Ik heb dit zelf niet meegemaakt bij mijn veulens ,en wat jij zegt ,dat haris haar veulen niet heeft schoongelikt ,zal absoluut er mee te maken hebben gehad en waarom??
Ik ben blij om te horen ,dat t nu goed gaat ,en eenmaal goed ,blijft t goed..
Toch lijkt t mij interressant,om eens op onderzoek te gaan ,waarom dit is gebeurd..

Ik zag op de tv een verhaal van een koe ,die een kalf had gekregen ,maar omdat ze te zwak was ,kon ze t kalf niet schoonlikken..
Een van de mensen die daar bij was smeerde t vocht ,van t kalf op de mond van de koe ,en toen dit nog niet hielp ,haalde hij er een paar honden bij..
Toen t kalf in gevaar kwam ,stond de koe uiteindelijk op ,om haar kalf te verdedigen..

Ik moest wel lachen ,om jouw opmerking ,dat je misschien in de maling werd genomen (met je emmertje haver in de nacht)

Nou ,als ik wel eens met Vera bezig ben ,of ik zie haar bezig met dingen ,ga ik ook wel eens twijfelen.HAHAHA
Je hebt natuurlijk kans ,dat haris t zo goed heeft bij jullie ,dat ze dacht
dat jullie dit varkentje(veulentje)ook wel zouden wassen..
Nou ,veel plezier
Vriendelijke groeten trudy

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 12:12:

Hé Frans, je gaat niet ziek worden hè? Ik wil zondag wel de cursus hoefbekappen doen!
groetjes, Trea

trea hoex schreef op donderdag, 12 mei 2005, 15:02:


ach dat zei ik ook al, ik heb geen zin om het alleen te doen. Maar worst case lukt dat wel (gelukkig is ie wel alweer beter hoor, t was meer de stress denk ik zn lieve veulentje...)

Ilona
--
let's keep on moving naturally!