Voor iedereen trouwens bij deze in één keer: bedankt voor jullie felicitaties en meeleven!

Harisha heeft ons laten verbazen door haar gedrag. Wij waren bang dat Haris ons niet toe zou laten bij het veulen (haris kan nou eenmaal behoorlijk fel uitpakken).

Wat ons in eerste instantie sowieso erg vleide was het feit dat ze ons gewoon toeliet bij het veulen (we hebben daar mee gewacht tot het goed en wel had gedronken bij de moeder hoor, de nr 1 reden waarom een moeder de kleine niet accepteert en niet wil laten drinken is omdat mensen zich er teveel mee bemoeien! dat even ter info ter zijde). Maar toen de band moeder-veulen dus al bevestigd was, zijn wij er naartoe gegaan en "vroegen" haris of we erbij mochten. Dat vond ze prima. We hebben het hele veulen al helemaal in handen gehad, overal aangeraakt en er overheen gehangen. Zowel haris als het veulen vonden het prima.

Wat onze verbazing echter schetste was vanochtend, toen we Jack, haar állerbeste vriend, een vriend die ze al jaren heeft en waarmee ze echt heel close is, niet bij het veulen toeliet. Ze ging vre-se-lijk tegen hem tekeer, echt als een dolle. Nu zag ik wel dat zijn houding niet onderdanig was maar gewoon zoals normaal (vrij ruig). Dat accepteerde ze dus pertinent niet. Let wel, hij is dus haar beste vriend én de nummer 1 leider, ze vertrouwt normaal blind op hem. Ik ga vandaag goed opletten wat jack moet doen om er wél bij te mogen (interessant!!!) Hij heeft al meer pogingen gedaan om erbij te komen (op een respectvolle manier), maar het werkte nog niet.

Ik ben heel benieuwd of dit normaal ook zo is, dat een dier een mens wel toelaat en een paard niet. Wij zijn uiteraard hartstikke gevleit door het feit dat we erbij mogen. En eerlijk gezegd was dat nog wat meer toen bleek dat ze jack er niet bij liet (maakt het toch nog bijzonderder toch?). Ik vind het bijzonder omdat ik altijd hoor dat merries zo bitchie kunnen zijn naar mensen als ze een veulen hebben. En dat heb ik inderdaad ook vaak om me heen gezien.

Nu vroeg ik me af: zou het komen door de manier waarop je met je paard omgaat? Het lijkt mij eigenlijk logisch dat als je het "traditioneel" aanpakt, en dus niet met de psyche van een dier bezig bent maar op een fysiek vlak bezig bent (je leert het dier "braaf" te zijn en that's it), dat er dan een veel minder grote vertrouwensband tussen mens en dier zal zijn.

Hebben jullie er ervaring mee? Dit is ons eerste veulen dus we weten niet wat normaal is en wat niet. Wat ik al wel weet door verzorgpaarden enzo, is dat veel van die brave merries met veel ervaring wel geneigd zijn mensen erbij te laten, maar de wat onervaren en wat meer apartere karakters niet (werd allemaal gewoon traditioneel mee om gegaan). Hoe was dat bij jullie?

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op zondag, 8 mei 2005, 10:36:


wij hebben de zelfde ervaring met onze merries. ze lieten ons er zondere problemen bij maar de ander ponies mochten de eerste dagen niet bij.
als eerste van de andere ponies ochten de veulens van vorig jaar erbij en daarna de oudere en dat duurt een paar dagen en daarna loopt het veulen gewoon met alles en iedereen te spelen onder toezient oog van de merrie.

heel veel plezier ermee .
Jacqueline

Ilona Kooistra schreef op zondag, 8 mei 2005, 10:36:



Al lezend denk ik terug aan de tijden op de manege´s dat er veulens kwamen.
Al terug denkend lijkt het me dat je dit niet zo kan stellen.
Ik ben nooit anders met paarden omgegaan als dat ik nu doe en toch heb ook ik de ervaring dat je bij het ene veulen wel en het andere niet mag komen.
Nu waren dit ook paarden die op manege´s stonden, dat is natuurlijk niet te vergelijken met jullie paarden thuis waar iedereen anders omgaat met de dieren dan op een gemiddelde manege gewoon heet.
Ik denk dat het dier op een manege geen tot weinig onderscheid kan maken tussen de goeie en de kwaaien en dus gewoon iedereen toelaat of niemand.
Afhankelijk van de merrie ? Ook hele lieve merries meegemaakt waarbij je echt niet aan het veulen mocht komen en zgn. draken die je op dat moment zo kon benaderen.
Het blijven vrouwen...ze blijven me verbazen.....ik zal ze nooit helemaal snappen als man zijnde

De hengst die er niet bij mag , daar vraag ik me van af of dat niet zou komen omdat het de vader niet is? Als hij dit wel was dan zou het misschien wel toegestaan worden?
Of misschien omdat er vaak meerdere mannelijke paarden in onze kleine kuddes lopen dan in de natuur zou gebeuren?

Gr, Nick

Ilona Kooistra schreef op zondag, 8 mei 2005, 10:36:


Hallo Ilona en Frans

Allereerst gefeliciteerd!!
Het is altijd een hele opluchting als alles goed verlopen is.

Het verschilt nogal van paard tot paard of je toegelaten wordt tot het veulen. Vorig jaar was van de 4 merries er 1 paard die direct wegliep met het veulen in haar kielzog. Het heeft wel 3 weken geduurd voordat de merrie zich ontspande en ons toeliet.
Bij toenadering van de veulens van de andere merries gaf dat geen problemen hoewel de merries opmerkelijk alert waren. Hoe vaker we de veulens benaderden hoe beter het ging.
Je merkte ook dat na een aantal weken deze veulens ook meer met elkaar omgingen. Het veulen van de "wantrouwende" merrie maakte ook moeilijker contact met de rest. Maar ook dat is weer goed gekomen. Ze hebben alleen wat meer tijd nodig gehad.
Het kennismaken met de enters en twenters en andere paarden (totaal 10) verliep op een afstand. Maar alle 4 moeders zorgden ervoor dat zij tussen veulen en groep liepen ook al zat er een sloot tussen. Het tijdelijk verwijderd zijn van de groep gaf voor de merries ook wat meer rust en ontspanning. Ze hoefden niet constant de nieuwsgierige paarden op een afstandje te houden.
Na een maand of twee zijn ze bijelkaar in de weide gezet wat verder geen noemenswaardige problemen gaf.

Groeten Rita

Ilona Kooistra schreef op zondag, 8 mei 2005, 10:36:


Hoi Ilona,

proficiat met jullie veulen. Ik heb er ook eentje van enkele weken oud. Mijn merrie is ook op de weide bevallen. 2ha groot en samen met een 2 en driejarige ruin. We waren niet zelf bij de geboorte. Maar toen we 's morgens vroeg daar aankwamen stond het veulentje recht en was aan het drinken.

De merrie, Usial genaamd, is de baas op de weide. Wat ik heel bijzonder vond was dat de twee jonge ruinen vlak bij het veulen mochten komen. Dit komt misschien ook omdat Usial toch zoieso al de baas was.

Ik ging de wei in en mocht metteen naar haar en het veulen toekomen. Het veulen mocht ik ook overal aanraken en Usial vond alles goed. Ik heb al veel veulentjes weten geboren worden van verschillende verzorg merries. Maar wel altijd op stal onder toezicht van de camera. Dit wilde ik voor Usial niet. Ik wilde ze niet op stal zetten. Natuurlijk wel een risico in de weide want daar kon ik ze niet in het oog houden. Maar gelukkig is alles goedgegaan.

Met Usial heb ik een heel goede band. Ik heb met haar de Hempfling methode gedaan en haar zelf ingereden. Ik hoef haar maar een blik toe te werpen en ze weet al wat ik bedoel. Ik twijfelde er dan ook niet aan dat ik zo naar haar toe zou kunnen lopen van het moment dat ze het veulen had. De eigenaar van de andere merries die ik verzorg twijfelde er wel een beetje aan. Hij zegt altijd dat een merrie met veulen altijd anders is. Dus opletten geblazen. Maar hij heeft ook nog nooit gehoord van NH.

De andere merries, waar ik die band niet mee heb want die paarden heb ik niet zelf opgeleerd of mee bezig geweest, zijn dus op een klassieke manier opgeleerd. Het zijn van karakter heel verschillende paarden.

Eentje is een wat ik noem echt "mensenpaard" ze heeft het grootste vertrouwen in de mensheid en als je je stem verheft voelt ze zich al gestraft. Ze is altijd heel fel met haar veulen. Meer overbezorgt. Maar toch mag je altijd wel bij het veulen komen omdat ze de mensen echt vertrouwd.

Een andere is eigenlijk een heel ander verhaal. Die merrie heeft hij als driejarige gekocht. Lang voordat ik zijn paarden verzorgde. Ze had tot haar drie jaar in een grote weide gelopen en geen mens van dichtbij gezien. Ze hebben haar als een leeuw moeten vangen. Ik heb vele verhalen van haar gehoord. Ze beet, stampte en bij haar was het altijd oppassen geblazen.

Maar ik kan me dat al voorstellen. Paard nooit geen mens gezien, doet ze volgens de mens iets verkeerd dan krijgt ze een tik enz. Volgens mij hadden ze er een gemeen paard van gemaakt. Nu is ze al zeventien ofzo en veel braver geworden. Ik heb ze nooit zien stampen ofzo. Maar aangezien ik geen band met haar heb en nooit met haar gewerkt heb vertrouw ik haar toch niet.
De eerste keer dat ze een veulen kreeg, daar was ik niet bij want toen kwam ik de paarden nog niet verzorgen, wilde ze niks van het veulen weten. Ze sloeg ernaar om het dood te slaan. De eigenaar is toen met de zweep in de stal gaan staan en elke keer de merrie naar het veulen sloeg, sloeg hij haar keihard met de zweep terug. Op den duur liet ze het toch drinken en was alles in orde. Maar om moeder en veulen buiten te laten moesten ze vanuit de stal ernaast met een bezemsteel het stel naar buiten jagen. Niet te simpel dus.
De keren dat ik haar heb gekend met een veulen was het niet zo erg. Maar door de vele verhalen heb ik het nooit vertrouwd en ben ik altijd super voorzichtig geweest. Ze heeft nooit naar me gestampt maar ik heb altijd goed naar haar aanwijzingen gekeken. Ze liet het wel merken als het haar niet aanstond.

Dan kan ik je nog veel verhalen vertellen van verschillende merries maar het word een beetje lang. Als je die ook graag wilt horen dan zeg je het maar. Ik zal ze met plezier vertellen.

Mijn mening: Als je een goede psychologische band hebt met je paard, jij bent leider, betrouwbaar en ondertussen een goede kameraad, dan ben ik er zeker van dat ze je altijd zal toelaten bij haar veulen.
Op de klassieke manier zal het van het soort paard afhangen. In hoeverre heeft het paard vertrouwen dat je haar en haar veulen geen kwaad zal doen? Dat zal bepalen hoe je paard met haar veulen gaat reageren in bepaalde situaties. Dan zou het dus wel eens gevaarlijk kunnen worden.

Wat mij ook erg bezighoud is hoe het bij paarden ondereen is. Stel een merrie moet veulenen, hoe reageren de andere paarden hierop en wat is dan het verschil met een paard dat hoger of lager in de rang staat dan de merrie.
Dat zou ik graag eens bestuderen maar dat heb ik jammer genoeg nog niet kunnen doen.

Er is nog een jonge merrie vol, daar heb ik wel een goede band mee. Zij loopt in een andere wei van 4 ha samen met drie andere merries waarvan twee hoger in rangorde. Ik ben eens benieuwd. Zij is uitgeteld voor 24 mei.

Groetjes en nog heel veel plezier met het veulen!