Thea schreef op woensdag, 4 mei 2005, 1:56:


Ik vraag me af of ze wel echt 100% blind is, en wat voor "soort" blind dan en hoe komt dat?
Dat ze het stroomraster vermijdt kan nog komen doordat ze de spanning op afstand al waarneemt, maar sociaalinteractie met soortgenoten vraagt toch al gauw om een zekere mate van zichtwaarneming.

Hoe kunnen we nu vertellen of je haar anders aan moet pakken dan de anderen, zolang we niet weten wat je met de anderen al dan niet doet?
"Klikker"technieken en bitloos lijken me voor allen goede ideeën.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op woensdag, 4 mei 2005, 15:29:


Het zou zo gemakkelijk zijn en een paar rondes heen en weer schrijven schelen, als er een soort van invulbericht zou zijn waar basisgegevens op beantwoord kunnen worden, zodat we mensen met een wezenlijke vraag, zoals bovenstaande,gerichter antwoord kunnen geven.
Hoe oud/ welk geslacht/ welk ras/ weidegang /ijzers /voer/ alleen of met meer in de wei/ hoe lang heb je hem al/ enz enz.
Misschien dat Frans iets in elkaar kan vlooien?
Piet

Piet schreef op woensdag, 4 mei 2005, 15:53:


Ja, goed idee. Neem ik mee. Alleen nog even erg druk op dit moment.

Groeten,
Frans

Thea schreef op woensdag, 4 mei 2005, 1:56:


Dag Thea

Ik denk dat je van deze pony nog heel veel kunt leren.
Eerst aan elkaar wennen en met elkaar bezig zijn.
Daarna, waarom niet bitloos rijden met een boomloos zadel.
gr.
Els

Thea schreef op woensdag, 4 mei 2005, 12:34:


Hoi, ik ben blij dat de pony een goed tehuis gekregen heeft, ik heb namelijk vrijdag haar vriendinnetje opgehaald en vond het heel erg dat ik de blinde pony daar moest achterlaten. Volgens die vrouw deed ze haar neus op de kont van de shetlander en liep ze er zo achteraan. (maar ja, zo ver konden ze daar niet komen dus zal wel meevallen).
Ze wist als eerste meteen op te merken dat ik wat eetbaars in m'n zak had, haar andere zintuigen zullen beter ontwikkeld zijn dan van paardjes die gewoon kunnen zien.

In ieder geval veel plezier met haar, ik vond het een mooie en lieve pony.

Edith

e m kraak schreef op woensdag, 4 mei 2005, 15:29:


Ik heb een tijdje nagedacht of ik hier op kan reageren omdat ik zelf volgens de WHO (World Health Organisation) onder blind val. Zicht is minder dan 80 %. Of ik als zoogdier met een ander soort zoogdier vergeleken kan worden dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat in mijn eigen "veilige" omgeving niemand iets merkt aan me, daar heb ik allerlei handigheidjes voor ontwikkeld. Zet me in een vreemde omgeving en ik ben de weg kwijt. Ik kan me zo voorstellen dat dat voor de ponnie ook geldt. Ik ga er zelf vanuit dat paarden ruiken wanneer er stroom op de draad staat, zodra we hier het stroom eraf hebben gaan ze er onderdoor om daar de sprietjes gras te vinden. Zelf zou ik voor de ponnie beginnen met veiligheid, een omgeving die hij blindelings leert kennen, daar heb je geen bit voor nodig, een bit geeft denk ik ruis, zeker in deze situatie. Een geleidepaard waar hij op vertrouwd en achter aan kan luisteren is een goeie, of jij als 2 bener moet de begeleider zijn. Kijk en luister naar je ponnie, als het eng wordt en onveilig moet je stoppen, terug naar de veiligheid. Voor jezelf weet ik wel handigheidjes om je te leren verplaatsen in geluid. Begin maar eens als het wat waait een hoek om te lopen. Doe het daarna eens met je ogen dicht, dan hoor je de hoek. Met je ogen open hoor je de hoek dus niet. Zo zijn er meer truukjes. Probeer te ontdekken of het paard verschil tussen licht en donker ziet. Probeer eens wat te doen als het echt donker is, en probeer eens wat te doen tegen het zonlicht in, probeer daar je weg in te vinden en in te schatten wat ie wel of niet kan zien. Ga voor veilig, ten eerste voor de ponnie, ten tweede voor je zelf. Een blinde ponnie is afhankelijk van je.

Sterkte en heel veel succes, en mocht ik je ergens mee kunnen helpen met wat vragen dan mag je me wel mailen.

Groeten Esther,