Aoife Berserik schreef op dinsdag 12 februari 2013, 19:25:


Ik nam geen bijrijdster wegens tijdgebrek, maar meer omdat het me leuk leek om nou eens niet altijd alleen met mijn paard bezig te zijn en dingen te kunnen delen. Ik ben iedere dag bij mijn paard, maar geef haar lang niet iedere dag extra beweging. Zo'n drie keer per week vind ik voldoende.
Als het straks 's avonds weer langer licht is, doe ik weer wat meer.

Dani62 schreef op woensdag 13 februari 2013, 10:54:


Daarom heb ik toen die poging gedaan met mijn buurvrouw - om niet steeds alleen op pad te moeten, maar omdat het me leuk leek samen dingen te kunnen doen. En ze wilde zo graag weer rijden, had er het geld niet voor.

Laat maar...... Ik ben genezen.

Dat is het bij mij ook ik deed het voor ik naar Frankrijk ging samen met mijn beste vriendin en dat was echt leuk, ik mis dat!
Nu sta ik en ergens anders en met die vriendin haar gezondheid gaat het niet zo goed, kan helaas ook niet terug aangezien ik er nu 2 heb en die mensen inmiddels ook Waar ik nu sta heb ik het naar mijn zin maar mis dus ook iemand om het samen mee te doen.
Die verzorgster heb ik nu ook afgeketst, vind het toch te link, dan maar doen wat ik mijn macht ligt

Ik ben ook bijrijdster. Ik ben beginnen bijrijden toen ik 21 jaar was. Ik wilde van de manége weg en eindelijk bitloos kunnen rijden.
De eigenares zocht ook een volwassener iemand, zij krijgt ook mailtjes van 13 of 15-jarigen, maar deze wimpelt ze af of negeert ze. Ze wilt iemand die een verzekering afsluit als er iets gebeurt met de ruiter. Ik zou haar ook niet verantwoordelijk stellen, ikzelf kies er namelijk voor om te rijden op haar paarden.

Ik betaal er geen geld voor, en dat is ook vanuit mijn principe. Iemand vraagt mij om te helpen met haar paarden, dan wil ik daar ook geen geld voor betalen. Wel help ik mee met verzorging, dus ik geef de paarden ook hooi of drinken zodat ze niet alle lasten heeft en ik volg les bij haar lesgeefster.
Ik heb in het begin heel kort haar materiaal ook gebruikt, maar ik heb vrij snel mijn eigen materiaal aangekocht.

Ik mag wel niet buitenrijden, enkel in de bak, maar ik mag nu wel eigenlijk doen wat ik wil. Ik rij nu ook al anderhalf jaar en ze heeft mij zien groeien in mijn omgang met de paarden en heeft er vertrouwen in dat ik correct met hun omga, maar in het begin is het natuurlijk even zoeken. Ze heeft ook niet altijd tijd om erbij te zijn als ik ga rijden.

Dan heeft die mevrouw het echt getroffen met jou! Ik hoor om mij heen over het algemeen negatieve reacties uitzonderingen daargelaten uiteraard.
Wat jullie hebben afgesproken is idd geen slecht idee, mijn achterliggende gedachte was meer over het meebetalen A: als je ervoor betaald ben je misschien meer gemotiveerd, B: Als je naar de sportschool gaat moet je ook betalen en C: zij gebruiken mijn spullen dus wel en dat is duur, daardoor moet ik het eerder vervangen als ze er niet netjes mee omgaan.

Mijn paard bokt trouwens niet continue op sommige momenten, vaak als ik onzeker word.Wat ik al eerder vertelde en wat ik dus het enge vind, wij hebben geen bak dus er kan alleen buiten gereden worden en als je naar het bos wil moet je een grote brug over (de hele brug) en er rijd veel vrachtverkeer, als ze schikken en ze vliegen over de reling vallen ze zo'n 4 meter naar beneden in het kanaal of op het fietspad (niet echt een prettig idee dus) Vandaar dat ik zo huiverig ben.

Ik rijd ook wel eens een paard voor iemand anders.

Enkele jaren geleden bijvoorbeeld een grote warmbloed die al een tijdje niets meer gedaan had. Op vraag van de eigenaar, die plannen had om zelf ook weer te gaan rijden met hem.
Hij wilde dat het paard weer gewend was om braaf te werken, tegen dat hij de tijd en vooral de moed verzameld had om er zelf ook weer op te gaan zitten.
Uiteindelijk is het nooit zover gekomen. Ik heb hem een dik half jaar gereden en een poosje nadat ik ermee gestopt ben, is hij toch nog verkocht.

En nu rijd ik een Lusitano-merrie van een kennis. Ook op vraag van de eigenaresse, die haar nog maar enkele maanden heeft. Het paard is namelijk een voormalige fokmerrie die nog heel groen is onder het zadel. En het ontbreekt de eigenaar aan tijd om er zelf een beetje routine in te krijgen. Wat wel nodig is in dit stadium van de training.
En aangezien ik het zelf zo'n gaaf paard vind, wil ik er best wat tijd insteken.

Betalen zou ik niet snel doen trouwens.
Ik heb geen rijpaard meer van mezelf (alleen jonge dieren en oude pensionado's), dus op zich haal ik er zeker ook plezier en ontspanning uit om die paarden te rijden.
Maar niet in die mate dat ik er geld voor neer zou tellen. Dan amuseer ik mij net zo goed met wat anders...
Ook uitmesten of andere klusjes moeten ze niet aan mij vragen. Als ik de nood voel om mest te scheppen, of met hooi te zeulen, heb ik thuis paarden genoeg om mezelf mee uit te leven.
Ik wil dat wél eventueel doen, puur als vriendendienst, wanneer ze op vakantie zijn ofzo. Met veel plezier dan. Maar dat zou ik ook voor iemand anders doen. En zoiets moet dan ook in mijn agenda passen en het mag geen verplichting worden. Ik heb zo al verplichtingen genoeg.

De eigenaren van die paarden zijn beiden kennissen van mij en wisten natuurlijk ook dat ik momenteel weinig te rijden heb van mezelf. Daarom ook dat ze mij gevraagd hebben.
Maar ze hebben daar dus zelf ook voordeel bij.

Voor ik zelf paarden had als 15-16jarige was ik trouwens wel een hele fanatieke verzorgster en had ik er heel veel voor over. Dus ik vind de stelling dat een 16-jarige een slechtere keuze zou zijn, misschien niet helemaal terecht.
Ik ben nu een veel slechtere, luiere en verwende bijrijder dan 10 jaar geleden.
Het is geen must meer en het moet vooral in mijn leven en planning passen.
En zo niet, dan is dat jammer maar helaas...
Ik kan mij wel inbeelden dat dit wel voor veel mensen kan gelden, die de 20 voorbij zijn?
Dat je ook andere dingen hebt, die belangrijker zijn in het leven; relatie, werk etc...
Dan heb je misschien meer aan zo'n onschuldige puber?