Piet schreef op donderdag, 14 april 2005, 8:29:
En daar een prima ervaringsantword op gekregen! Ga een Ortlieb-emmer kopen.

En ook daar andere inzichten bíj gekregen. Zoals ik in de topicstarter gelijk al aangaf ken ik al wel wát van de voor- en nadelen van verschillende mogelijkheden.
Kluisteren is door de antwoorden een alternatief geworden dat ik eerst afwees.
Het genoemde 2 of 3 meter lange touw los op de grond is ook een idee; wordt bij de yeguada militar gebruikt.
Prima dus en bedankt.

Dat ís een oplossing; Ursula Bruns neemt altijd een reserve-rijpaard mee dat ze als pakpaard een dubbelrol laat spelen.
Het probleem met meer paarden is net als met meer ruiters: de logistiek escaleert exponentieel, het aantal potentiële problemen ook en het tempo zakt evenredig.
Daarbíj komt dat een pakpaard het snel zwaarder heeft dan een rijpaard vanwege het dode gewicht van de bepakking.

Verder is bij het alleen of met zijn twee op pad gaan het aantal handen en voeten beperkt en is een extra paard al snel een onnodig complicerende factor en een veiligheidsrisico.

Voor wie wel eens op pad gaat en even snel de paarden onbeheerd wil achterlaten zonder vastzetmogelijkheden:
zet er twee naast elkaar, kop bij kont. Bindt het halstertouwen aan de achterzijdes van de zadels. Ze kunnen nu wel bewegen maar nergens heen want alleen maar een rondje lopen.
Ja, uiteraard moeten die paarden elkaar wel gedragen en dit een keer geleerd hebben.

Tot slot Piet; als we luxe en voorspelbaar op pad willen, boeken we wel een Neckerman-reis of zo.
Voor wie de gulden middenweg zoekt kan bij organisaties zoals Time-Out terecht; die rijden door fraaie gebieden van herberg naar hotel of voorbereid bivak terwijl een busje de bagage vooruitrijdt.
Van dit laatste kun je ook een idee halen; wij rijden soms vooraf een hooibaal naar een plek onderweg.

Huertecilla schreef op donderdag, 14 april 2005, 9:33:


Hoeveel dagen denk je op tocht te gaan, en hoeveel km en welk tempo(km/u gem.) Bekende wegen of onbekende?

jan.

jan seykens schreef op donderdag, 14 april 2005, 9:55:

Zie twee (of drie) reacties eerder.
We rijden op zich dagelijks aardige tochten en komen op >100 km/week alleen om de paarden en onszelf verder op te leiden en fit te houden.

We zijn nu twe merries aan het voorbereiden op de beklimming van de 1600 meter hoge berg in ons uitzicht. Dat gaat 8 á 10 uur in het zadel worden al is het in afstand niet meer dan een km. of 40.

De tweede rit, daarna, is over twee bergketens van ca. 1300 meter. Dat wordt twee dagen van 45 km.

De rest is wanneer we kunnen; de rest van de beesten en 3-jarig zoonlief blijven tenslotte achter.

De rit naar Granada en terug zal een kleine week zijn.

Afstanden hangen af van de bestemming/zwaarte/lengte en liggen rond de 40 -50 km./dag.
Tempo is in principe ¾ uur draf ¼ uur stap, zoveel mogelijk in aangesloten brokken, doch hellingen en ondergrond bepalen de snelheid en het aantal stops. In principe elke twee uur een korte plaspauze, doch de waterplaatsen onderweg zijn hierbij belangrijker.

Alles binnen de vallei is bekende 'weg', alles erbuiten meestal nieuw, doch ik ken wel de omgeving en het terrein. De exacte route is niet bekend want voor een groot deel niet over wegen of paden dus door het terrein bepaald.
De trip de berg op is voor 50% over geiten'paden' de trip erna voor ruim de helft dwars door de bergen.

Ideaal is een groep van 3 ruiters, doch dat is zelden realiseerbaar, dus het is of met zijn twee of alleen.

Huertecilla schreef op donderdag, 14 april 2005, 9:33:


Sancta Maria Amen, mijn hemel dit waarom moet dit nu zo, mensen die vragen hebben worden afgebekt, Spanje is beter dan Nederland, want ze hebben geen muggen ( ook geen muggenzifters?) maar wel stierenvechters. Kom op nu ga lekker rijden met je paard of het nu in Nederland of in Spanje is, of is mijn topografie ook nog slecht, misschien ligt Andalucia wel in Portugal, met het omhoog vallen of gewoon naar het beneden vallen heb ik al wat moeite gehad. Peter ik gun je je reis in de bergen, maar als je vraagt aan mensen wat neem ik mee, mijn portomenonee enz. laat mensen dan ook aub in hun waarde. Jouw keuze is Andalucia, prima. Die keuze betekent niet dat we hier in de hel zitten.
Of het moet het hel(e) Noorden zijn. Alles zu hause. im keller.
Pak je rugzak je paard en je paaltjes, vraag om advies, maar bek mensen niet zo af. Een beetje humor kan nooit kwaad. Wij wel muggen, en ellende, in Andalucia kun je zomaar een stier tegen komen, misschien ook wel een prikkelbare kaktus. Met die kaktus en het bodemonderzoek krijg ik wel visioenen

Vriendelijke groeten Esther, die gewoon maar wil dat niemand het zo zwaar neemt, vooral de pakpaarden niet

Huertecilla schreef op donderdag, 14 april 2005, 1:02:


Van alles en nog wat gaat er mee, heb ik zolangzamerhand begrepen, maar wat moeten de paarden eten?
Ze zijn uren per dag onderweg, en er is alleen wat dor spul voor ze, als ze mazzel hebben?
Lijkt me toch prioriteit nummer 1.
En voor jezelf? Romantisch astronautenmaaltje bij het glaasje mierzoete wijn?
Isabel

Esther schreef op donderdag, 14 april 2005, 22:26:
****************************
En OF je in Nederland heerlijk kunt rijden. Natuurlijk het is geen spanje of portugal maar b.v. in het terrein hier rond de hoge Veluwe kun je volwaardige trektochten houden als je wilt bijna zonder mensen tegen te komen.

Tis natuurlijk wel van een andere orde, het is natuurlijk minder "ruig" en vuurtjes stoken is er niet bij. Ik hoef me er inderdaad niet het hoofd over te breken hoe ik mijn paard dan te eten ga geven, want dan ben ik alweer terug in de stal. Veel tips heb ik dan ook niet voor rijden in dat terrein en heb ook niet zo'n behoefte van trektochten van hele dagen rijden.

Het terrein van de Hoge Veluwe is zo schitterend, dat ik weinig reden heb om voor mooie tochten naar het buitenland te gaan. Heb weleens in ander terrein gereden (Ierland bijvoorbeeld) maar hoewel dat ook weer op z'n eigen unieke manier prachtig is vind ik het ook iets "extra's " hebben om juist in je eigen stuk je eigen tochtjes te rijden. En met die mogelijkheid ben ik erg, erg gelukkig, en daar geniet ik elke week ook weer van.

Dus iedereen succes met z'n eigen (unieke) manier van ontspanning-zoeken-met-je-paard ..... ik vind 't een echt niet beter of slechter dan't ander hoor!

Groetjes Frouk (die nog steeds geen weegbrug gespot heeft )

HannahFroukje schreef op vrijdag, 15 april 2005, 5:29:


Applaus.
En het terrein van de Loenermark en de Imbos ook!
Heb ook in buitenlanden gereden, maar de afwisseling van bos en heide in deze regio is echt prachtig.
groeten,
j.

De paarden grazen wat er is en dat is aardig voedzaam, bovendien prima ruwvoer.
Onze paarden eten bovendien
olijven en olijfblad. Beiden zijn bijna altijd onderweg te verzamelen en héél rijk aan energie en voedingswaarde.
We nemen uiteraard een dagvoorraad krachtvoer mee.
Die dagvoorraad kunnen we altijd wel ergens onderweg bijvullen en ook wat hooi/stro is soms te regelen.
In voorkomende gevallen kunnen we vooraf een hele of halve hooibaal op de route afgeven.

Zelf eten we vroeg of laat uitgebreid onderweg ergens. Bij diezelfde stop is onze leeftocht voor de avond en morgen verkrijgbaar. Op die manier kun je héél goed en gevarieerd lokale kost eten zonder kookgerei mee te hoeven zeulen.
Ook is er onderweg altijd wel wát te verzamelen; cactusvruchten, vijgen, bramen soms appels etc. Niet iets om op te rekenen, maar wel om gebruik van te maken en zálig!

Nogmaals, onderweg overnachten kan meestal ergens bij een gehucht of boerderij en dan is er ook zát krachtvoer, hooi en stro. Dat is de makkelijkste manier. Soms is de streek, zoals de Sierra de Loja, te afgelegen en moét je wel onderweg in de bergen bivakkeren of omrijden via een maatje van onze achterbuurman. Aangezien het niet op wérken moet gaan lijken is dat laatste wel zo makkelijk

Hoewel De Veluwe, Limland en niet te vergeten het Nieuw Land héél fraai zijn is NL niet helemaal vergelijkbaar. Moet je ook niet doen; ook mooi, anders.
Wat de zwaarte betreft kost hier een gemiddelde rit 30% meer arbeid en een bergachtige rit snel 50%. De komende bergklim vét >50%.
Je kunt een paard uiteraard prima trainen en opleiden, doch de benodigde arbeid blijft diezelfde arbeid. De enige mogelijkheid daar wat aan te doen is minder te dragen geven.

Gisteren overigens een rustige 'losmaakrit' gedaan (straks weer een pittiger trainingsrit) en na een eerste helling op een opvolgend tweede steil stukje omhoog als beloning afgestapt. Arabella liep superbraaf zonder haar vast te hebben mee. Stopte wanneer ik even op mijn ega wachtte, ging wat harder als ik versnelde etc.
Ik hoef haar onderweg tijdens plasstops ook nooit vast te houden/zetten en ik vermoéd dat ze op een bivac ook bij ons blijft. Waar zíj blijft, blijft de rest ook.
Je kan alleen het risico voor hezelf en vooral voor de paarden niet nemen.
Ok, koffietijd is over; de hartslagmeter pakken en twee meiden de benen laten strekken.

He HC, ik wil ook op trektocht gaan. Door Noordholland wel te verstaan. Wat grappig ik wilde er net een topic over starten

Ik ga eerst een weekendje proberen, dan hoef ik geen uitgebreide zadeltassenset aan te schaffen nog. We overnachten in een jeugdherberg oid. Ik wil er uiteindelijk wel naar toe om helemaal self-supporting te kunnen trekken, dus ik volg jouw 'discussie' over het meenemen van een weide afzetting met grote belangstelling.