Huertecilla schreef op donderdag, 7 april 2005, 21:39:
> De páárdvriendelijkste is TREC en de diervriendlijkste is zoiets
> als Jack Russel-rennen of naar de koelkast rennen
Ik moet je bekennen dat ik eigenlijk helemaal anti wedstrijd ben , ik zie er het nut niet meer van in om te strijden wie er het beste paard heeft in een of ander onderdeel...naast alle vriendjes politiek die hierbij vaak komt kijken....maar goed.
T.R.E.C....ik wist niet wat het was...dus deze maar eens ff opgezocht.
Voor de geintresseerde onder ons...je kan dit blijkbaar ook in Nederland doen en het is niet ras gebonden.....
Techniques de Randonnée Equestre de Competition zoals het van oorsprong Franse paardensport heet.
De oorsprong van deze wedstrijdsport is een bekwaamheidstest voor ruitertoeristen, waardoor ze overal paarden konden huren om trektochten te maken. Een soort van ruiterbewijs maar dan veel uitgebreider! Deelnemers dienen minimaal 16 jaar te zijn, de paarden minimaal 6 jaar.
Nou, das al heel wat....er mogen geen 2 a 3 jarige aan mee doen zie ik...
T.R.E.C. bestaat uit drie afzonderlijke onderdelen, welke de capaciteit van ruiter en paard test onder de omstandigheden die voor kunnen komen bij het rijden van buitenritten. Het lijkt het meest op een combinatie van endurance, trail en cross country.
Het eerste onderdeel is een "Parcours d'Orientation et de Régularité". Dit is een oriëntatieparcours die met vastgestelde snelheden per traject en met de nodige bepakking gereden wordt.
Hier gaat het mij al iets minder paardvriendelijker klinken...dus maar eens gezocht naar deze "nodige bepakking"...
http://www.flyinghorse.nl/inhoud/trec/por_uitr.htm ....nou dat valt mee...meest klein spul dat men in zadeltas wel kwijt kan al staan er wel vreemde zaken in...
Een telefoon mag men bijv. wel meenemen om veiligheidsredenen maar mogen niet gebruikt worden ? Je moet melden aan de jury dat je hem mee neemt , die wordt dan verzegeld en na de rit gecontroleerd?
Nog een vreemde?
Kledingvoorschriften en zadel/bit keuze is voorlopig vrij, mits het niet tot wreedheid kan leiden en correct er uit ziet.
Tja....daar moet je nou net bij mij niet mee aankomen...zeker niet als je de gegevens bekijkt op de site van Egon wat een bit door een ruiter kan veroorzaken, of moet ik het andersom zeggen.....wat een ruiter door een bit kan veroorzaken....dit zou dus nmm. al verboden moeten worden....maar deze mensen zijn vast niet op de hoogte van de krachten/wreedheid die hiermee veroorzaakt kan worden
Nou wil ik geen zeur worden dus ik kijk vrolijk verder...
De totale afstand ligt tussen de 35 en 45 km en is onderverdeeld in 3 tot 10 trajecten met controlepunten. Elk traject wordt met een vastgesteld tempo gereden en elke minuut meer of minder dan de optimale tijd wordt bestraft met 1 strafpunt per minuut. De snelheden variëren van 6 tot 12 km p/u. Tussen elk traject is er een pauze van 5 tot 15 minuten en de aanwezige veterinair kan een dwangpauze opleggen (1 strafpunt per minuut) bij vermoeide paarden. Verder krijg je strafpunten voor gemiste controlepunten (50), gemiste verplichte doorgangen (30), binnen het zicht van de controles verkeerd aanrijden, al dan niet om bv tijd te rekken (30), het ontbreken van verplichte bepakking (2 tot 10), het te laat vertrekken op start en elke controle (1 per minuut).
Er zijn 4 veterinaire keuringen: Een voorkeuring (liefst daags ervoor), halverwege de rit, bij de finish, en een nakeuring (liefs daags erna). Men rijdt met een veterinaire kaart, een tijdscontrole kaart en
Nou weet ik niet wat de normale zaken zijn bij een endurance rit ....maar ik geloof behalve de afstand niet erg veel verschil te zien...
2de onderdeel...
Het tweede onderdeel is een gangen beheersingstest: "Maîtrise des Allures". Hierbij gaat het erom dat het paard zo langzaam mogelijk galoppeert en zo snel mogelijk stapt. In een baan van 150 meter lang en 2 meter breed wordt deze test afgelegd. Het buiten de baan komen of een andere gang laten zien is gelijk verlies van alle M.A. punten! Met een tijdwaarnemingapparaat zoals we kennen bij het springen, wordt zeer nauwkeurig de tijd genoteerd. Via een tabel worden de punten uitgerekend, waarbij men voor een stap sneller als 67 seconden, en een galop van 33,8 seconden of langzamer de volle 60 punten krijgt.
Gezien de bovenste 2de regel uit dit stukje ...krijg ik ook hier weer mijn bedenkingen over paardvriendelijk...ik vind dit niet zo....
Snel naar het 3de onderdeel....
Het derde en spectaculairste onderdeel is de "Parcours en Terrain Varié": een terreinparcours met 16 hindernissen. Voor elke goed genomen hindernis van de P.T.V. kan de ruiter 10 punten verdienen, afhankelijk van het aantal pogingen, stijl, tijd, etc. Een niet genomen hindernis levert dus geen punten op, maar men wordt niet gediskwalificeerd, hetgeen de sport dus breed toegankelijk maakt. (Dit in tegenstelling tot de eventing of springsport.) Men wordt wel verplicht tot het doen van 2 pogingen omdat er anders een oneerlijker tijds-concurrentie ontstaat met de ruiters die de hindernis wél nemen. Men dient de hindernissen in een bepaalde gang te nemen, indien deze niet specifiek gevraagd wordt, mag gedurende de hele hindernis slechts één gang getoond worden. Dus de hindernis wordt dan of in stap, of in draf, of in galop genomen. De moeilijkheid ligt vaak in de combinatie van snelle en trage hindernissen.
Het hele parcours is tijdsgebonden, maar met een gevraagde gemiddelde snelheid van 12 km p/u is jakkeren geen must. Het parcours is tussen de 2,5 en 5 km lang en kan bestaan uit de volgende hindernissen:
*Ergens onderdoor of overheen rijden, hekken openen en sluiten.
*Smalle doorgangen, labyrint met moeilijke wendingen dmv palen op de grond. Aanstoten, wegrollen of er overheen stappen kost punten.
*Helling op en/of af, onder de man of aan de hand, trappen, etc.
*Springen over bomen, bezembakken, slootjes, op -en afsprongen.
*Op en/of afstijgen, halthouden, afstijgen en enkele meters van het paard aflopen zonder dat deze wegloopt.
*Over of door water, trailer in en uit, slalom eventueel bemoeilijkt door dit heuvel op of af te doen.
Men krijgt stijlpunten voor de manier waarop de hindernis genomen wordt, hoe meer "swung", hoe meer punten. Elke aarzeling of weigering kost punten. Dus niet alleen de hindernis overwinnen maar vooral het gemak waarmee de hindernis wordt overwonnen is belangrijk.
Tja...hier blijf ik ff steken....men dient de hindernis in een bepaalde gang te nemen...dit zal toch niet voor elke gang de zelfde gang betekenen hoop ik...want anders zie ik ook hier de diervriendelijke kant niet zo in...een hek openmaken doe je niet in galop maar in stap....maar springen in stap lijkt me weer niet zo....
Op elk niveau zien we zeer uiteenlopende paardenrassen. Haflingers, warmbloeden, tinkers, friezen, fjorden, arabieren, je komt er echt alles tegen. (de wereldkampioen van 2002 droeg shirebloed in zich.) Voor elk ras zijn er voor en nadelen. De koudbloedachtigen springen soms niet makkelijk maar zijn vaak heel rustig in de precisieonderdelen. De bloedpaarden zijn wel snel en hebben veel lef, maar zijn vaak weer ongeduldig in de trage onderdelen. Iedereen pakt zijn punten waar zijn beste onderdelen liggen en de all roundste ruiter wint. Zoals al gezegd is er jaarlijks een wereldkampioenschap.
Nah...ik heb het bekeken...we weten nu allemaal wat het inhoud, tenzij er andere regels zijn in Spanje..... maar mij lijkt er buiten de 2 toegevoegde onderdelen niet veel verschil met een endurance rit ...iets waar ik ook al niet aan mee wil doen...
Doe mijn dan toch maar gewoon in alle rust een tocht over duinen en strand...of toch maar... lekker het bos in en de hei op...zonder wil om te winnen...lekker wandelen... zwemmen in een vennetje... paardjes los aan het grazen... zonnetje erbij... vogelgefluit op de achtergrond...picknickmand gevuld met vers stokbrood en kamawattus... mmmm...ik droom verder...in alle rust.
Gr, Nick
met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer
Warboel
