jo schreef op donderdag, 7 april 2005, 19:47:

Wist niet dat die Dolepaarden zó 'lomp' waren. Dacht dat het een soort paarduitvoering van een Fjord was.
Heb je ze al eens opgemeten of op de weegbrug gezet?

Wij hebben aan het eind van ons pad de weg over een graancoöperativo waar we ons veevoer vandaan halen en daar hebben ze een weegbrug. Die mannen vinden het práchtig als wij een paard komen wegen en voor ons is het een supermakkelijk en onverbiddelijk hulpmiddel extra bij het bepalen van conditie en voortgang.
De betere gewichtstabellen zijn overigens heel goed; alleen Arabella is iets lichter dan de tabellen aangeven en Capricho iets zwaarder.

We hebben ze niet voor niets hier locaal in de vallei uitgezocht en daarbíj rijden we ze van het begin van het beleren op de manier waarbij ze zélf moeten kijken waar ze lopen. Wij zijn navigator, zij piloot. Tenslotte is dat een logische rolverdeling; wij bepalen waar we heen gaan en zij zijn de experts in het hoe en wat.
Tis een héél leuk, voorwaards, attent en pro-actief meedenkend setje.

Heb een paar zéér persoonlijke brommers staan; ééntje vanaf een blank vel papier zelf tot raceklaar ding gefröbeld. De noppenfiets voor hier is nu een superlicht ding met een automatische koppeling en twee stuurremmen.
Wíl nog graag rijden, maar kom er gewoon niet aan toe; met vijf paarden is er zát om te doen/rijden, zeker omdat er vier jonkies bij zijn en het oudje her-opgevoed moet worden, wat méér werk is.

Huertecilla schreef op donderdag, 7 april 2005, 18:45:


Hahaha nee wij Hollanders vleien ons gewoon in het slijk der aarde, vallen niet omhoog gelukkig Bergop vallen lijkt met trouwens wel een aparte ervaring. Maar goed ons bedemonderzoek heeft ook zijn scherpe kantjes hoor.

Groeten Esther

Esther schreef op vrijdag, 8 april 2005, 9:23:


Mijn vriendin heeft gisteren ook nog zo'n niet onaardige aanvaring gehad met moeder aarde.
Ik was al naar huis doorgegaan en zij was met mijn vader nog ietwat verder gereden. Plots zie ik daar een bruine geflipte draver (zoals wij ze noemen) staan met nog maar een teugel ! Ik kwam net met de kruiwagen aangereden ..... Wist meteen hoe laat het was. Gevolgd door mijn vader, en een kwartier later gevolgd door de onfortuinlijke valler. Met paard en al tegen de grond. Resultaat bont en blauw, blauw oog inclusief en een lichte hersenschudding ........ Leuk is anders. Paard was gestruikeld en door de voorbenen gegaan in galop. Resultaat, met ruiter en alle een koprol. Zeer gevaarlijk als ik mij bedenk wat er allemaal had kunnen gebeuren ...Ik krijg er nog kippevel van.

Groetjes

Sabrina