Jaydot schreef op dinsdag, 5 april 2005, 21:27:


Welja, nóg zo'n piegum.
'Tis niet het gereedschap, maar wat je ermee doet' is ook niets verrassends, maar zijn prijzen wel....

Tis met NH net als met manéges/paardrijden in de jaren zeventig en je ziet wat ervan gekomen is: stratenmakers die lesgeven, koeienboeren die op paardenstalling omschakelen, kledingfabrikenten met een zadelfabriek. Elke entrepeneur stort zich erop en kennis is geen punt want er zijn toch zat onkundige klanten.
En zo kun je nu een boekje uit 1933 lezen en constateren dat mainstream paardrijden véél vergeten is en dat weer als 'nieuw' op de markt gooien.
De commercialisering van NH is wel duidelijk; alleen het woord al. Aangezien het een groeimarkt is, zullen er nog wel veel sterren stijgen.
Helaas is het net als met mainstream allemaal bs; het is onder de streep de hoeveelheid tijd en de kwaliteit daarvan die je er zélf in stopt die bepaald wat het resultaat is. Zelfs gewoon op een stoel in de wei een boek lezen is al effectief, kun je nagaan....

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 10:01:

HAHAHA

Welk boekje uit 1933 bedoel je??

groeten,
j.

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 10:01:


Applaus!
Zelfs gewoon op
Toevallig maandag nog even lekker in de wei gezeten. Gewoon een beetje naar mijn paard zitten kijken. Zonder enig ander doel dan gewoon lekker zitten kijken en verwonderd zijn. En daarmee al subtiel contact hebben met die knol van mij. Een heel waardevolle "training" voor mij en m'n paard.

Groet,
Gregoor

Gregoor Lendfers schreef op woensdag, 6 april 2005, 12:45:


Vanuit je stoel, dus zonder op te staan, de paarden laten bukken, achteruit sturen, naar je toe vragen etc. is een gewéldige zowel voor hen als voor jezelf.
Het leuke van gewoon een boek lezen is dat je niets van de vráágt en met jouw aanwezigheid een rustpunt kunt zijn wat weer goud waard is bij buitenritten; ben jíj de veilige plek en da's knap makkelijk.
Ik ben er gisteren b.v. weer eens afgedoken (ik vroeg een stop vanuit een rengalop heuvelaf en ze is wat 'licht' zeg maar: ze stond eerder stil dan ik....) en Arabella bleef keurig bij me staan wachten tot ik alle onderdelen weer kon voelen en er het stof mee van me af kon schudden

@pre-WO2 boeken: o.a. Wouter Slob en in het bijzonder Müsseler zijn interessant.

Ook instructieboekjes en rapporten uit de 'Indian-Wars' en de US-Burgeroorlog zijn enorm interessant; die geven blijk van veel kennis van en zorg voor paarden, want zonder paard kwamen ze nergens in die tijd.
Een leuke site is http://www.militaryhorse.org/
Het is érg leerzaam om na het lezen van info uit die tijd een echt oude Western te zien.

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 14:02:


en Arabella bleef keurig bij me
De kunst is dan dat je doet alsof je jezelf lekker in het zand aan het rollen bent. Dan merkt je paard niet dat je de zaak even niet onder controle had. Rollen in het zand is een ultieme uiting van je kunde als paardenfluisteraar. haha!

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 14:02:

OOH wij noemen dat bodemonderzoek !! Vrij korte studie trouwens.

Groeten Esther

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 10:01:


Wouter Slob? Tsk, HC! Dat is nou een auteur die ik altijd als "zo'n piegum" beschouwd heb.
Müseler (met één s) heeft inderdaad een standaardwerk geschreven over klassieke rijkunst, net als bijvoorbeeld Podhajsky, ik heb hun boeken vroeger uitvoerig bestudeerd en er veel aan gehad.
Maar noch uit hun boeken, noch van instructeurs die Pahud de M. nog hadden meegemaakt, heb ik ooit geleerd wat volgens mij de essentie is van horsemanship (in de zuivere betekenis van het woord, niet de commerciële): namelijk dat je met een paard communiceert door het juiste gedrag te belonen door druk weg te nemen. Door te stoppen met een hulp op het moment dat het paard de gewenste reactie begint te vertonen, of daar zelfs alleen maar aan denkt.
Zoals ik al eens schreef, rijd ik tegenwoordig zo nu en dan op paarden die het negeren van het geklungel op hun rug tot kunst hebben verheven (en gelijk hebben ze!), en ook bij deze paarden blijkt dit principe feilloos te werken. Niet dat het tot feilloze resultaten leidt uiteraard, maar ik ervaar wel (het begin van) een heel ander niveau van communicatie met het paard.
Naast tenenkrommende gêne achteraf over allerlei miscommunicatie die ik in de loop van mijn leven met paarden gepleegd heb, leidt dit ook tot een gevoel van diepe verwondering en dankbaarheid. En ik meen te bespeuren dat het paard het waardeert dat er althans een poging gedaan wordt om tot tweerichting verkeer te komen - daar word ik vrolijk van.
Wat dat betreft heb ik meer aan Rashid gehad dan aan Müseler.
groeten,
j.

By the way:

Hetzelfde staat vrijwel letterlijk in het boekje van Kapitein J.W. de Koff, uit 1938 of daaromtrent!

Jaydot schreef op woensdag, 6 april 2005, 21:22:

Het is ooit 'mis' gegaan op twee punten:
1. zodra de cavallerie dermate massaal werd dat 'voetvolk' dat geen ruiter van huis uit was snel klaargestoomd moest worden tot cavallerist, waarbij de Franse revolutie met de daarop volgende Napoleontische oorlogen als een soort waterscheiding beschouwd kan worden
2. na de mechanisatie van het transport en het verdwijnen van de rol van het paard in de cavallerie wat toevalligerwijze samenging met het opkomen van de hippische tak van de olympische spelen
Helaas kwam 2. na 1. en is de sportpoot op de cavallerie-voet verder gegeaan: fout op fout zo te zeggen.....

Wat betreft leren van boeken wil ik graag opmerken dat dit ook van toepassing is op mínder goede voorbeelden; ook dáár leer je van. Als je Fillis, Baucher of Newcastle leest kom je de meest uiteenlopende dingen tegen en zo zijn ze op twéé manieren leerzaam.....
Het universeel vermelde werk van Xenophon is zelfs haast schizofreen te noemen; aan de ene kant een NH+ liefhebber, aan de andere een adellijke cavalerist met plenty slaven voor wie paard en slaven hulpmiddelen zijn.
In zijn vroegere, minder popu, boeken die op de kennis van zijn vader leunen schijft Slob zeer gepassioneerd over licht, lucht en ruimte voor paarden; dat het wandeldieren zijn die sociaal in een groep buíten moeten staan en ook gerust zonder hoefijzers kunnen gaan. Zijn Serie; Boek 1 t/m 4 staat hiermee in schril en vreemd kontrast.
Zelfs het smulboek dat Antonio Miura voor zijn zoon geschreven heeft kraakt in de bindingen van de bruusk ogende opmerkingen; Miura legt ze echter uit en dat maakt het op twee manieren in het kwadraat leerzaam.

Wanneer de middelen, en vooral de paarden, schaars zijn, is de cavallerie een bron van waardevolle info: zie http://www.amazon.co.uk/exec/obidos/ASIN/1590481720/qid%3D1112819627/026-2940099-0086814#product-details

Wat schaarsheid van middelen betreft hadden de ecuyers uit de renaissance natuurlijk een unieke positie; zij dienden zich eigenlijk alleen maar over esthetiek en elegance druk te maken en kwamen zo welhaast noodgedwongen op ongedwongenheid Jammer dat deze stijl al voor het verjaren van dezelfde eeuw letterlijk een kopje kleiner werd gemaakt.

Tijdens de Napoleontische oorlogen waren in ieder geval de paarden niet schaars en was de vorm onbelangrijk; het doel heiligde de middelen, entree punt 1. en sneuvelden alleen in de Russsiche veldtocht al 185.000 paarden...

De schaarsheid van middelen is nú een veelgehoord argument om paarden paardonvriendelijk te houden en - te rijden; er is niet genoeg ruimte voor weidegang en teveel verkeer om buiten de bak te kunnen rijden.
Entree punt 2.; het gewone volk rijdt paard maar heeft niet de middelen of er de middelen niet voor over om goed voor het páárd te zijn.

Zijn we terug bij NH; bij het begin van wat punt 3. aan het worden is; de groeimarkt NH maakt de goeroe-spoeling héél dun zonder dat er een voldoende brede kennisbasis is om het goeroe-dom te verlaten.....

Jaydot schreef op woensdag, 6 april 2005, 21:22:

Mooi stuk, dit onderschrijf ik helemaal. Met hulp van Dorrance en Inge en nu weer het hoofdstel van Egon heb ik het idee daar dichterbij te komen dan ik ooit voor mogelijk hield.

Piet

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 23:45:

Ik denk niet dat ik laatste dit met je eens kan zijn.
Het "gewone volk" zoals je dat noemt, probeert ergens een weitje te regelen bij een boer om kosten te drukken en is zo, misschien wel onbewust, goed voor zijn paard. Het zijn de dure paarden die uit angst voor schade behandeld worden als een prinses in een gouden kooi. Met dure stallen, stapmolens en solaria.
Ik denk dat het vaak zo is, "hoe duurder het paard, hoe slechter het paardenleven"


Hier kan ik absoluut geen chocola van maken. Kun je uitleggen,Peter, wat je met deze laatste zin bedoelt?
Piet

Piet schreef op donderdag, 7 april 2005, 1:00:


Euh..... In míjn optiek staat het overgrote deel van neerlands paarden binnen en komt ook de bak niet uit.
Verder is het niet relevant voor het paard of baaslief moeite doet; het resultaat is wat telt.


Er is meer vraag dan er NH-kennis is. Verder stoelt NH voor een te groot deel nog op persoonlijke vaardigheden in plaats van op kennis. Hierdoor is het 'makkelijker' voor de markt om achter een goeroe aan te lopen dan om een goed boek te lezen en er zijn niet genoeg échte goeroes.

Jaydot schreef op woensdag 6 april 2005, 21:22:


Heeft u dat boekje van J.W. de Koff in uw bezit? Ik ben daar al jaren naar op zoek. Niet dat ik zo'n grote paarden liefhebber ben. Het zijn mooie beesten maar veel te groot voor mij. Ik doe onderzoek naar mijn familie stamboom en die die hoedanigheid zou ik dat boekje graag in mijn bezit krijgen.